می‌گوید: دوستدار خداوند به دنیا آمد.
می‌گویند: چه زیانی برای تو دارد؟
می‌گوید: اگر زنده بماند و به سن بزرگی برسد، خداوند به وسیله وی شمار بسیاری را هدایت خواهد کرد.
می‌گویند: به ما اجازه نمی‌دهی وی را بکشیم؟
می‌گوید: نه.
می‌گویند: چرا؟ با آنکه تو از وی ناخشنود هستی؟
می‌گوید: زیرا بقای ما به دوستان خدا است.
اگر روی زمین دوستداری برای خدا نباشد، قیامت برپا می‌شود و ما سوی دوزخ برده می‌شویم؛ بنابراین چرا برای رفتن به دوزخ شتاب کنیم.
منابع:
علل‌الشرایع (فلسفه احکام دین و اسرار آفرینش)، جلد 2، ص 1287 نوشته‌ی شیخ صدوق(ره)