وی افزود: چون ساختار دو فیلم «شیار 143» و «نفس» با هم فرق دارد، نمی‌توان آنها را با هم مقایسه کرد. در نتیجه هیچکدام بر یکدیگر برتری ندارند و در راستای ساختار خودشان قضاوت می‌شوند؛ اما در کل «نفس» را بیشتر دوست دارم.
وی در مورد دلیل انتخابش برای بازی در فیلم «نفس» عنوان کرد: در ابتدا لطف خانم آبیار و دوستان باعث همکاری شد و دوم اینکه تجربه خوب ما در فیلم «شیار 143» باعث شد تا تجربه‌های بعدی را نیز با هم انجام دهیم. در کل و در فیلم «نفس» ارتباطی که باید بین کارگردان و بازیگر اتفاق بیفتد به خوبی در فیلم دیده می‌شود و این همکاری شکل نزدیک‌تری به خود گرفت.
این بازیگر درباره اهمیت گرفتن سیمرغ از جشنواره فیلم فجر گفت: زمانی که از سیمرغ حرف می‌زنید، خنده‌ام می‌گیرد و مطمئنم به من نمیدهند. از طرفی چند نفر آدم قابل اعتماد در گوشی به من گفتند سیمرغ را به تو نمیدهند. من دروغ بلد نیستم و اولین باری است که این حرف را می‌زنم به آنها گفتم چرا؟ گفتند نمیدهند دیگر. به این جهت شد که یقین پیدا کردم به من سیمرغ نمیدهند.
احمدی حضور بازیگر چهره در کمک به فروش فیلم‌ها را این گونه تحلیل کرد: قطعا بی‌تأثیر نیست؛ اما در سینمای امروز ما و مقوله مخاطب و گیشه، فقط بازیگر موثر نخواهد بود و به طور قطع به فیلم خوب برمی‌گردد. البته دو نوع دسته‌بندی برای فیلم‌ها وجود دارد. یک نوع از آثار مخاطب عام دارند؛ اما نوع دیگری از مخاطب هستند که فیلم‌های با اصالت سینمایی را دوست دارند و برای دیدن آنها به سینماها خواهند رفت. این نمونه مخاطب اصلا نگاه نمی‌کند که مهران احمدی یا هر بازیگر دیگری در فیلم مورد نظر نقش‌آفرینی کرده است؛ بلکه باورپذیری، همذات‌پنداری و کیفیت بالا و ساختار خاص سینمایی آن را در نظر می‌گیرند.
وی افزود: به نظرم سینما به سمتی می‌رود که از بازیگر سالاری دور و کیفیت گزینه اصلی مخاطب شده است که این را باید به فال نیک گرفت و خوشحال بود. قطعا اگر فیلم خوب وجود داشته باشد، بازیگر خوب نیز در این فیلم‌ها سهم بسزایی خواهد داشت.