به گزارش مشرق، دکتر سید محمدرضا لاجوردی تصریح کرد: كم تحركي ، ورزش نكردن، مصرف غذاهاي پركالري و چرب، مصرف بالاي كربوهيدراتها ، مصرف كم سبزيجات و ميوه ها همگي شیوه های پرخطر زندگی هستند که ميتوانند باعث چاقي و افزايش احتمال ابتلا به ديابت بشوند .
این متخصص داخلی و فوق تخصص گوارش ادامه داد: هر كسي احتمال ابتلا به بيماري ديابت را دارد ولي در كساني كه يكي يا هر دو والدينشان مبتلا به ديابت هستند ، كساني كه چاق هستند و بخصوص چاقي شكمي دارند ، افرادي كه بعلت بعضي اختلالات مجبور به مصرف بعضي داروها مثل كورتون هستند و يا مبتلایان به بعضي بيماريها مثل آكرومگالي و كوشينگ بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
وی در خصوص تاثیر فاکتور سن، در بروز این بیماری گفت: در هر سني ممكن است ديابت ايجاد بشود اما معمولاً ديابت تيپ يك (نوع وابسته به انسولين) در افراد جوان و ديابت نوع دو (غير وابسته به انسولين)در بزرگسالان بيشتر ديده مي شود.
لاجوردی با اذعان به آمار قابل توجه مبتلایان به دیابت در کشورمان گفت: حدود ٥ ميليون ديابتي در بين بزرگسالان ايراني وجود دارد كه نشاندهنده رقم بيش از ده درصد بالغين را به خود اختصاص ميدهد و اين آمار كمي نيست. عموماً شيوه هايي از زندگي كه در آنها بروز چاقي بيشتر مشاهده ميشود ريسك ابتلا به ديابت را افزايش ميدهد. در ضمن اين شيوه هاي زندگي در يك بيمار مبتلا به ديابت مي تواند باعث عدم كنترل مناسب قند خون و عدم حصول نتيجه درماني مناسب بشود.
وی در رابطه با عوارض عدم توجه به این بیماری توضیح داد: بي توجهي به ديابت كه بعضاً در بيماران ديده مي شود ميتواند باعث بروز زودرس عوارض و كاهش طول عمر و مرگ و مير بيمار گردد و هزينه هاي مالي زيادي نيز به خانواده تحميل كند. دو عارضه حاد ديابت يعني كتواسيدوز ديابتي و كوماي هيپراسمولار غير كتوزي مي توانند منجر به مرگ در فرد مبتلا به اين عوارض شوند. اما به هر حال ديابت با تشديد آترواسكلروز و تصلب شرايين ميتواند در تسريع بروز حوادث عروق قلبي و مغزي باعث افزايش آمار مرگ و مير در مبتلايان به ديابت بشود.
لاجوردی با اشاره به نقش انسولین در کنترل این بیماری گفت: همه مبتلایان به دیابت نيازمند به مصرف انسولين نخواهند شد اما در نوع يك ديابت، فرد حياتش وابسته به مصرف انسولين است و در صورت عدم مصرف انسولين در چنين شخصی كتواسيدوز و مرگ قطعي خواهد بود. همچنین افرادي كه با تركيبات و قرصهاي خوراكي قندشان كنترل نمي شود مجبور به استفاده انسولين می شوند كه ميتواند اين مصرف موقتي يا گاها دايمي نيز باشد.
وی در خصوص برخی تبلیغات در شبکه های ماهواره ای مبنی بر درمان دیابت تصریح کرد: تبليغاتي كه در شبکه های ماهواره ای مبني بر درمان قطعي ديابت نوع دو با تكنيكهاي جراحي و... مي شود صحت ندارد ولي روشهاي جراحي كه براي درمان چاقي وجود دارد مي تواند به درجاتي بخاطر كاهش جذب مواد غذايي، در كنترل قند نقش داشته باشد.
لاجوردی در پایان خاطر نشان کرد: با كنترل مناسب قند خون، كنترل فشار و چربي خون، كاهش وزن در افراد چاق، ورزش، تغذيه مناسب ، قطع مصرف سيگار و الكل و كاهش استرس مي شود تا حد زیادی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد و یا بروز آن را به تاخیر انداخت.
این متخصص داخلی و فوق تخصص گوارش ادامه داد: هر كسي احتمال ابتلا به بيماري ديابت را دارد ولي در كساني كه يكي يا هر دو والدينشان مبتلا به ديابت هستند ، كساني كه چاق هستند و بخصوص چاقي شكمي دارند ، افرادي كه بعلت بعضي اختلالات مجبور به مصرف بعضي داروها مثل كورتون هستند و يا مبتلایان به بعضي بيماريها مثل آكرومگالي و كوشينگ بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
وی در خصوص تاثیر فاکتور سن، در بروز این بیماری گفت: در هر سني ممكن است ديابت ايجاد بشود اما معمولاً ديابت تيپ يك (نوع وابسته به انسولين) در افراد جوان و ديابت نوع دو (غير وابسته به انسولين)در بزرگسالان بيشتر ديده مي شود.
لاجوردی با اذعان به آمار قابل توجه مبتلایان به دیابت در کشورمان گفت: حدود ٥ ميليون ديابتي در بين بزرگسالان ايراني وجود دارد كه نشاندهنده رقم بيش از ده درصد بالغين را به خود اختصاص ميدهد و اين آمار كمي نيست. عموماً شيوه هايي از زندگي كه در آنها بروز چاقي بيشتر مشاهده ميشود ريسك ابتلا به ديابت را افزايش ميدهد. در ضمن اين شيوه هاي زندگي در يك بيمار مبتلا به ديابت مي تواند باعث عدم كنترل مناسب قند خون و عدم حصول نتيجه درماني مناسب بشود.
وی در رابطه با عوارض عدم توجه به این بیماری توضیح داد: بي توجهي به ديابت كه بعضاً در بيماران ديده مي شود ميتواند باعث بروز زودرس عوارض و كاهش طول عمر و مرگ و مير بيمار گردد و هزينه هاي مالي زيادي نيز به خانواده تحميل كند. دو عارضه حاد ديابت يعني كتواسيدوز ديابتي و كوماي هيپراسمولار غير كتوزي مي توانند منجر به مرگ در فرد مبتلا به اين عوارض شوند. اما به هر حال ديابت با تشديد آترواسكلروز و تصلب شرايين ميتواند در تسريع بروز حوادث عروق قلبي و مغزي باعث افزايش آمار مرگ و مير در مبتلايان به ديابت بشود.
لاجوردی با اشاره به نقش انسولین در کنترل این بیماری گفت: همه مبتلایان به دیابت نيازمند به مصرف انسولين نخواهند شد اما در نوع يك ديابت، فرد حياتش وابسته به مصرف انسولين است و در صورت عدم مصرف انسولين در چنين شخصی كتواسيدوز و مرگ قطعي خواهد بود. همچنین افرادي كه با تركيبات و قرصهاي خوراكي قندشان كنترل نمي شود مجبور به استفاده انسولين می شوند كه ميتواند اين مصرف موقتي يا گاها دايمي نيز باشد.
وی در خصوص برخی تبلیغات در شبکه های ماهواره ای مبنی بر درمان دیابت تصریح کرد: تبليغاتي كه در شبکه های ماهواره ای مبني بر درمان قطعي ديابت نوع دو با تكنيكهاي جراحي و... مي شود صحت ندارد ولي روشهاي جراحي كه براي درمان چاقي وجود دارد مي تواند به درجاتي بخاطر كاهش جذب مواد غذايي، در كنترل قند نقش داشته باشد.
لاجوردی در پایان خاطر نشان کرد: با كنترل مناسب قند خون، كنترل فشار و چربي خون، كاهش وزن در افراد چاق، ورزش، تغذيه مناسب ، قطع مصرف سيگار و الكل و كاهش استرس مي شود تا حد زیادی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد و یا بروز آن را به تاخیر انداخت.