به گزارش مشرق به نقل از روسیه الیوم، خانم "امل القبیسی" رئیس پارلمان امارات در نشست مشترک با اعضای پارلمان امارات و اروپا در بروکسل، در سخنانی بر ضرورت تحت فشار قرار دادن تهران برای پایان دادن به مساله جزایر سه گانه تاکید کرد (!)
القبیسی همچنین در ادامه همانند سایر حکام مرتجع عرب، ادعای مضحک دخالت ایران در کشورهای عربی را مطرح و بر ضرورت دعوت از ایران برای دست برداشتن از این مداخله ها تاکید ورزید.
خليج فارس که ایران بيشترين مرز آبی در آن را در مقایسه با ساير کشورها داراست، حدود 30 جزيره مسکونی و غيرمسکونی دارد که ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از جمله اين جزاير هستند.
اما در اين ميان سه جزيره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک که به جزاير "سه‌گانه" معروف شده‌اند، به لحاظ نظامی فوق‌العاده مهم و دارای موقعيت ويژه تدافعی هستند، از اين جهت موقعيت مهم اين جزاير باعث برخی حساسيت‌ها شده است.
جزاير سه‌گانه در جنوبی‌ترين استان جمهوری اسلامی ايران يعنی استان هرمزگان با مرکزيت بندرعباس قرار دارند، اين استان نيز در جنوب ايران و در شمال تنگه هرمز قرار داشته و کرانه‌های اين استان در شرق به دريای عمان و در غرب به خليج فارس امتداد می‌يابد.
حاکمیت ایران بر ابوموسی و 2 تنب بر اساس اسناد تاریخی
بررسی‌های تاریخی انجام شده بیانگر آن است که در هزاره دوم قبل از میلاد این 3 جزیره همانند سایر جزایر دریای پارس توسط ایرانیان اداره می‌شد و جزو قلمرو حکومت‌های ایرانی بوده است. در دوران اسلامی نیز این جزایر همواره جزو قلمرو ایالت‌های جنوبی ایران از جمله فارس بوده‌اند. با ورود پرتغالی‌ها به دریای پارس این ۳ جزیره به اشغال آنها در آمد که در روزگار شاه عباس صفوی توسط نیروهای ایرانی آزاد شد.
نادرشاه افشار و کریم‌خان زند به این جزایر اعمال حاکمیت کامل کرده‌اند و در روزگار سلطنت فتحعلی شاه قاجار نیز جزایر دریای پارس مانند کیش، بحرین، ابوموسی، هندورابی، تنب بزرگ، کوچک و فارور جزو ایالت‌های فارس محسوب می‌شدند. در سال ۱۲۶۳ هجری قمری نیز کرانه‌ها و جزایر خلیج فارس از جمله جزیره ابوموسی بخشی از ایالت بنادر خلیج فارس محسوب می‌شد.
بررسی دقیق اسناد و کتب تاریخی بر مالکیت و حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر سه‌گانه تردیدی باقی نمی‌گذارد.
القبیسی همچنین در ادامه همانند سایر حکام مرتجع عرب، ادعای مضحک دخالت ایران در کشورهای عربی را مطرح و بر ضرورت دعوت از ایران برای دست برداشتن از این مداخله ها تاکید ورزید.
خليج فارس که ایران بيشترين مرز آبی در آن را در مقایسه با ساير کشورها داراست، حدود 30 جزيره مسکونی و غيرمسکونی دارد که ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از جمله اين جزاير هستند.
اما در اين ميان سه جزيره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک که به جزاير "سه‌گانه" معروف شده‌اند، به لحاظ نظامی فوق‌العاده مهم و دارای موقعيت ويژه تدافعی هستند، از اين جهت موقعيت مهم اين جزاير باعث برخی حساسيت‌ها شده است.
جزاير سه‌گانه در جنوبی‌ترين استان جمهوری اسلامی ايران يعنی استان هرمزگان با مرکزيت بندرعباس قرار دارند، اين استان نيز در جنوب ايران و در شمال تنگه هرمز قرار داشته و کرانه‌های اين استان در شرق به دريای عمان و در غرب به خليج فارس امتداد می‌يابد.
حاکمیت ایران بر ابوموسی و 2 تنب بر اساس اسناد تاریخی
بررسی‌های تاریخی انجام شده بیانگر آن است که در هزاره دوم قبل از میلاد این 3 جزیره همانند سایر جزایر دریای پارس توسط ایرانیان اداره می‌شد و جزو قلمرو حکومت‌های ایرانی بوده است. در دوران اسلامی نیز این جزایر همواره جزو قلمرو ایالت‌های جنوبی ایران از جمله فارس بوده‌اند. با ورود پرتغالی‌ها به دریای پارس این ۳ جزیره به اشغال آنها در آمد که در روزگار شاه عباس صفوی توسط نیروهای ایرانی آزاد شد.
نادرشاه افشار و کریم‌خان زند به این جزایر اعمال حاکمیت کامل کرده‌اند و در روزگار سلطنت فتحعلی شاه قاجار نیز جزایر دریای پارس مانند کیش، بحرین، ابوموسی، هندورابی، تنب بزرگ، کوچک و فارور جزو ایالت‌های فارس محسوب می‌شدند. در سال ۱۲۶۳ هجری قمری نیز کرانه‌ها و جزایر خلیج فارس از جمله جزیره ابوموسی بخشی از ایالت بنادر خلیج فارس محسوب می‌شد.
بررسی دقیق اسناد و کتب تاریخی بر مالکیت و حاکمیت تاریخی ایران بر جزایر سه‌گانه تردیدی باقی نمی‌گذارد.