به گزارش مشرق به نقل از تسنیم، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر برجسته جهان عرب در مقاله‌ای به بررسی روابط پنهانی و آشکار بین رژیم اسرائیل و برخی کشورهای عربی پرداخت و از موضع انفعالی تشکیلات خودگردان و اعراب در قبال اقدامات لابی صهیونیست‌ها در اروپا علیه فعالان مسلمان و مدافعان ملت فلسطین به شدت انتقاد کرد.
عطوان نوشت: این روزها انگلیس شاهد نبرد شدید مدافعان حقوق ملت فلسطین و مقابله کنندگان با جنایت های اسرائیل و جنایت های جنگی این رژیم با لابی صهیونیستی است که به طور کامل براکثر دولت‌‌های اروپایی و نه فقط انگلیس سیطره یافته است.
عطوان افزود: در این راستا، لابی صهیونیستی در آخرین مورد حمله شدیدی را علیه ناز شاه نماینده مسلمان پارلمان انگلیس به خاطر اعتراض به جنایات اسرائیل در غزه به راه انداخت و این اقدام وی را اقدامی ضد یهودی دانست و حزب کارگر انگلیس را مجبور کرد تا عضویت ناز شاه و کین لیونگستون رئیس سابق شورای شهر لندن را که از ناز شاه حمایت کرد، معلق کند. لابی صهیونیستی اظهارات کین لیونگستون را اقدام ضد یهودی دانستند.
به نوشته عطوان، لابی صهیونیستی که توانسته جلوی ورود دهها نفر از علما و مبلغان و سیاستمداران مسلمان و مدافع ملت فلسطین به انگلیس را بگیرد، با آزادی کامل و بدون هرگونه مقاومتی به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
این نویسنده افزود: در این میان، بیشتر دولت های عرب نه تنها اسرائیل را دوست خود نمی‌دانند بلکه هم پیمان اصیل خود به شمار می آورند و روزانه گزارش‌های پروازهای هوایی منظم اسرائیل به برخی از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس، گشایش علنی و سری سفارتخانه ها، هماهنگی امنیتی و نظامی و مبادلات تجاری روز افزون را می خوانیم و روزنامه نگاران و رزشکاران و کارشناسان نظامی و امنیتی وارد فرودگاهها می شوند و فرش قرمز برای آنها پهن می شود.
عطوان افزود: نتانیاهو این روزها در تلاش برای لطمه زدن به وجهه هر فعال اروپایی یا آمریکایی یا مسلمانی است که به یاری عدالت عربی و اسلامی در فلسطین می شتابد. او ارتشی سایبری با بودجه سالانه حدود 750 میلیون دلار تاسیس کرده و هزاران دانشجوی یهودی و غیریهودی را برای تعقیب این فعالان و تلاش برای جلوگیری از سخنرانی آنها یا نوشتن مطالب در مطبوعات تاسیس کرده است که از جمله آنها، نویسنده این سطور است و تعجب نمی کنیم که او تجارب خود در این زمینه را در خدمت دولت های عربی قرار بدهد که همین شیوه را در سطح شبکه های اجتماعی دنبال می کنند.
دو روز پیش بود که رئیس اتحادیه جمعیت ها و موسسات فلسطینی در فرانسه در نامه ای به من گفت مراسمی که قرار بود برگزار کند، به علت تهدیدات سازمانهای صهیونیستی از جمله حمله به شرکت کنندگان، لغو شده است. قرار بود این مراسم در سالروز نکبت با شرکت سخنرانان فرانسوی برگزار شود.
این سازمانها همچنین توانستند مالک سالن برگزاری مراسم را بترسانند. این کار در همدستی کامل با دستگاهای امنیتی فرانسه به بهانه اعلام حالت فوق العاده از زمان حملات پاریس در اکتبر گذشته صورت گرفت.
دو هفته پیش نیز سازمان های صهیونیستی دیگر در اتریش توانستند مراسم دیگری را لغو کنند که قرار بود در آن درباره لیلی خالد مبارز فلسطینی سخنرانی شود. سه هفته پیش نیز سازمان های دیگر صهیونیستی مراسم روز زمین را که ائتلاف جمعیت های پزشکان و دانشجویان فلسطینی در آلمان قرار بود برگزار کنند، لغو کنند که من میهمان افتخاری آن بودم. این سازمانها توانستند رزرو سالن را با ترساندن مالک آن لغو کنند. اما انسان های شریف برگزار کننده توانستند سالن دیگری را جایگزین کرده و به تهدیدهای سرپوشیده دستگاههای امنیتی آلمانی تن ندهند که به آنها درخصوص برگزاری این مراسم هشدار داده بودند.
شاید برخی این سوال را مطرح کنند که درمقابل این وضعیت، اگر نگوییم سفارتخانه های کشورهای عربی، لااقل سفارتخانه های تشکیلات خودگردان فلسطین کجا هستند؟ وقتی محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان برای کشته‌های اسرائیلی اشک می ریزد و مرگ ژنرالهای آنها را رسما تسلیت می گوید و به هماهنگی امنیتی با اسرائیل افتخار می کند و سفارخانه های فلسطین به پناهگاه انسانی های ناتوان و بازنشسته و دختران و پدران آنها و بیماران آنها از سوی جناب عباس تبدیل می شود، چرا نباید لابی صهیونیست ها به تنهایی بدون رقیب به راه بیفتند؟
اما باید گفت درمقابل این وضعیت ناگوار، جوانان اروپایی و عرب و مسلمانی هستند که در برابر اشغالگری نژادپرستانه اسرائیل با شجاعت در دانشگاهها و موسسات مختلف مقاومت می‌کنند و با اکثر سفارتخانه‌های تشکیلات خودگردان یا عربی تماس نمی‌گیرند. اینها همان دلاورانی هستند که پشت پرده صدور مصوبات تحریم رژیم اسرائیل و دانشگاهها و کالاهایشس هستند. آنها از چشمه سار عزت و کرامت و ارزشهای عدالت می نوشتند.
عطوان با ابراز تاسف گفت: حق داریم که از این زمانه بد متاسف و خشمگین باشیم. شاهدیم که مسئولان عرب اسرائیلی ها را در آغوش می گیرند و به این دوستی افتخار می کنند.
تشکیلات خودگردان ما، از 80 درصد سرزمین تاریخی فلسطین به عنوان هدیه ای به اسرائیل زیر فشار غرب تحت به اصطلاح "میانه روی" چشم پوشی کرد و همچنان 20 سال است که برای 20 درصد باقی مانده با این رژیم مذاکره می کند و نیروهای امنیتی خود را برای حمایت از اشغالگران و شهرک نشینانش بکار می گیرد که شمار آنها سه برابر (700 هزار شهرک نشین در کرانه و قدس) شده است. حال با این وضعیت، ما نباید در کشورهای آزاد و پایتخت های آنها فریاد بزنیم و صحبت کنیم و اعتراض کنیم.
بله، ما فریاد خواهیم زد و مقاومت و مبارزه خواهیم کرد و علیه اشغالگران و جنایت های جنگی آنها اقدام می کنیم؛ حتی اگر در سطح دیوار نویسی باشد. ما به طور قطع پیروز خواهیم شد؛ حال هرچه می‌خواهد زمان طول بکشد. آینده قضاوت خواهد کرد.