ساخت فیلم با موضوع خرمشهر همچنان آرزوی درویش است
درویش در ادامه با بیان این مطلب كه «آرزو دارم فیلمی در حد حال و هوای برباد رفته درباره خرمشهر بسازم» گفت: «یكی از آرزوهایی كه بیست سال همراهم بوده، ساخت فیلمی در حد و اندازه بر باد رفته درباره خرمشهر است. به نظرم خرمشهر حق بزرگی بر گردن همه ملت ایران دارد و نماد غرور و هویت سرزمین ما است. خرمشهر خیلی بزرگ است ولی نمی‌دانم می‌توانم یا نه. همین قدر كه به این ایده فكر می‌كنم، 50 درصد لذت می‌برم. زمانی كه فیلم رستاخیز را شروع كردم این دو پروژه در ذهنم بود اما عاشورا اولویت داشت كه آن را دست گرفتم و حاصل آن فیلم رستاخیز شد.»
آرزوهای درویش برای سینمای ایران
این فیلم ساز درخصوص آرزوهایش برای سینمای ایران نیز عنوان كرد: «در مورد سینمای ایران فكر می‌كنم مسأله مهم این است كه سینمای ایران احساس احترام كند و اهالی خودش و مدیران مسئولان عالی رتبه به آن احترام بگذارند. البته احترام هم فقط در حرف نیست بلكه باید در عمل اتفاق بیفتد. سینماگران آدم‌های باهوشی هستند و شخصیت می سازند. خیلی خوب می‌فهمند كه یك مسئول از آن‌ها تعریف می‌كند تا به هدفی برسد یا اینكه واقعاً به سینمای ایران احترام می‌گذارد. سینمای ایران می‌تواند همه چیز را تحمل كند. بی پولی، كمبود سالن و گرانی برخی از مشكلات این سینما است اما بی اعتنایی نهادهای پشتیبان و تحقیر را نمی‌تواند تحمل كند. امیدوارم روزی به سینمای ایران آنگونه كه درخور آن است احترام گذاشته شود.»
سینمای ایران نیاز به شوك دارد
درویش در ادامه درباره مطالبات سینمای ایران نیز گفت: «سینمای ایران مطالبه زیادی از دولت‌ها و نظام دارد. در طول سال‌های بعد از انقلاب، سینما پیشانی هنر ایران در مجامع بین المللی بوده و پیش از اینكه عواید مادی را به داخل كشور منتقل كند، باعث سربلندی ایران شده است. بسیاری از جهانیان ایران را به نام سینما می‌شناسند. سینما نتوانسته وارد بازارهای جهانی شود چون دولت‌ها متولی سینمای ایران بودند و برای هدف‌های سیاسی به سراغ آن آمده‌اند. به همین دلیل سینما فقیر است و از 1100 شهر كشور حدوداً 76 شهر سالن دارد و این بی عدالتی فرهنگی است كه سینماهای درجه یك در تهران باشد اما اكثریت شهرهای ما از سالن محروم باشند و به فیلم‌های قاچاق مراجعه كنند. امیدوارم مسئولان فرهنگی درك كنند مدیریت مقوله‌ای را در اختیار گرفته اندكه جسم آن روی تخت است و نیاز به شوك دارد.»
توصیه ام به فیلمسازان این است كه دنبال فهم فیلم باشند
درویش توصیه‌هایی را نیز خطاب به فیلم سازان حاضر در جشنواره مطرح كرد و گفت: «همین كه كسی علاقه پیدا می‌كند به سمت فیلم سازی حركت كند موهبت است. جوان امروزی خواسته یا ناخواسته درك كرده حرفش را به زبان دیگری باید منتقل كند. جوانی كه به سمت فیلم سازی كشیده می‌شود حتم كرده باید مطلبی را منتقل كند و حرفی برای گفتن دارد و در عرصه تصویر و صدا آمده تا این حرف را بزند. جامعه‌ای توسعه یافته محسوب می‌شود كه در آن شناخت كافی از قدرت صدا و تصویر وجود داشته باشد. هر نظام سیاسی كه بخواهد ماندگار و پایدار باشد، اگر بر قدرت رسانه مسلط باشد می‌تواند تمام هدف‌های مثبت و منفی را در رقابت با رقبای جهانی و در شكل دهی به مناسبات داخل به اجرا دربیاورد. جوانی كه به گفتن، شنیدن و دیده شدن تسلط پیدا كرده حتماً نوع دیگری از بیان را درك كرده و این نكته مهمی است كه جامعه ما به آن توجه باید كنند. جوان‌های ما كه در عصری زندگی می‌كنند كه دیگر دیواری وجود ندارد. ما با دنیای دیجیتال مواجه هستیم. تصوری كه مشرق زمینی‌ها از دیجیتال دارند با تصور مردم مغرب زمین كه جهان مجازی را كشف كرده و به ما رساندند یكی نیست. از نظر كارشناسان حرفه‌ای فضای مجازی و رایانه معنی كیفیت دارد نه كمیت اما برای ما دنیای دیجیتال یعنی كمیت و سرعت. رایانه به هنرمند می گوید آنچه تو رؤیا ببافی را من در اختیارت می‌گذارم اما تصور معكوسی از رایانه می‌شود. گاهی سه روز تصویربرداری با هشت روز مونتاژ به خلق فیلمی منجر شود! اما چنین اتفاقی در مورد فیلم سازان بزرگ دنیا همچون اسكورسیزی وجود ندارد. اینكه می‌توان با موبایل و دوربین‌های كوچك فیلم گرفت دلیل نمی‌شود فكر كنیم فیلم ساز شده‌ایم. آنچه فیلم را می‌سازد رویا، آرزو، احساس و ضربانی است كه درون فیلمی كه ثبت و مشاهده می شود. متاسفانه سهل الوصول بودن امكانات فنی باعث شده رویاها تمام شود. الان دیگر نمی‌شود به كسی كه عكس می‌گیرد گفت عكاس! اصالت فیلم سازی در فهم فیلم سازی نهفته است و من به همه فیلم سازان توصیه می‌كنم به دنبال فهم فیلم سازی بروند.»
نخستین جشنواره فیلم روح الله همزمان از سوم تا پنجم خرداد در اصفهان و 13 شهر دیگر برگزار می شود. اختتامیه این جشنواره نیز عصر روز چهارشنبه در نگارستان امام خمینی(ره) برگزار می شود.