به گزارش مشرق، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح جهان عربی در سرمقاله‌ای در روزنامه «رای‌الیوم» نوشت: سازمان ملل متحد و دبیرکل آن «بان کی‌مون» با عقب‌نشینی و خارج کردن ائتلاف عربی تحت رهبری عربستان سعودی از فهرست سیاه مربوط به قتل کودکان و ناقص کردن آنها، به فشارهای گسترده حکومت عربستان از طریق هم‌پیمانانش و «عبدالله المعلمی» نماینده‌اش در این سازمان تسلیم شده است و با این اقدام آسیب زیادی به اعتبار این سازمان جهانی و وجهه‌اش زد و نیز نشان داد که این سازمان در جنگ‌هایی، که بی‌گناهان را هدف قرار می‌دهد، تبانی دارد و به معیارهای حقوق بشری پایبند نیست. همچنین این اقدام به حکومت عربستان سعودی و جایگاهش در میان سازمان‌های جهانی حقوق بشر نیز ضرر وارد کرده است. از این‌رو، این جشن‌های «رسمی» به دلیل این دستاورد، که در برخی رسانه‌ها (در عربستان سعودی و کشورهای همپیمانش) دیدیم چه‌بسا هنوز زود است.
درست است که دبیرکل سازمان ملل بر این عقب‌نشینی با این گفته که «خارج کردن» از فهرست سیاه اقدامی موقت است و برخی آمار و واقعیت‌های ذکر شده در این گزارش به‌ویژه بند مربوط به برابری کشوری مانند عربستان با گروه‌های «تروریستی» مورد بررسی مشترک با این کشور و نماینده آن قرار می‌گیرد، سرپوش گذاشت ولی این مقوله نیز صحیح است که این اقدام به سازمان ملل ضرر زد. این پیام نیز به طرف ذی‌ربط یعنی حکومت سعودی رسید.
واکنش رسمی و در عین حال «آشفته» عربستان سعودی به این اتهام بی‌سابقه درباره کشتار کودکان در یمن یا کشتار بیشتر آنها (تقریبا 500 کودک از مجموع 1168 کودک) و به‌کارگیری تمام بازوهای امپراتوری‌های رسانه‌ای غول‌پیکر خود برای تکذیب آن و تخریب وجهه سازمان ملل این موضوع را مورد تأکید قرار می‌دهد که مسئولان در ریاض درک کردهاند که موضوع جدی شده و پیامدها خطرناک است. آنها همچنین درک کردهاند که از امروز به بعد نمی‌توانند موشک‌های خود را با استفاده از هواپیماهای بسیار مدرن آمریکایی سمت مدارس، بیمارستان‌ها، بازارها، تاسیسات آب، مرغداری‌ها شلیک کنند و همچنین دیگر نمی‌توانند آن‌گونه که می‌خواهند کودکان، زنان و غیرنظامیان بی‌گناه، گرسنه و محاصره شده در یمن را بکشند بدون آن‌که در زمان حال یا در آینده محاکمه شوند.
خارج کردن نام عربستان سعودی از گزارش به این معنا نیست که این کشور از ریختن خون قربانیان یمنی، که آمارهای سازمان ملل تاکید کرده تعدادشان بیش از 6 هزار کشته است، تبرئه شده است. حتی اگر سازمان ملل عربستان را تحت فشار پول، نفوذ و لابی‌های آمریکایی تبرئه کند ولی ملت یمن، تاریخ و نهادهای مدافع حقوق بشر، حکومت عربستان- نمی‌گوییم ملتش را- از این جنایت‌هایی، که از زمان آغاز عملیات «توفان قاطعیت» و همتای آن یعنی عملیات «بازگرداندن امید» طی یک سال و 3 ماه پیش بی‌وقفه ادامه دارد، تبرئه نمی‌کنند.
کشتار مستمر، که از طریق حملات هوایی، دریایی و زمینی انجام می‌شود، با تصاویر و توسط سازمان‌های حقوق بشر جهانی مستندسازی شده است و بر باد هوا نمی‌رود بلکه در مکان مناسب و امن قرار داده می‌شود تا زمانی‌که به آنها احساس نیاز شود که این امر به زودی اتفاق می‌افتد و دیگر نه سرتیپ «احمد عسیری» سخنگوی «توفان» و نه المعلمی نمی‌توانند منکر این موضوع شوند که هواپیماهای «F16» سعودی بیمارستان «شهار» در استان «صعده»، که توسط یک سازمان حقوق بشر جهانی اداره می‌شود را بمباران کردند و موشک‌های آنها اجساد پزشکان، بیماران و ملاقات کنندگان را تکه تکه کردند، یک مراسم عروسی در «تعز» و یک بازار شلوع در صنعا را به بهانه حمله به یک مسئول ارشد «انصارالله» بمباران کردند. این فهرست طولانی است.
گزارش سازمان ملل، که «موقتا» نام ائتلاف سعودی را (از فهرست سیاه) حذف کرد، همچنین ائتلاف «حوثی- صالح» را به کشتار 40 درصد از قتل کودکان محکوم کرده است ولی اینها در خاک خودشان از خودشان در برابر تجاوز استکباری خارجی دفاع می‌کنند از سوی دیگر، آنها عضو سازمان ملل یا دیگر سازمان‌های بین‌المللی نیستند. البته این مقوله به معنای آن نیست که آنها حق دارند کودکان و بی‌گناهان را بکشند زیرا اینها نیز یمنی هستند.
«طوفان قاطعیت» شکست خورد و هیچ‌کدام از اهدافش را محقق نکرد بلکه این عملیات نتایج کاملا برعکسی داد و مردم عربستان، که با آنها درباره این عملیات رایزنی نشده است، را غرق در انتقام‌هایی کرد که نمی‌توان با گذشت دهه‌ها و چه‌بسا قرن‌ها آن را فراموش کرد؛ دشمنی با یکی از باکرامت‌ترین و باعزت‌ترین ملت‌های روی کره زمین.
ما با این «طوفان مسموم» از همان روز نخستش، مخالفت کردیم و به این مخالفت خود ادامه خواهیم داد؛ زیرا مخالفت ما به دلیل دلسوزی برای دو ملت عربستان و یمن است و تلاش برای جلوگیری از خونریزی است و همچنین این مخالفت به این دلیل است که ما از تراژدی‌هایی، که جنگ‌ها و پیامدهای دخالت‌های نظامی خارجی «احمقانه» و بررسی نشده در امور کشورهای دیگر به‌ویژه کشورهای ضعیف، فقیر و آسیب‌پذیر مانند یمن ایجاد می‌کند، مطلع هستیم.
دبیرکل سازمان ملل مرتکب گناه شده است، آن هم زمانی‌که به این شیوه شرم‌آور عقب‌نشینی کرد و جانب فشارهای قدرتمندان را به ضرر خون کودکان و بی‌گناهان گرفت؛ این اشتباه است و به عبارتی دیگر چه‌بسا این، آخرین اشتباه وی است که پیش از آن‌که پست خود را ترک کند و به دنیای بازنشستگی و فراموشی برود، آن را مرتکب می‌شود. خون کودکان یمن و ارواح آنها همچنان وی را دنبال می‌کند و خواب وی را تا آخرین لحظه حیاتش پریشان و آشفته می‌کند.
درست است که دبیرکل سازمان ملل بر این عقب‌نشینی با این گفته که «خارج کردن» از فهرست سیاه اقدامی موقت است و برخی آمار و واقعیت‌های ذکر شده در این گزارش به‌ویژه بند مربوط به برابری کشوری مانند عربستان با گروه‌های «تروریستی» مورد بررسی مشترک با این کشور و نماینده آن قرار می‌گیرد، سرپوش گذاشت ولی این مقوله نیز صحیح است که این اقدام به سازمان ملل ضرر زد. این پیام نیز به طرف ذی‌ربط یعنی حکومت سعودی رسید.
واکنش رسمی و در عین حال «آشفته» عربستان سعودی به این اتهام بی‌سابقه درباره کشتار کودکان در یمن یا کشتار بیشتر آنها (تقریبا 500 کودک از مجموع 1168 کودک) و به‌کارگیری تمام بازوهای امپراتوری‌های رسانه‌ای غول‌پیکر خود برای تکذیب آن و تخریب وجهه سازمان ملل این موضوع را مورد تأکید قرار می‌دهد که مسئولان در ریاض درک کردهاند که موضوع جدی شده و پیامدها خطرناک است. آنها همچنین درک کردهاند که از امروز به بعد نمی‌توانند موشک‌های خود را با استفاده از هواپیماهای بسیار مدرن آمریکایی سمت مدارس، بیمارستان‌ها، بازارها، تاسیسات آب، مرغداری‌ها شلیک کنند و همچنین دیگر نمی‌توانند آن‌گونه که می‌خواهند کودکان، زنان و غیرنظامیان بی‌گناه، گرسنه و محاصره شده در یمن را بکشند بدون آن‌که در زمان حال یا در آینده محاکمه شوند.
خارج کردن نام عربستان سعودی از گزارش به این معنا نیست که این کشور از ریختن خون قربانیان یمنی، که آمارهای سازمان ملل تاکید کرده تعدادشان بیش از 6 هزار کشته است، تبرئه شده است. حتی اگر سازمان ملل عربستان را تحت فشار پول، نفوذ و لابی‌های آمریکایی تبرئه کند ولی ملت یمن، تاریخ و نهادهای مدافع حقوق بشر، حکومت عربستان- نمی‌گوییم ملتش را- از این جنایت‌هایی، که از زمان آغاز عملیات «توفان قاطعیت» و همتای آن یعنی عملیات «بازگرداندن امید» طی یک سال و 3 ماه پیش بی‌وقفه ادامه دارد، تبرئه نمی‌کنند.
کشتار مستمر، که از طریق حملات هوایی، دریایی و زمینی انجام می‌شود، با تصاویر و توسط سازمان‌های حقوق بشر جهانی مستندسازی شده است و بر باد هوا نمی‌رود بلکه در مکان مناسب و امن قرار داده می‌شود تا زمانی‌که به آنها احساس نیاز شود که این امر به زودی اتفاق می‌افتد و دیگر نه سرتیپ «احمد عسیری» سخنگوی «توفان» و نه المعلمی نمی‌توانند منکر این موضوع شوند که هواپیماهای «F16» سعودی بیمارستان «شهار» در استان «صعده»، که توسط یک سازمان حقوق بشر جهانی اداره می‌شود را بمباران کردند و موشک‌های آنها اجساد پزشکان، بیماران و ملاقات کنندگان را تکه تکه کردند، یک مراسم عروسی در «تعز» و یک بازار شلوع در صنعا را به بهانه حمله به یک مسئول ارشد «انصارالله» بمباران کردند. این فهرست طولانی است.
گزارش سازمان ملل، که «موقتا» نام ائتلاف سعودی را (از فهرست سیاه) حذف کرد، همچنین ائتلاف «حوثی- صالح» را به کشتار 40 درصد از قتل کودکان محکوم کرده است ولی اینها در خاک خودشان از خودشان در برابر تجاوز استکباری خارجی دفاع می‌کنند از سوی دیگر، آنها عضو سازمان ملل یا دیگر سازمان‌های بین‌المللی نیستند. البته این مقوله به معنای آن نیست که آنها حق دارند کودکان و بی‌گناهان را بکشند زیرا اینها نیز یمنی هستند.
«طوفان قاطعیت» شکست خورد و هیچ‌کدام از اهدافش را محقق نکرد بلکه این عملیات نتایج کاملا برعکسی داد و مردم عربستان، که با آنها درباره این عملیات رایزنی نشده است، را غرق در انتقام‌هایی کرد که نمی‌توان با گذشت دهه‌ها و چه‌بسا قرن‌ها آن را فراموش کرد؛ دشمنی با یکی از باکرامت‌ترین و باعزت‌ترین ملت‌های روی کره زمین.
ما با این «طوفان مسموم» از همان روز نخستش، مخالفت کردیم و به این مخالفت خود ادامه خواهیم داد؛ زیرا مخالفت ما به دلیل دلسوزی برای دو ملت عربستان و یمن است و تلاش برای جلوگیری از خونریزی است و همچنین این مخالفت به این دلیل است که ما از تراژدی‌هایی، که جنگ‌ها و پیامدهای دخالت‌های نظامی خارجی «احمقانه» و بررسی نشده در امور کشورهای دیگر به‌ویژه کشورهای ضعیف، فقیر و آسیب‌پذیر مانند یمن ایجاد می‌کند، مطلع هستیم.
دبیرکل سازمان ملل مرتکب گناه شده است، آن هم زمانی‌که به این شیوه شرم‌آور عقب‌نشینی کرد و جانب فشارهای قدرتمندان را به ضرر خون کودکان و بی‌گناهان گرفت؛ این اشتباه است و به عبارتی دیگر چه‌بسا این، آخرین اشتباه وی است که پیش از آن‌که پست خود را ترک کند و به دنیای بازنشستگی و فراموشی برود، آن را مرتکب می‌شود. خون کودکان یمن و ارواح آنها همچنان وی را دنبال می‌کند و خواب وی را تا آخرین لحظه حیاتش پریشان و آشفته می‌کند.