به گزارش مشرق، ایوان الاند، عضو ارشد موسسه صلح و آزادی آمریکا، در مقاله‌ای در نشریه آمریکایی "نشنال اینترست" می‌نویسد:
کشتار 49 نفر در اورلاندو بار دیگر نشان داد که باید جهت گیری کلی سیاست خارجه آمریکا و نقش این کشور در جهان باید بررسی شود و در بحبوحه کمپین‌های انتخاباتی، بهترین زمان برای مطرح کردن و بررسی این مساله است.
این موضوع، طی هفته‌های اخیر هم یکی از بحث‌های داغ بوده و هیلاری کلینتون که پرچم دار حزب دموکرات در انتخابات پیش روست، این مباحث را آغاز کرد و مدعی شد دیدگاه‌های دونالد ترامپ، نامزد احتمالی جمهوری خواهان "خطرناک" است. برای توجیه نظر خود نیز هیلاری زیرکانه به اظهارات ترامپ درباره ژاپن وکره جنوبی و این که این دو کشور باید از خود دفاع کنند پرداخت و گفت: ترامپ فردی نیست که بخواهیم کدهای تسلیحات هسته‌ای آمریکا را در اختیارش بگذاریم زیرا اگر کسی سر به سر ترامپ بگذارد، او به همین راحتی ما را به جنگ می‌کشاند.
این اظهارات کلینتون با استقبال رسانه‌ها مواجه شد. اما اگر به درستی نگاه کنید، دیدگاه‌های دونالد ترامپ درباره سیاست خارجی، به اندازه کلینتون ترسناک نیست، حتی در مورد جنگ احتمالی هسته‌ای که کلینتون آن را "رهبری آمریکا در جهان" می‌داند.
حتی اگر با خلع سلاح هسته‌ای مخالف باشید، می‌پذیرید که آمریکا باید بیشتر مراقب کشورهای بی ثبات و رادیکالی باشد که یا سلاح هسته‌ای دارند و یا به دنبال آن هستند، تا این که به ژاپن و کره جنوبی بپردازد.اما کلینتون و بسیاری از نخبگان سیاست خارجه آمریکا، درباره اظهارات ترامپ موضع می‌گیرند.
در واقع سالهاست که دستگاه سیاست خارجه آمریکا این خطر را از دید مردم دور نگه داشته است؛ این تصورات باطلی که با شبکه گسترده همپیمانان امنیتی آمریکا و توافقات امنیتی ایجاد شده است. هیچ سناریویی نیست که طی آن یکی از متحدین ما در ناتو، یا یکی از کشورهایی که در حوزه‌های امنیتی به آمریکا وابسته هستند، مانند ژاپن، کره جنوبی، تایوان و حتی اسرائیل، از آمریکا دفاع کنند. موضوع اینجاست که این همکاری امنیتی یک طرفه است و ما امنیت این کشورها را تأمین می‌کنیم.
شمار اندکی از همپیمانان آمریکا سلاح هسته‌ای دارند و اگر یکی از ابرقدرتهای هسته‌ای به آن‌ها حمله کند، بر اساس توافقات امضا شده، آمریکا موظف است از این کشورها دفاع کند و در نهایت هم این اقدام می‌توان منجر به حمله هسته‌ای علیه خودمان شود.
این سیاست که منطقی هم ندارد در دوران جنگ سرد شکل گرفت تا کشورهای از حمله شوروی در امان باشند اما در نهایت باعث شد که شهرهای آمریکایی به زمین بایر هسته‌ای تبدیل شود.
[هیلاری]
این پیمان آمریکا برای استفاده از سلاح هسته‌ای علیه دوستانمان بر این مبنا شکل گرفت که با حمله شوروی مقابله شود. اما هیچ کس نمی‌گوید که اگر این شیوه جواب ندهد، چه پیامدهای خطرناک و فاجعه باری در انتظار آمریکاست. شاید در دوران جنگ سرد منطقی هم این سیاست منطق و توجیهی نداشت اما استمرار آن احمقانه‌تر است.
ترامپ به اندازه‌ای عقل دارد که تعهدات نظامی غیرقابل انعطاف، قدیمی و پرهزینه این کشور در قبال دوستانشان را زیر سؤال ببرد. این متحدین رسمی وغیر رسمی مرکز اصلی سیاست خارجه بیش از اندازه گسترده آمریکا هستند که نیازمند صدها پایگاه‌های نظامی در سراسر جهان و کمپین‌های بی شمار نظامی است مانند جنگ‌های بالکان، عراق، لیبی برای حمایت از امپراطوری غیررسمی آمریکا که اتفاقاً مورد تأیید کلینتون نیز هست.
آمریکا با داشتن 19 میلیارد دلار بدهی دیگر نمی‌تواند به این سیاست تن بدهد. و بهتر است که بی جهت، نیروی نظامی و شهروندان آمریکا به خطر نیفتند.
کشتار 49 نفر در اورلاندو بار دیگر نشان داد که باید جهت گیری کلی سیاست خارجه آمریکا و نقش این کشور در جهان باید بررسی شود و در بحبوحه کمپین‌های انتخاباتی، بهترین زمان برای مطرح کردن و بررسی این مساله است.
این موضوع، طی هفته‌های اخیر هم یکی از بحث‌های داغ بوده و هیلاری کلینتون که پرچم دار حزب دموکرات در انتخابات پیش روست، این مباحث را آغاز کرد و مدعی شد دیدگاه‌های دونالد ترامپ، نامزد احتمالی جمهوری خواهان "خطرناک" است. برای توجیه نظر خود نیز هیلاری زیرکانه به اظهارات ترامپ درباره ژاپن وکره جنوبی و این که این دو کشور باید از خود دفاع کنند پرداخت و گفت: ترامپ فردی نیست که بخواهیم کدهای تسلیحات هسته‌ای آمریکا را در اختیارش بگذاریم زیرا اگر کسی سر به سر ترامپ بگذارد، او به همین راحتی ما را به جنگ می‌کشاند.
این اظهارات کلینتون با استقبال رسانه‌ها مواجه شد. اما اگر به درستی نگاه کنید، دیدگاه‌های دونالد ترامپ درباره سیاست خارجی، به اندازه کلینتون ترسناک نیست، حتی در مورد جنگ احتمالی هسته‌ای که کلینتون آن را "رهبری آمریکا در جهان" می‌داند.
حتی اگر با خلع سلاح هسته‌ای مخالف باشید، می‌پذیرید که آمریکا باید بیشتر مراقب کشورهای بی ثبات و رادیکالی باشد که یا سلاح هسته‌ای دارند و یا به دنبال آن هستند، تا این که به ژاپن و کره جنوبی بپردازد.اما کلینتون و بسیاری از نخبگان سیاست خارجه آمریکا، درباره اظهارات ترامپ موضع می‌گیرند.
در واقع سالهاست که دستگاه سیاست خارجه آمریکا این خطر را از دید مردم دور نگه داشته است؛ این تصورات باطلی که با شبکه گسترده همپیمانان امنیتی آمریکا و توافقات امنیتی ایجاد شده است. هیچ سناریویی نیست که طی آن یکی از متحدین ما در ناتو، یا یکی از کشورهایی که در حوزه‌های امنیتی به آمریکا وابسته هستند، مانند ژاپن، کره جنوبی، تایوان و حتی اسرائیل، از آمریکا دفاع کنند. موضوع اینجاست که این همکاری امنیتی یک طرفه است و ما امنیت این کشورها را تأمین می‌کنیم.
شمار اندکی از همپیمانان آمریکا سلاح هسته‌ای دارند و اگر یکی از ابرقدرتهای هسته‌ای به آن‌ها حمله کند، بر اساس توافقات امضا شده، آمریکا موظف است از این کشورها دفاع کند و در نهایت هم این اقدام می‌توان منجر به حمله هسته‌ای علیه خودمان شود.
این سیاست که منطقی هم ندارد در دوران جنگ سرد شکل گرفت تا کشورهای از حمله شوروی در امان باشند اما در نهایت باعث شد که شهرهای آمریکایی به زمین بایر هسته‌ای تبدیل شود.
[هیلاری]
این پیمان آمریکا برای استفاده از سلاح هسته‌ای علیه دوستانمان بر این مبنا شکل گرفت که با حمله شوروی مقابله شود. اما هیچ کس نمی‌گوید که اگر این شیوه جواب ندهد، چه پیامدهای خطرناک و فاجعه باری در انتظار آمریکاست. شاید در دوران جنگ سرد منطقی هم این سیاست منطق و توجیهی نداشت اما استمرار آن احمقانه‌تر است.
ترامپ به اندازه‌ای عقل دارد که تعهدات نظامی غیرقابل انعطاف، قدیمی و پرهزینه این کشور در قبال دوستانشان را زیر سؤال ببرد. این متحدین رسمی وغیر رسمی مرکز اصلی سیاست خارجه بیش از اندازه گسترده آمریکا هستند که نیازمند صدها پایگاه‌های نظامی در سراسر جهان و کمپین‌های بی شمار نظامی است مانند جنگ‌های بالکان، عراق، لیبی برای حمایت از امپراطوری غیررسمی آمریکا که اتفاقاً مورد تأیید کلینتون نیز هست.
آمریکا با داشتن 19 میلیارد دلار بدهی دیگر نمی‌تواند به این سیاست تن بدهد. و بهتر است که بی جهت، نیروی نظامی و شهروندان آمریکا به خطر نیفتند.