هفته گذشته رسانه هاي غربي از انتشار برخي اسناد آرشيو ملي انگليس خبر دادند كه بخشي از آن مربوط به جنگ ايران و عراق بود. به گزارش راديوفردا براساس يكي از اسناد محرمانهاي كه توسط آرشيو ملي بريتانيا منتشر شده، يكي از دلايل يورش بيمحاباي حكومت عراق به ايران، اطلاعات گمراهكنندهاي بود كه افرادي نظير ارتشبد اويسي و شاپور بختيار در مورد اوضاع ايران به عراقيها داده بودند. اين اطلاعات مبتني بر اين بود كه به دليل وجود اغتشاش در ارتش و بيثباتي رژيم به ويژه در خوزستان، ايران قادر به جنگ نخواهد بود و ظرف يك هفته ارتش ايران شكست خواهد خورد و در طول يك ماه حكومت اسلامي سرنگون ميشود.
در طول سالهاي پس از انقلاب اسلامي تحقق تهديدات دشمنان عليه نظام در عرصههاي مختلف مبتني بر برآوردي بوده است كه آنها از محيط داخلي ايران داشتهاند، يعني هجوم نظامي صدام مبتني بر برآورد از ضعف ايران و از هم گسيختگي نظام اداري و تشكيلاتي بعد از انقلاب و برآورد از وضعيت ارتش ايران در ناتواني در پاسخگويي بود. دردهه دوم و سوم انقلاب نيز كه دوران تمركز بر جنگ نرم به عنوان فاز دوم مقابله با انقلاب اسلامي بود زماني آغاز شد و اوج گرفت كه دشمن توانست سرپلهای داخلي مناسبي را بيابد كه حلقههاي فكري كيان، حلقه سلام و دولت اصلاحات بعد از خرداد 76 مصداق بارز آن بود. در شكل سوم تهديد كه مبتني بر نفوذ در نظام تصميمسازي و تصميمگيري و تهي كردن نظام اسلامي از ماهيت حقيقي و عناصر دروني قدرت است، تحركات دشمن زماني شتاب بيشتر گرفته و عملياتي ميشود كه دشمن تصور كند به سرپلهايي در اين حوزه و به ويژه در ميان دستاندركاران نظام دست يافته است.
در هر سه شكل هجمه و تهديد اگرچه دشمنان ممكن است اهداف موضعي خاص خود را داشته باشند، اما شكست اراده و مقاومت ملي انقلاب و نظام اسلامي يك هدف مشترك است و ميزان توفيق و اثرگذاري دشمن به اين مهم بازميگردد كه ما چقدر روي تقويت مؤلفهها و شاخصههاي دروني سرمايهگذاري و زيربناها را قوي كردهايم.
بنابراين با توجه به اينكه با مواضع صريح دشمنان نظام اسلامي كه در گزارههاي خود ايران را بزرگترين تهديد خود قلمداد يا اينكه صراحتاً بيان ميكنند كه «ما ايران را راحت نميگذاريم»، يا اينكه آشكارا از ضرورت تغيير در ايران سخن ميگويند، ترديدي باقي نميماند كه ما بايد بر تقويت توانمنديها و مؤلفههاي اقتدار خود متكي باشيم و در آن صورت است كه قادر خواهيم بود با كمترين هزينه ضمن دفع تهديدات دشمنان، اهداف والاي نظام اسلامي را دنبال كنيم.
مقام معظم رهبري در ديدار اخير خود با مسئولان نظام در روز 25 خردادماه با تبيين ويژگيهاي منحصر به فرد نظام جمهوري اسلامي ايران و تأكيد بر اينكه دشمن براي جمهوري اسلامي برنامه دارد و براي مقابله با آن ما بايد مصونيتبخشي داشته باشيم بر اين مهم تأكيد ميكنند كه بايد كشور قدرتمند شود، يعني همين توانمنديهاي گوناگون بايد افزايش يابد، اگر افزايش داديم آن وقت ميتوانيم آسوده به مردم بگوييم مردم آسوده بخوابيد و خيال خودمان هم راحت باشد و اگر توانمنديها را افزايش نداديم بايد در اضطراب به سر ببريم.
«ايمان اسلامي»، «پيشرفتهاي علمي»، «توانمندي اقتصادي»، «توانمندي دفاعي بازدارنده»، «توانمندي سياسي ملي» و «توانمندي ناشي از جواني جمعيت» در زمره مهمترين توانمنديها و نقاط قوت كشور هستند كه مقام معظم رهبري در اين ديدار بر شناخت و تقويت و پاسداشت آن در جمع مسئولان نظام تأكيد كردند و آنگاه يادآور ميشوند كه براساس فرمان صريح قرآن بايد هرچه ميتوانيم قوت و قدرت «ايماني، اقتصادي، دفاعي، علمي، سياسي و جمعيتي» خود را افزايش دهيم.
مروري اجمالي بر اين مؤلفهها بيانگر اين است كه در هر كدام از آنها كه ما توانستهايم قابليت و توانمندي خود را اثبات كنيم، مصونيت ايجاد شده است. يعني وقتي در عرصه توان دفاعي، شهرهاي موشكي ما به نمايش درمي آيد، به طور طبيعي گزينههاي نظامي دشمن فرار را بر قرار ترجيح داده و روي ميز را ترك ميكنند، اما وقتي به اثرگذاري تحريمها يعني ضعف اقتصادي ما اميد بستهاند، نه تنها كوتاه نميآيند بلكه حتي حاضرند براي تشديد فشار بر ايران و عقب نشاندن نظام اسلامي، از برجام و تعهدات آن عبور كنند، با اين تصور كه با افزايش تحريم قادرند حتي نيروهاي دفاعي ما را نيز مهار كنند.
در نشست اخير شوراي آتلانتيك كه جان اسميت، مدير اجرايي وزارت خزانهداري امريكا و بن رودز، معاون مشاور امنيت ملي اين كشور كه از او به عنوان تأثيرگذارترين فرد در عرصه سياست خارجي امريكا نام برده ميشود، از سخنرانان اصلي آن بودند. تأكيد بر ضرورت مهار قدرت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، محور اصلي مباحث بود. چرايي تمركز بر مهار سپاه را ميتوان در سندي ديگر از شوراي روابط خارجي امريكا ديد، چراكه از توانمندي سپاه نه تنها در عرصه دفاعي و نظامي، بلكه در عرصه اقتصادي و خنثيسازي بسياري از راهبردهاي دشمنان و همچنين به دليل وفاداري به نظام اسلامي و محور بودن آن در تحولات منطقه نگرانند و البته هيچ چشماندازي را نيز براي مهار آن نميبينند.