خاک سرخ روی دو سرزمین اسلامی ایران و افغانستان با خون صدها هزار شهید جاوید، رنگین و روحانی است. شهیدانی از هر دو کشور که برای مرزبانی از اصول و ارزشهای متعالی اسلامی، مرزهای اعتباری سیاسی را درنوردیدند و در راه آرمانهای بلند، با شکوه و بیمانند قدسی، جان باختند و جاودانگی خریدند.
کمترین کاری که از ما بر میآید، دل را به یاد آن ساکنان سربلند قلههای ابدیت، سکان‌داران سفینۀ رستگاری، زنده و بی‌زنگارساختن است. در غیر آن، چندان دور و دیر نیست که هویت و ماهیت انسانی ـ انقلابیمان در واماندگیهای نفسانی، رنگ ببازد و ما از مبدأ و مبنای وجودیمان دورتر بیافتیم.
برای همین است که به رغم همه تنگناهای ناشی از غربت و آوارگی، بر آنیم که پس از سی و پنج سال تأخیر و تعلل، اولین یادواره شهیدان و جانبازان ایرانی جهاد افغانستان برگزار کنیم.
ایمان داریم که خون نخشکیده شهیدان بدون مرز، بار دیگر این توانایی را دارد که در عصر جهانی شدنِ ترس و تنهایی انسان و در زمانۀ بیمرزی تهدید و ترور، ما را در خاکریزهای بیپایان راهبردهای تفکر توحیدی تشیع گرد آورد و در جبهۀ جاودانه جهاد و جانبازی، دوشادوشمان قرار دهد.
در این میان، سهم شما شاعر عزیز ایرانی و افغانستانی در یادواره پاسداشت برادری به شهیدان بدون مرز ایرانی و افغانستانی، با آفرینشهای زیبا و معنوی است.