پارانجا نیز نوعی پوشش است که بیشتر زنان آسیای مرکزی استفاده می‌کنند و چیزی شبیه برقع و همچنین چادر افغان‌هاست. بخشی که صورت را می‌پوشاند از پارچه‌ای سنگین و از موی اسب ساخته می‌شود. این نوع پوشش میان مردم ازبکستان و تاجیکستان بسیار رواج دارد.

حجاب در کشورهای مختلف

افغانستان: در افغانستان، زن‌ها برقع‌های سبک و رنگی به سر می‌کنند. روی قسمت صورت این برقع یک پنجره پنج ضلعی وجود دارد تا بتوانند اطراف‌شان را ببینند. رنگ برقع در افغانستان معمولا آبی است. در زمان حکومت طالبان، زنان مجبور به پوشیدن برقع بودند. اما پس از سرنگونی طالبان، دولت جدید پوشیدن اجباری این نوع پوشش را لغو کرد.

نیجریه: زنان نیجریه، روسری‌هایی به سر می‌کنند که از پارچه‌های مورد استفاده در تولید لباس، درست شده‌اند. در حقیقت هم جنس و همرنگ لباس‌شان است. نوع روسری سر کردن‌شان با دیگر مسلمانان بسیار متفاوت است. در واقع آن را به دور سر می‌بندند. نکته مهمی که در حجاب این زنان دیده می‌شود، علاقه بسیار آنها به رنگ‌های گوناگون و ترکیب آنهاست.

کره جنوبی : کمتر از یک درصد مردم کره جنوبی مسلمان هستند و بیشتر زنان مسلمان نیز از روسری و شال برای حجاب خود استفاده می‌کنند. که البته حجاب بیشتر مسلمانان آسیایی به همین سبک است. آنها بیشتر مواقع از لباس‌های رنگی و طرحدار به همراه روسری یا شال تک‌رنگ و بدون طرح استفاده می‌کنند.

امارات متحده عربی، عمان و قطر: زنان امارات متحده عربی، عمان و قطر برقع می‌پوشند. البته این سنت دیگر در میان نسل‌های جدید رعایت نمی‌شود. زنان مسن و بالای 50 سال و نیز زنان ساکن نواحی روستایی هنوز برقع می‌پوشند. در ضمن پوشیدن برقع در امارات بیشتر جنبه تزئینی دارد و از لباس‌های شرعی یا اسلامی به شمار نمی‌آید و یکی از لباس‌های سنتی این کشور است.

برخی زنان عمان نیز به جای پوشیدن برقع، لباسی بلند تا روی زانو و همچنین شلواری که تا روی قوزک پا را می‌پوشاند، به تن می‌کنند. برای پوشاندن سر و گردن نیز، روسری به سر می‌کنند. در قطر نیز برخی زنان مسلمان برقع می‌پوشند. اما امروزه در قطر زنان مجبور به پوشیدن حجاب کامل نیستند و فقط باید لباس‌هایی بپوشند که تنگ نباشد و مناسب یک زن مسلمان باشد.

مصر: زنان مصری علاقه‌ای به پوشیدن برقع ندارند. ولی 10 درصد زنان مصری به استفاده از پوشیه ـ‌ که فقط چشمانشان معلوم است ـ تمایل نشان می‌دهند. زنان مصر از پوشیدن لباس‌های رنگی بسیار لذت می‌برند. البته امروزه، به دنبال غربی‌شدن فضای مصر، زنان از پوشیدن لباس‌های سبک غربی استقبال می‌کنند و سرشان را با شال یا روسری می‌پوشانند.

اندونزی: در اندونزی به حجاب کامل، جلباب، می‌گویند. این نوع حجاب مانند کت یا جامه‌ای گشاد است که معمولا بسیاری از زنان مسلمان اندونزی می‌پوشند. زنان اندونزی بیشتر مواقع جلباب خود را از پارچه‌های گلدوزی یا سوزن‌دوزی شده انتخاب می‌کنند. جلباب‌های امروزی در اندونزی معمولا غیر از دست‌ها، سر و صورت و باقی بدن را می‌پوشاند و سر و گردن نیز به وسیله روسری و شال پوشانده می‌شود. برخی زن‌ها هم پوششی انتخاب می‌کنند که دست‌ها و صورت را نیز کاملا بپوشاند. در ضمن در سال‌های اخیر نوعی کلاه لبه دار مد شده است که زنان اندونزی برای مراقبت از صورت‌شان همراه با جلباب می‌پوشند.

پاکستان و هند : اگرچه زنان مسلمان پاکستانی، مجبور به رعایت حجاب نیستند اما آنها بر پایه ارزش به سنت هایشان لباس‌های بلند که بدن را بخوبی می‌پوشاند، به تن می‌کنند. داپوتا نوعی پوشش در این کشور و همچنین هند و بنگال است که زنان پاکستانی، بنگالی و هند از آن بسیار استقبال می‌کنند. این لباس بلند است و تا قوزک پا می‌رسد و روسری بزرگ و بلند چند منظوره دارد. داپوتا بیشتر مواقع به همراه شلوار پوشیده می‌شود. همچنین زنان هندی به‌طور سنتی برای دوختن لباس‌های‌شان از پارچه‌های گلدار و گلدوزی‌شده استفاده می‌کنند و همین سنت در دوخت حجابشان نیز به کار می‌رود.

قبرس: زنان مسلمان قبرس به تبعیت از سنت‌های پوشش یونانی، نوعی حجاب به نام ماندیلی به تن می‌کنند. این حجاب نوعی روسری سفید رنگ است که زنان یونان باستان به منظور محافظت از آفتاب به سر می‌کردند و سر و گردن را کاملا می‌پوشاند.

سومالی: حجاب زنان این کشور گونتینو نام دارد. در واقع یک پارچه بلند است که از روی شانه‌ها بسته شده و تا دور کمر پیچ می‌خورد و سپس با روسری یا شال‌های بلند، سر و گردن را می‌پوشانند. آنها در مراسم رسمی مانند عیدهای مختلف، نوعی لباس به نام دیراک می‌پوشند. این لباس بلند، سبک و از جنس پارچه وال و نازک است که از پنبه یا پلی استر تولید می‌شود.