در حالی که شاید توجه به کار پایه ای در اولویت فدراسیون های ورزشی است و برگزاری عادلانه و صحیح مسابقات در رده های سنی پایه جزء وظایف اصلی فدراسیونهاست این رقابتها در بوکس که با حضور بیش از ۲۰۰ بوکسور از ۳۰ استان برگزار شد با جنجالهای زیادی همراه بود. جنجالهایی که البته با سکوت همیشگی مسئولان این فدراسیون و بی تفاوتی تکراری آنها نسبت به این موضوع همراه بوده است.
درگیری مسئولان بوکس دو استان گیلان و مازندران و ترک سالن مسابقات در یکی از دیدارها و تاخیر یک ساعت و بیست دقیقه ای در جریان مسابقات یکی از اتفاقات عجیب این مسابقات بود. اما شاهکار دیگر این رقابتها بازنده اعلام شدن بوکسور تهرانی مقابل حریف یزدی و عدم خروج وی از رینگ مسابقات بود. این بوکسور با دستور مربی خود به نشانه اعتراض و برای بازبینی مجدد تا دقیقه های طولانی از رینگ رقابتها پایین نیامد.
تکرار این سکانسها در بوکس ایران این سوال را ایجاد می کند که آیا داوران بوکس از دانش کافی برخوردارند؟ فدراسیونی که در پرورش بوکسور برای تیم ملی رده سنی بزرگسالان خود ناتوان است بی شک ضعف های زیادی نیز در زمینه داوری دارد. اما حتی اگر داوران نیز در قضاوت خود خطا کرده باشند و بنا باشد اعتراض هواداران تغییری در نتایج مسابقات ایجاد کد و یا باعث خلل و تاخیر در مسابقات شود سنگ روی سنگ بنا نمی شود. به راستی نقش کمیته انضباطی در فدراسیون بوکس چیست؟
هنوز از یادمان نرفته است آنجا که حتی احسان روزبهانی تنها المپیکی این رشته اظهاراتی علیه فدراسیون انجام می دهد و به صورت شخصی از سوی مسئولان تهدید به شکایت می شود این جای خالی کمیته انضباطی است که بیش از هرچیز دیگر دیده می شود! اگر قرار باشد در تمام رقابتهای کشوری بوکس شاهد بروز چنین اعتراض هایی آن هم به این شیوه نامرسوم باشیم نباید هم از بوکس انتظار پیشرفت داشت.
رقابتهای قهرمانی بوکس نوجوانان کشور از روز جمعه آغاز شد و عصر روز سه شنبه با قهرمانی تیم مازندران به پایان رسید. گیلان و همدان نیز به ترتیب دوم و سوم شدند.