اوضاع سينما نشان مي‌دهد خنديدن به اولويت اول كساني كه به سينما مي‌روند، تبديل شده است. از ابتداي سال تا به حال فيلم‌هاي «من سالوادور نيستم»، «50 كيلو آلبالو»، «باركد»، «دراكولا»، «زاپاس» و «ناردون» همگي از فروش‌هاي خوب و شروع‌هاي مناسبي برخوردار شده‌اند. اين موضوع فارغ از محتواي اين فيلم‌ها كه بعضاً قابل دفاع هم نيست، قابل بررسي است.
فيلمسازي در كشورمان با فيلم كمدي آغاز شد. اولين فيلم صامت ايراني با نام «آبي ورابي» فيلمي كمدي بود و استقبال خوب مردم از آن فيلم باعث شد تا دومين فيلم تاريخ سينماي ايران نيز با نام «حاجي آقا آكتور سينما» نيز فيلمي كمدي باشد. اگرچه سينما در ايران با فيلم كمدي آغاز شد اما در سال‌هاي اخير ميزان ساخت فيلم‌هاي كمدي با افت چشمگيري نسبت به فيلم‌هاي درام همراه بوده است.
در عوض درام‌هاي اجتماعي هيچ وقت از حاشيه امن فروش مناسب كه كمدي‌ها در اختيار داشته‌اند برخوردار نبوده‌اند. موفقيت تضمين شده فيلم‌هاي كمدي باعث شد امسال چند كارگردان كه هيچ سابقه‌اي در توليد فيلم‌هاي كمدي ندارند با فيلم‌هاي طنز به سينما بيايند. منوچهر هادي كه معمولاً فيلم‌هاي گزنده و تلخي را مي‌سازد، با «من سالوادور نيستم» در صدر فروش سينما قرار گرفته است. ماني حقيقي كارگردان سينماي شبه‌روشنفكري نيز با كمدي سطحي «50 كيلو آلبالو» از مرز 10 ميليارد تومان فروش عبور كرده و مصطفي كيايي كمدي‌ترين فیلمش را با نام «باركد» ساخته است كه در آخرين روزهاي اكران نيز فروشش از 10 ميليارد تومان فراتر رفته است.
برزو نيك‌نژاد هم در اين شرايط سراغ كمدي رفته است و «زاپاس» را كه شباهت انكار ناپذيري با سريال‌هاي طنز تلويزيوني دارد، ساخته است. فيلمي كه با 4 ميليارد تومان مجموع فروش، شرايط خوبي در جدول فروش سينما دارد. فريدون حسن‌پور هم امسال تجربه ساخت كمدي را با «ناردون» به دست آورده است. فيلم‌هاي كمدي سال 95 را با فروش خوب شروع كرده‌اند و بر تعداد كمدي‌ساز‌هاي سينما افزوده شده است، ولي نكته‌اي كه هنوز بي‌پاسخ مانده اين است كه چرا مردم سينما را فقط براي خنديدن دنبال مي‌كنند!
منبع: روزنامه جوان