سرویس جنگ نرم مشرق- محدودیت برای مسلمانان، به‌ویژه برای زنان مسلمان ساکن در کشورهای غربی هر روز افزایش می‌یابد، اما فریاد مدافعان حقوق بشری غربی برای حمایت از آنها بلند نمی‌شود. خبر خیلی ساده است؛ چند شهر فرانسه، پوشیدن "بورکینی" یا مایوی اسلامی جهت شنا در سواحل این کشور را برای زنان مسلمان به استناد به قانون برهم زدن نظم عمومی منع کرده‌اند. مانوئل والس، نخست وزیر فرانسه، نیز از این اقدام حمایت کرده است.
حکومت فرانسه نیز برای تحقق این قانون جدید، "گشت ارشاد" حمایت از «لائیسیته» (سکولاریسم) را به سواحل خود فرستاده تا اگر خانم‌ها عریان وارد دریا نشوند، آنها را 38 یورو جریمه کنند!
ماجرا در حدود یک ماه پیش از زمان اعلام یک پارک آبی در فرانسه، مبنی بر اختصاص یک روز به زنان مسلمانی که از لباس شنای کاملا پوشیده استفاده می‌کنند، شروع شد؛ این اقدام از سوی سیاستمداران دست‌راستی این کشور مورد انتقاد شدید قرار گرفت که آن را مغایر با ارزشهای اجتماعی فرانسه تلقی میکردند.
چند روز بعد، شهر کن نخستین شهری شد که با تأیید دستگاه قضایی، بورکینی یا همان مایو یا لباس شنای اسلامی را کنار ساحل ممنوع کرد. بلافاصله شهرهای ویله‌نووه-لوبه (نزدیک نیس) و سیسکو در کورسیکا هم تبعیت کردند. در اعلامیه شهردار کن تاکید شده است که تناسب پوشش افراد در سواحل با اصل لائیسیته ضروری است.
وقتی "بورکینی" نماد تروریسم می‌شود!
فرانسه بعد از حملات تروریستی در بعضی از شهرهایش به‌ظاهر دنبال نشانه‌های تروریسم و تروریست‌ها می‌گردد، و حالا به گفته مسئولان این کشور، نشانه‌های "اسلام افراطی" را که معادل دیگر واژه تروریسم در ادبیات غربی‌ها است را در "بورکینی" یا لباس شنای اسلامی بانوان پیدا کردند؛ شهردار کن در این رابطه گفت: «بورکینی مثل یونیفورم است، نماد افراط‌گرایی اسلام‌گرایانه است».
یک نهاد مبارزه با اسلام‌هراسی در فرانسه برای این موضوع شهردار کن را به دادگاه کشاند، اما باخت. نظر قاضی این بود که این ممنوعیت در حیطه قانون منع علایم مذهبی در اماکن عمومی (که سال ۲۰۰۴ در فرانسه تصویب شد) می‌گنجد. در واقع نظر دادگاه این است که "بورکینی" نه یک نشانه مذهبی معمولی که تبلیغی از اسلام افراطی یا همان تروریسم است. نخست وزير فرانسه نیز در مصاحبه با روزنامه "لا پرووانس" گفت: «بورکيني ريشه در اهداف سياسي دارد و ضد ارزش‌هاي جامعه و نمونه‌اي از بردگي زن است». مانوئل والس پیشتر نیز، بعد از حملات تروریستی به فرانسه در سال 2015 گفته بود: «حجاب نشان شیفتگی به یک سبک نیست، حجاب تنها انتخاب رنگ پوشش نیست، نه: حجاب، بردگی زنان است.»
سران کشور فرانسه از سال‌های ۱۹۸۹ به بعد مخالفت خود را با مظاهر اسلامی به‌ویژه "حجاب" با روش‌های گوناگون مانند انتشار رمان، سخنرانی و حتی تصویب قانون نشان داده‌اند و در چند سال گذشته جدی‌ترين طراح اروپايی عليه شعائر و پوشش مذهبی مسلمانان محسوب می‌شوند. این سابقه چالش فرانسه با "حجاب اسلامي" زمانی که با موج "اسلام‌ستیزی" ابتدای قرن جدید میلادی همراه شد، مسئولان فرانسوی را به استفاده از قدرت سیاسی‌شان سوق داد تا محدودیت‌هایی را برای مسلمانان در راستای سکولاریزم به تصویب برسانند که تیغ تیز آن بیشتر متوجه زنان مسلمان است. قانون ممنوعیت حمل یا پوشیدن نمادهای مذهبی همچون حجاب در مدارس و دانشگاه‌های دولتی (مصوب 2004) و همچنین ممنوعیت پوشیدن نقاب که عدم رعایت این قانون مجازات نقدی به همراه دارد، نیز در همین راستاست.
غرب، رسوایی شرم‌آور بیکینی را به بورکینی مسلمانان منتقل می‌کند
ممنوعیت شنا کردن زنان با بورکینی در حالی صورت می‌گیرد که در زمانی نه چندان دور، استفاده از بیکینی در کشورهای غربی محدودیت داشت و حتی زنان به‌خاطر استفاده از آن زندانی می‌شدند! در اواخر دهه 40 میلادی که بیکینی طراحی شده بود، در بسیاری از کشورهای اروپایی، بیکینی یک "رسوایی شرم‌آور" خوانده می‌شد و استفاده از آن در سواحل ایتالیا، اسپانیا و پرتغال رسما ممنوع بود. جالب اینکه استفاده از بیکنی در سواحل اقیانوس اطلس فرانسه ممنوع ولی در چند بخش دیگر این کشور مجاز بود. در آمریکا هم استفاده از بیکنی در سواحل ممنوع بود؛ در فیلم‌های هالیوود بر اساس قوانین نانوشته اخلاقی حاکم بر سینمای آن زمان که به قوانین "Hays" معروف بودند، زنان با بیکینی نمایش داده نمی‌شدند؛ اما تحولات فرهنگی دهه ۶۰ میلادی و انقلاب جنسی در غرب، موجب شد که بیکینی به لباس شنای خیلی عادی و معمولی تبدیل گردد.
از آن طرف شناکردن برای زنان مسلمان همواره یک معضل بوده تا اینکه بورکینی در سال ۲۰۰۳ میلادی توسط احدا زانتی (Aheda Zanetti) لبنانی‌الاصل که در در استرالیا در زمینه مد و طراحی لباس برای زنان مسلمان فعالیت می‌کند، طراحی شد تا به زنان مسلمان اجازه دهد در کنار شنا کردن، بتوانند به اعتقاداتشان نیز پایبند باشند. بورکینی(Burkini) که نامش را از ترکیب برقعه (Burka) و بیکینی (Bikini) گرفته، تمام بدن بجز صورت، کف دست و پاها را می‌پوشاند تا حجاب اسلامی برای زنان مسلمانی که علاقه به شنا کردن دارند، فراهم شود.
حالا در عصر کنونی، پروژه «شرمنده سازی» زنان محجبه از سوی نخبگان دارای ثروت و قدرت در فرانسه دنبال می‌شود؛ اگر زمانی در غرب و حتی فرانسه شناکردن با بیکینی شرم‌آور بود، اما اکنون اگر فردی بیکینی نداشته باشد و بخواهد مثل زمان قدیم در غرب (لباس‌ها پوشیده‌تر و محیط شنای زنان و مردان نیز جدا بود) با لباس پوشیده شنا کند، آن فرد را رسوا و شرمنده رفتار خود می‌کنند.
چماق سکولاریسم بر سر مسلمانان و سکوت طرفداران حقوق بشر
فرانسه بیش از هر کشوری در غرب پرچم مبارزه با اسلام را بلند کرده و حقوق شهروندان مسلمان خود را محدود و نقض می‌کند، اما رسانه‌های طرفدار حقوق بشری در غرب، هیچ‌گاه این موضوع را برجسته و در دستور کار مداوم خود قرار نمی‌دهند. هرچند که شبیه این تبعیض رسانه‌ای را می‌توان در رنگی‌تر دیدن خون قربانیان غربی حملات تروریستی در نسبت با قربانیان مسلمان این حملات در غرب آسیا (خاورمیانه) مشاهده کرد؛ در این میان هم مسئولان غربی و رسانه‌های اصلی آنان این نگاه تبعیض‌آمیز که ریشه در تمدن غرب دارد را فریاد نمی‌زنند.
فرانسه تناقض با مفاهیم «لائیسیته» یا سکولاریسم را چماق کرده و بر هر چیزی که رنگ و بوی دین به‌ویژه اسلام داشته باشد، می‌کوبد تا افراد دست از شعائر دینی بکشند. در یکی از آخرین نمونه‌های مبارزه با نشانه‌های اسلام، مسئولان دولتی فرانسه در منطقه کلمب در نزدیکی پاریس، تهدید کرده‌اند در صورت خودداری یک فروشگاه عرضه محصولات «حلال» از فروش گوشت خوک و نوشیدنیهای الکلی، آن را تعطیل خواهند کرد.
فرانسه خود را قربانی تروریسم توسط "مسلمانان افراطی" معرفی می‌کند، اما در عین حال با تشدید رفتارهای اسلام‌ستیزانه خود مانند جلوگیری از فعالیت زنان مسلمانی که می‌خواهند «باحیا» شنا کنند، آنها را به سمت برخورد با حکومت فرانسه تشویق می‌کنند و با این محدودیت‌ها و نقض حقوق مسلمانان، جای مانور بیشتری به گروه‌های تروریستی مانند داعش که اداعای اسلام دارند، می‌دهند.