«مارک بِرنز» یک کشیش سیاهپوست و یکی از معاونین ترامپ است. وقتی از او علت حمایتش از نامزد جمهوریخواهان پرسیده می‌شود، می‌گوید: «من کاری به بعضی حواشی ندارم. اما به یک چیز ایمان دارم و آن این است که ترامپ می‌خواهد رییس جمهور همه مردم باشد. آمریکا از نظر تبعیض نژادی در وضعیت اسفباری به سر می‌برد و این امر حاضل عملکرد ضعیف دموکرات‌هاست. من امید بسیاری دارم که با آمدن ترامپ این مشکل بزرگ حل شود».

 

 

 اما در وضعیت فعلی، باید به استراتژی جذب جمهوریخواهان از سوی هیلاری کلینتون توجه کرد. هیلاری هیچگاه از برنامه اقتصادی روشن و اصولی سخن نگفته و طبیعتا باید گفت که جمهوریخواهان مخالف ترامپ، جذب موضوع دیگری از نامزد دموکرات‌ها شده‌اند. اگر این زن، رییس جمهور شود، باید او را پس از «گراور کلولند» اولین رییس جمهوری دانست که بدون حاکمیت و در اختیار داشتن کنگره ملی (سنا و مجلس) به کاخ سفید راه می‌یابد. او، به لطف منفور بودن ترامپ در جمع اکثر جمهوریخواهان و ایدئولوژی جناح راست محافظه‌کار که متهم به عقاید تند نژادپرستانه است، مسیر بسیار بازتر و راحت‌تری را بر سر راه خود تا کاخ سفید می‌بیند اما پایگاه تحلیلی پولیتیکو به نقل از «جاناتان کوآن» رییس اندیشکده «راه سوم» معتقد است که هیلاری با چالش بزرگ عدم تسلط بر کنگره روبروست. او رییس‌جمهوری خواهد شد که نه سنا را دارد و نه مجلس نمایندگان را و این خیلی کار او را سخت می‌کند. هم بیل کلینتون و هم باراک اوباما زمانی به کاخ سفید راه یافتند که کنگره کاملا در دست دموکرات‌ها بود. حتی در بهترین حالت ممکن که دموکرات‌ها امیدوارند که پس از راه‌یابی وی به کاخ سفید سنا را به دست بگیرند، مشاورین و نزدیکان وی هیچ امیدی به پیروزی در مجلس نمایندگان ندارند. کوآن می‌افزاید: «هیلاری چیزی به دست نمی‌آورد جز اداره حکومت از نقطه مرکزی. او باید با جمهوریخواهان کنار بیاید و راه دیگری ندارد.

 

 

آن دسته از جمهوریخواهان که بخشی از آنها از وزرای خانواده بوش و مشاوران میت رامنی و جان مک کین بوده‌اند و اعلام کرده‌اند که احتمالا از هیلاری کلینتون حمایت می‌کنند، هر چند که سر سازگاری با ترامپ ندارند اما به دلیل قدرت گرفتن حزب دموکرات در پی راه‌یابی کلینتون به کاخ سفید، اصلا دلشان نمی‌خواهد که رای مخالف آنها به ترامپ به معنی علاقه آنها به هیلاری تلقی شود. به عبارت دیگر، آنها ترامپ را نمی‌خواهند اما ذلت و زیردستی حزب خود را هم نمی‌خواهند. بطور مثال، «کُوری شَک» عضو شورای امنیت ملی دوره بوش پسر، رای خود را به هیلاری می‌داند اما در بیان این دیدگاه بسیار دچار شک است و وی را کلکسیونی از کارشکنی و خیانت به کشور می‌داند. وی در گفتگو با پولیتیکو اظهار داشت: «ما جمهوریخواهانی هستیم که از ترامپ هراسانیم و به هیلاری رای می‌دهیم اما شرط دارد. هیلاری باید قول بدهد که نگرانی‌های ما در مورد اقتصاد و نقش آمریکا در جهان را برطرف سازد در غیر این صورت حمایت ما را نخواهد داشت».