همه‌چیز در این مستند داستانی سر جای خودش ایستاده است. هم قهرمان داستان با پرداختی واقع‌گرا و باورپذیر، با همۀ وجوهش به بیننده معرفی می‌شود و هم این معرفی با بیانی سینمایی لباسی برازنده از جنس پردۀ نقره‌ای را بر تن می‌کند. ایستاده در غبار از آن دست آثاری است که نه به عنوان فعالیتی هنری و تفننی، که به عنوان اقدامی ملی در ثبت بخشی از هویت این کشور ضرورتی استراتژیک دارد. «ایستاده در غبار» اتفاق مهمی در سینمای کشور است که باید بارها تکرار شود و ادامه یابد. «ایستاده در غبار» اثری که است که دلت می‌خواهد به جای نقد و تحلیل و تبیین، فقط به سازندگانش دست مریزاد بگویی و در آغوششان بکشی.
*منظوم / محمدرضا وحیدزاده