همچنین او یک جشنوارۀ بین‌المللی عکاسی به نام «چوبی‌ملا» در بنگلادش بنا نهاده که هدفش شکستن انحصار جهان غرب در عکاسی است و در آن عکاسانی از سراسر دنیا، به‌ویژه از کشورهای جهان سوم دعوت می‌شوند. شهید العالم تاکنون برگزیده و داور جشنوارهای مختلف بین‌المللی بوده است. او با حضور در برنامۀ هم‌قصه، داستان زندگی‌اش و فراز و نشیب‌های فعالیت حرفه‌ای خود را روایت کرد.
فرار از آقازادگی
در آغاز این برنامه، قسمت‌هایی از صحبت‌های دکتر علی شریعتی پخش شد که در آن نظریۀ «هنر در خدمت هنر» را فریبی از جانب اشرافیت و قدرت‌های مسلط بر بشریت می‌دانست تا با این حربه بتوانند هنرمند را در داخل کلاس‌های درس دانشگاه محصور کنند و بشریت را از بزرگ‌ترین سرمایه‌های پیشرفت، رفاه و ترقی محروم نمایند.
او در توضیح مهاجرتش به انگلیس برای تحصیل گفت: والدین من توانستند من را به انگلیس بفرستند؛ اما توانایی تأمین هزینه‌های من را نداشتند؛ بنابراین من مجبور بودم در آنجا کارگری کنم، توالت بشویم و حتی در مقطعی نگهبان کلوب‌های شبانه بودم. با این مشکلات بالاخره توانستم دکترای بیوشیمی را از دانشگاه لندن انگلیس بگیرم.
این مدرس عکاسی در ادامه به اتفاقی پرداخت که موجب شد او به عکاسی روی بیاورد و گفت: وقتی که در انگلیس بودم، فرصتی پیش آمد که با هزینۀ کمی به آمریکا سفر کنم. یکی از دوستانم از من خواست تا از آمریکا دوربینی برای او بخرم. من آن دوربین را خریدم؛ ولی وقتی به انگلیس برگشتم، دوستم گفت که پول دوربین را ندارد و دوربین روی دستم ماند. من با دوربین عکاسی کردم و بعداً عکس‌هایم در مجله‌های انگلیس چاپ شد.
عکاسی در کشوری که مردم سواد خواندن و نوشتن ندارند
بازگشت از انگلیس به بنگلادش و تصمیم برای انتخاب عکاسی به عنوان شغل، ادامۀ صحبت‌های مهمان برنامۀ هم‌قصه بود و با توضیح اینکه او با هدف رسیدن به جامعه‌ای که برابری بیشتر، چه در سطح بین‌المللی و چه در سطح کشور بنگلادش، در جریان باشد، به عکاسی روی آورده است، گفت: احساس کردم در کشوری که بیشتر مردم توانایی خواندن و نوشتن ندارند، تصویر و عکاسی بهترین ابزاری است که می‌توانم برای مبارزه با بی‌عدالتی و نابرابری از آن استفاده کنم.
قسمت‌های کوتاهی از مستندی که سعید فرجی، مستند‌ساز ایرانی از زندگی شهید العالم در بنگلادش ساخته است، بخش دیگری برنامۀ هم‌قصه بود که زندگی شهید العالم را در میان مردم طبقۀ محروم کشور بنگلادش را نشان می‌داد. در این مستند همچنین شهید العالم دیدگاه‌های خود را دربارۀ ابزار عکاسی برای مبارزه و وظیفۀ مبارزه برای از بین بردن ظلم بیان می‌کرد.
در ادامۀ برنامه، شهید العالم به توضیح چند عکس از آثار خود و شاگردانش پرداخت. او در توضیح یکی از این عکس‌ها که تصویر بازاری را در بنگلادش نشان می‌داد، گفت: ما در بنگلادش جشنوارهای به نام «چوبی‌ملا» تأسیس کردیم که هنوز هم ادامه دارد؛ اما نمی‌خواستیم جشنوارۀ ما مانند بقیه جشنواره‌ها در گالری‌ها باشد و فقط طبقۀ برخوردار جامعه عکس‌ها را ببینند؛ بنابراین در هر دوره، نسخه‌ای متحرک از جشنواره داریم که به مدرسه‌ها، زمین‌های بازی و ... می‌روند. این عکس بازاری محلی است که مردم آن نه‌تنها به گالری نمی‌روند؛ بلکه رؤیای رفتن به گالری را هم ندارند. ما گالری را برای مردمی که به گالری نمی‌روند، برده‌ایم.
در بخش دیگری از برنامه، گزارشی پخش شد که در آن گزارشگر برنامه با تعدادی از جوانان هنرمند، دربارۀ وظایف هنرمند گفت‌وگو کرد و نظر آن‌ها را دربارۀ هنرمندی جویا شد که بعد از رسیدن به شهرت و موفقیت، به مناطق محروم جامعه رفته است و به بچه‌های آن‌ها آموزش می‌دهد.
{$sepehr_media_1738108_400_300}
این عکاس مسلمان در پایان برنامه با تشکر از اینکه او را به ایران دعوت کرده‌اند، این فعالیت‌ها را موجب افزایش قدرت جهان اکثریت در مقابل غرب، که جهان اقلیت را تشکیل می‌دهند، دانست و گفت: ما اغلب اوقات برای الهام گرفتن به غرب نگاه می‌کنیم. اگر اسوه ما در غرب باشد پیروز نمی‌شویم. اینکه شما برای الهام گرفتن به بنگلادش نگاه کنید و اینکه من می‌توانم برای الهام گرفتن و دوستی به ایران بیایم، قسمتی از روندی است که می تواند همبستگی ما را افزایش بدهند.