به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، سابقه حضور شوم انگلستان در خلیج فارس را شاید بتوان به عصر صفوی و اوج گیری رقابت های استعماری بین این کشور، پرتغال و اسپانیا در این منطقه و حضور کمپانی هند شرقی دانست. از آن زمان و با رو به افول رفتن سایر قدرت های اروپایی، انگلستان تا میانه قرن بیستم قدرت اول منطقه خلیج فارس بود و به شکلی کاملا هدفدار مانع توسعه قدرت دریایی در کشورهای منطقه می شد.

 

در دوران پس از جنگ دوم جهانی و خصوصا بحران کانال سوئز، انگلستان متوجه شد که در برابر رقیبی مثل اتحاد شوروی، اصولا کاری از آنها یا فرانسه به عنوان ابرقدرت های قبل از جنگ جهانی دوم بر نمی آید و این آمریکا است که باید با روسها رو به رو شود.

 

بر این اساس، انگلیسی ها در اواخر دهه 1960 و اوایل 1970 میلادی پایگاه های خود در این منطقه را تخلیه کرده و از خلیج فارس خارج شدند. در دوره هایی مثل عملیات طوفان صحرا و یا تهاجم به عراق و افغانستان این منطقه شاهد بازگشت مجدد نیروهای انگلیسی البته در اندازه های بسیار کمتر در مقایسه با گذشته بود.

 

داعش؛ اسم رمز بازگشت روباه پیر

 

اما خاطرات خوش استعمار روباه پیر، مسئولان سالهای اخیر در این کشور را بر آن داشته تا به هر بهانه ای یادی از آن دوران کرده و مجددا تلاش کنند جای پایی در خلیج فارس و دریای عمان پیدا کنند.

 

بر این اساس، در روزهای گذشته خبری درباره حضور مجدد انگلیسی ها در خلیج فارس منتشر شده و طبق آن، قرار است ناوشکن انگلیسی اچ ام اس دیرینگ و ناو بالگرد بر HMS Ocean به جهت آنچه که عملیات ضد گروه تروریستی داعش خوانده شده، وارد این منطقه شوند.

 

با کمی دقت در وضعیت فعلی نقشه نبرد با گروه داعش، تسلیحات این گروه و همچنین مشخصات این دو شناور انگلیسی قاعدتا سوالات بسیار زیادی ایجاد خواهد شد و نشان می دهد این حضور، بی ارتباط با عطش نوستالژیک بریتانیای کبیر سابق برای تداوم حضور در این منطقه استراتژیک و سواری گرفتن از برخی شیخ نشین های ترسو و فاقد پایگاه مردمی نیست.

 

HMS Daring؛ ناوشکن ضد هوایی با قلبی نامطمئن

 

اعزام ناوشکن HMS Daring به منطقه خلیج فارس اولین خبری بود که توسط منابع لندن نشین اعلام شد. این ناوشکن از شناورهای سری تایپ 45 است که 6 فروند از آنها توسط کمپانی BAE سیستمز، مخصوص نبرد ضد هوایی و ایجاد یک چتر پوششی برای ناوگان مورد نظر طراحی و ساخته شده است.

 

سلاح های اصلی این شناور شامل موشک های ضد هوایی سری Aster ، موشک های ضد کشتی هارپون و توپهای دریایی است اما بر خلاف ناوشکن های آمریکایی که حامل موشک های کروز برد بلند برای حمله به اهداف زمینی هستند، این شناور انگلیسی فاقد این گونه توانایی است.

 

 

وزارت دفاع انگلستان در بیانیه خود، یکی از اهداف ارسال این شناور را حفاظت از گروه رزمی ناوهای هواپیمابر آمریکا و فرانسه که در حال حاضر در خلیج فارس هستند اعلام کرده، اما سوال اصلی اینجاست که حفاظت در برابر کدام تهدید؟

 

یک نگاه ساده به فعالیت ها و تسلیحات مورد استفاده توسط اعضای تکفیری - صهیونیستی داعش نشان می دهد که این گروهک به هیچ عنوان توانایی هوایی یا موشکی برای حمله به اهداف دریایی را نداشته است و لذا نمی توان نقش خاص و مشخصی برای این شناور در زمینه برخورد با تهدیدات داعش متصور بود

 

اما اگر ارسال این شناور خاص، پیامی به ایران باشد، پاسخ چیست؟ مشخص است که جمهوری اسلامی ایران همواره مخالف حضور نیروهای فرامنطقه ای در خلیج فارس بوده و بارها تاکید رده است که این منطقه باید توسط دولت های موجود در آن، تامین امنیت شود. از سوی دیگر تنها قدرت وافعی در خلیج فارس که توان به چالش کشیدن این نیروهای فرامنطقه ای را دارد ایران است.

 

حتی به فرض وجود تهدید ایران ضد نیروهای فرامنطقه ای حاضر در خلیج فارس، آیا نیروی دریایی آمریکا با ناوشکن ها و رزم ناوهایی به مراتب پیشرفته تر از این ناوشکن انگلیسی و آن هم در تعداد بالاتر با حجم سلاح بیشتر و همچنین داشتن ناوهواپیمابری با داشتن نزدیک به 80 فروند بالگرد و جنگنده بر روی آن، نیازی به یک ناوشکن انگلیسی برای دفاع از خود دارد؟

 

مسئله بعدی درباره ناوشکن های تایپ 45 که اعزام آنها را به منطقه خلیج فارس بسیار عجیب تر می کند، موضوع مربوط به مشکلات این شناورها و پیشرانه آنها در آبهای گرم است.  

 

حدودا چند ماه قبل گزارشی در رسانه های انگلیسی منتشر شد که بر اساس آن فاش شد که سیستم پیشران این ناوشکن های انگلیسی در شرایط آب و هوایی گرم مثل خلیج فارس از کار افتاده و علاوه بر این گاف فاحش، کلیه سامانه های آن نیز از کار می افتند! پیش از این نیز برای شناورهای این کلاس که خلیج فارس آمده بودند این حادثه رخ داده و حتی برخی اسناد نشان می دهد در ماه ژوئن سال جاری میلادی نیز این مشکل فاحش، برای یکی از شناورهای همین کلاس در خلیج فارس رخ داده است.

 

البته انگلیسی ها اعلام کرده اند که برنامه هایی برای ارتقاء سیستم پیشرانه و حل این مشکلات دارند اما هنوز هیچکدام از این طرح ها اجرایی نشده است و این شناور با همان سیستم پیشران اولیه و ناقص خود، وارد خلیج فارس شده است. به زبانی ساده هر لحظه ممکن است شناوری که با ادعای حفاظت از ناوهای آمریکایی و فرانسوی به خلیج فارس می آید، کلا از کار افتاده و به کمک فوری و ویژه نیاز پیدا کند.

 

HMS Ocean؛ ناو بالگردبر برای جنگ با داعش!

 

نیروی دریایی انگلستان در حاضر فاقد ناوهواپیمابر است و شناور بالگردبر خود یعنی HMS Ocean را به عنوان دومین ناو رزمی جهت کمک به انهدام داعش، به منطقه فرستاده و البته قرار است کم کم این شناور وظیفه کنترل و فرماندهی را در این منطقه برای مبارزه با داعش به عهده بگیرید.

 

این شناور حامل بالگردهایی مثل سری مرلین، شینوک، آپاچی و سی کینگ است و بیشتر در عملیات های ضد زیردریایی، جست و جو و نجات دریایی و پشتیبانی از عملیات های آبی – خاکی کاربرد دارد.

 

 

اما یک بررسی ساده نشان می دهد که داعشی ها در حال حاضر در مناطقی از غرب عراق و در حوالی مرز این کشور با سوریه حضور داشته و اصولا کاری از دست بالگردهای انگلیسی حاضر بر روی این ناو برای مبارزه و شرکت در این نبرد بر نمی آید.

 

در خصوص بحث فرماندهی عملیات در این منطقه هم باید گفت که بر اساس اعلام مسئولین عراقی به زودی و تا پایان سال 2016 میلادی، پرونده داعش در عراق بسته شده و اصولا آنچه از این گروه در این منطقه باقی می ماند در کشور سوریه مستقر می شود و قاعدتا برای نبرد از دریا با داعش، باید از مدیترانه یا دریای سیاه وارد عمل شد و نه از خلیج فارس !!!

 

احیای غرور قدیمی یا نمایش برای شیوخ منطقه؟

 

 اصولا و با هر دید نظامی که به این بازگشت نگاه کنیم، ارزش نظامی خاصی برای آن نمی توان مصتور شد و وجود یا عدم وجود انگلیسی ها (که خود از حامیان و یاری دهندگان داعش در ادوار مختلف رشد این گروهک بوده اند) در این منطقه، اثری بر روی مبارزه با گروه داعش ندارد.

 

با این اوصاف به نظر می رسد تلاش انگلیسی ها برای بازیافتن اقتدار از بین رفته گذشته و به دست آوردن حمایت مالی خاص از سوی برخی حکام عربی منطقه، مهمترین دلایل بازگشت به خلیج فارس باشد و در کنار آن تاسیس پایگاه دائم دریایی انگلستان در بحرین و اطمینان دادن به شیوخ خلیج فارس برای داشتن پشتیبان را پیگیری کرد، اما چقدر حیف که ارتش ملکه، این روزها بی یال و دم و اشکم شده و حتی عرضه دست و پا کردن شناورهایی ویترین دار برای مشارکت در حمله به داعش را هم ندارد.