به گزارش مشرق به نقل از جام نیوز،عبدالکریم سروش طی مصاحبه ای با شبکه رسا مدعی شد که «جنبش سبز زنده است و این جنبش دل هایی را ربوده و این شیفتگی ها همچنان موجود است [!]».
سروش علیرغم انتقادهای گسترده اپوزیسیون به شورای مجهول الهویه هماهنگی راه سبز، به حمایت از این شورا پرداخته و اظهار داشت: «شورا در این مدت توانسته است نام جنبش سبز را زنده نگه دارد. این شورا تکیه گاهی برای افرادی است که می خواهند تحلیل از حرکت مردم داشته باشند ضمن اینکه راه های آینده حرکت را نیز نشان می دهد و از پراکندگی نیروها نیز جلوگیری می کند».
وی برای توجیه ناشناس بودن اعضای این شورا نیز مدعی شد: «تعدادی از این اعضا بنا به گفته آقای امیرارجمند سخنگوی شورای هماهنگی راه سبز امید، در ایران هستند و اگر به هر حال حکومت بداند که نام این افراد چیست قطعا ادامه راه ناممکن خواهد شد. بنابراین فاش کردن نام آنها برای مردم سودی نخواهد داشت و باعث می شود که مجال فعالیت از دست آنها ستانده شود».
سروش افزود: «جنبش سبز زنده است. هر جنبشی فازهای مختلف دارد. یک فاز شاید قدری فروکش کند یک فاز دیگر پیش بیاید. باید بلند مدت تر به مسئله نگاه کرد».
وی ادامه داد: «جنبش سبز خودجوش پدید آمد طراحی و برنامه ریزی نشده بود و مردم صرفا به شور و شوق اینکه حق خودشان را باز پس گیرند به خیابان ها آمدند و حرکت بسیار نیکویی بود. حکومت نیز با یک حرکت ناگهانی و بسیار نیرومند مواجه شد که البته در آن زمان جنبش رهبری آزموده و حتی طرح روشنی هم برای ادامه حرکت نداشت به همین سبب هم سرکوب شد و فاز خیابانی آن جمع شد».
در بخش دیگری از اظهارات سروش آمده است: «اگر قرار باشد مملکت روی صلاح و رستگاری را ببیند باید انتخابات آزاد برگزار شود چراکه با انتخابات آزاد مردم می توانند معتمدین خود را به مجلس بفرستند و از آنجا کم کم یک رشته اصلاحات تدریجی پیدا شود».
وی همچنین به دفاع از شرط گذاری خاتمی برای شرکت در انتخابات مجلس پرداخت و گفت: «ممکن است این شروط کم و زیاد شود اما به صورت حداقلی بسیار درست و منطقی است و از این کمتر نمی توان خواست».
سروش با اشاره تلویحی به تمایل مدعیان اصلاحات برای حضور در انتخابات افزود: «باید از فرصت انتخابات تا آخرین لحظه برای مباحثه استفاده کرد بعد تصمیم گرفت که وارد انتخابات شد یا نه».
درمورد سخنان و ادعاهای عبدالکریم سروش گفتنی های بسیاری وجود دارد که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:
1- در شرایط کنونی طرح این ادعا که جنبش سبز زنده است و دلها را ربوده حتی برای خوشبین ترین تحلیل گران اپوزیسیون نیز بیشتر به یک شوخی و فکاهی شبیه است. گذشت زمان و وقایعی چون حضور ده ها میلیونی مردم در تظاهرات های 9 دی و 22 بهمن 88 و حوادث پس از آن به خصوص بی توجهی تامل برانگیز ملت به حصر خانگی سران فتنه، جایی برای چنین اظهارنظرهایی باقی نگذاشته است.
2- اما درمورد اینکه «جنبش سبز خودجوش پدید آمد و طراحی و برنامه ریزی نشده بود» باید گفت که سرمایه گذاری غربی ها برای ایجاد اغتشاش در ایران را چگونه توجیه می کنید؟ جلسات مستمر سران فتنه برای چه تشکیل می شد و راه اندازی کمیته صیانت از آرا توسط محتشمی پور با چه هدفی صورت گرفت؟ چرا شبکه فارسی زبان بی بی سی حدود 6 ماه قبل از انتخابات 88 و با حمایت و سرمایه گذاری وزارت خارجه انگلیس راه اندازی شد و برنامه های زیادی را به القای تقلب در انتخابات و دامن زدن به اغتشاشات خیابانی اختصاص داد؟ علت گفتگو و همفکری یکی از سران فتنه با جورج سوروس (پدر انقلاب های مخملی) چه بوده است؟ میرحسین موسوی به چه علت قبل از پایان شمارش آرا در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که برنده قطعی انتخابات من هستم؟! و ....
3- عملکرد شورای موسوم به هماهنگی راه سبز به حدی افتضاح بوده که واکنش های بسیاری را در میان رسانه های حامی فتنه به همراه داشته است و حتی موجب شده که برخی از گروه های اپوزیسیون، سخنگوی این شورا را نفوذی جمهوری اسلامی و مدحی شماره 2 لقب دهند.
4- آقای سروش مدعی است، ناشناس بودن اعضای این شورا به این علت است که تعدادی از اعضای آن در ایران بوده و شناسایی آنها مجال فعالیتشان را از بین می برد. به فرض که سخن ایشان درست باشد، چرا اعضای خارج نشین شورا خود را معرفی نمی کنند؟!
5- اگر واقعا نظام اسلامی اهل تقلب در انتخابات و جابجایی آراء مردم است، چرا امثال سروش هنوز در فکر «مباحثه درمورد حضور در انتخابات» هستند و نتوانسته اند تصمیم قطعی درمورد تحریم انتخابات بگیرند؟!