این اتفاق در حالی رخ داد که برگزارکنندگان این مسابقه بارها اعلام کرده بودند، به دنبال نفی یا اثبات هولوکاست نیستند و هدف ما از برگزاری چنین مسابقه‌ای نشان دادن دوگانگی رژیم صهیونیستی در «آزادی بیان» است.
با اینکه رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد موانعی برای برگزاری این مسابقه بود، هنرمندان 50 کشور دنیا با 845 اثر هولوکاست‌های معاصر و همچنین نقش نتانیاهو در این فاجعه انسانی را به تصویر کشیدند.
مصاحبه ظریف با نیویورکر درباره مسابقه هولوکاست
هنوز این آثار در معرض عموم قرار نگرفته بود که مجله آمریکایی «نیویورکر» طی مصاحبه‌‌ای با محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران خواستار مواضع وی شد که ظریف هم بدون اینکه کاملا در جریان برگزاری این مسابقه قرار گرفته باشد، به آنها پاسخ داده بود: «این نمایشگاه توسط دولت ایران کنترل نمی‌شود و توسط دولت هم تائید نشده است»
ظریف در پاسخ به این سوال که اساسا چرا ایران اجازه برگزاری چنین نمایشگاهی را می‌دهد، گفت: «چرا ایالات متحده "کو کلاکس کلن" (گروه‌های سفیدپوست نژادپرست) دارد؟ آیا مقصر اینکه سازمان‌های تنفرپراکن نژادی در ایالات متحده وجود دارد، دولت ایالات متحده است؟ تصور نکنید که ایران تک‌صدایی است. دولت ایران از هیچ نمایشگاهی با ماهیتی که از آن صحبت می‌کنید حمایت نکرده و چنین نمایشگاهی ترتیب نمی‌دهد. هر وقت توانستید سازمان‌های خود را از انجام چنین کارهایی باز دارید، آن وقت می‌توانید از دیگران هم بخواهید چنین کاری کنند.»
پاسخ ظریف به نماینده مجلس درباره طرح هولوکاست
در ادامه این جریان، روز 11 مهرماه کریمی قدوسی نماینده مردم مشهدالرضا در مجلس شورای اسلامی، موضوعی را در خصوص هولوکاست و موضع ظریف در این باره مطرح کرد که ظریف در این رابطه گفت: «بنده ضمن احترام به آزادی بیان اعتقاد شخصی‌ام این است که این موضوع کمک به اسرائیل است، نه فلسطین.»
وزیر امور خارجه با بیان اینکه تمامی دوستانی که در حوزه فلسطین فعالند حرف بنده را تائید می‌کنند تصریح کرد: بنده اقدامی را محکوم نکردم و فقط گفتم شرکت نمی‌کنم و کماکان هم به این موضوع تاکید دارم؛ البته اقدام انجام شده به دولت ربطی ندارد و به بخش غیر دولتی مربوط است اما در مجموع عقیده من آن است که این قبیل اقدامات منافع اسرائیل را پیش خواهد برد.
سیدمسعود شجاعی‌طباطبایی دبیر دومین مسابقه بین‌المللی کارتون و کاریکاتور «هولوکاست» در پاسخ به اظهارات ظریف، جوابیه‌ای را نوشت. این جوابیه را در ادامه می‌خوانیم.
بحث هولوکاست به اعتقاد ما پاشنه آشیل رژیم صهیونیستی محسوب میشود؛ به واسطه این اتفاق یا بهانه این رژیم در سال 1948 اقدام به اشغال سرزمینی می‌کند که هزاران کیلومتر دورتر از مرزهایی بود که جنگ در آن واقع شد و اصولا کشور فلسطین در جریان جنگ جهانی دوم بی‌طرف بود. اما رژیم غاصب صهیونیستی بعد از پایان درگیری جهانی اعلام می‌کند به واسطه این که در جریان جنگ هولوکاستی صورت گرفته، باید تاوان آن توسط دنیا و سازمان ملل پرداخت شود و این تاوان نیز چیزی جز گرفتن سرزمین فلسطین نیست.
اکنون سوال ما این است که چرا باید در ارتباط با چنین بحثی تصور کنیم که برگزاری نمایشگاه هولوکاست باعث مظلوم نمایی رژیم صهیونیستی میشود؟ اساسا چنین تصوری بسیار غلط است، چرا که این اتفاق نه تنها نشان دهنده مظلومیت اسرائیل نیست بلکه بحث سبوعیت رژیم صهیونیستی را نشان می‌دهد.
«هولوکاست» در فرهنگ لغات به معنای کشتار جمعی است؛ اگر به فرهنگ لغات نیز مراجعه شود «اتمیک هولوکاست» را هم داریم که به فاجعه اتمی اطلاق میشود، جنایت بزرگی که منجر به کشته شدن نزدیک به 250 هزار آدم بی گناه در ناگازاکی و هیروشیما شد؛ بنابراین این یک نوع شانتاژ سیاسی است که بلافاصله با طرح بحث در مورد هر هولوکاستی، هولوکاست مورد نظر رژیم اسراییل در دنیا مطرح میشود، این یک بهانه است و نشان می‌دهد در واقع لابی‌های صهیونیستی به شدت فعالند و در هراسند که شاکله ایجاد رژیم صهیونیستی مورد هدف قرار بگیرد.
ما اساسا رفتار رژیم ددمنش اسرائیل را در حال حاضر با شرایطی که بر مردم مظلوم فلسطین تحمیل می‌کند، هولوکاست معاصر می‌دانیم، یعنی هولوکاست در غزه و فلسطین، یعنی همان چیزی که آنها ادعا می‌کنند در جنگ جهانی دوم برای یهودی‌ها رخ داده در حال حاضر خودشان آن را اعمال می کنند.
نکته قابل تامل برای ما این نکته است که چرا وزیر امور خارجه ما هم زبان با رژیم صهیونیستی و رسانه های همسو با آن میشود و مسئله جدی هولوکاست معاصر در سرزمین اشغالی که تنها هدف برگزاری ما از این مسابقه بوده است را نادیده می گیرند؟
از این رو ما خیلی روشن و واضح بحث هولوکاست معاصر را مطرح کردیم تا سبوعیت و ظالم بودن رژیم صهیونیستی را نشان دهیم و دیدیم که این مسئله رژیم صهیونیستی را به شدت عصبانی کرد، حتی وقتی فراخوان این مسابقه را اعلام کردیم، بلافاصله آنها آنچنان دچار ترس و وحشت شدند که برای جلوگیری از این اتفاق دست به دامن سازمان ملل شدند.
در این رابطه باید این سوال را از آقای ظریف پرسید که چرا رژیم صهیونیستی این چنین به وحشت می‌افتد و با نامه‌های متعدد و پیگیری‌های مستمر در تلاش است که جلوی این مسابقه و افشاگری هنرمندان فرهیخته دنیا را در ارتباط با هولوکاست معاصر که منشا آن خود این رژیم ددمنش است را بگیرد و حتی برای جلوگیری از این اتفاق دست به تهدید می‌زند و مطالب و مباحثی را از جمله تحریم هنرمندان دنیا را مطرح می‌کند؟
اگر صحبت آقای ظریف را درست فرض کنیم که نگران مظلوم نمایی رژیم صهیونیستی هستند، این سوال مطرح می شود که چرا ایشان نیم نگاهی به آثاری که در این ارتباط خلق شده -هم در دوره اول و هم در دوره دوم- نمی‌اندازند؟
کارهای ما کاملا واضح، مشخص و روشن است؛ ما دنبال نفی یا اثبات هولوکاست در جنگ جهانی دوم نیستیم، دنبال یهود ستیزی نیستیم و دنبال تمسخر قربانیان جنگ نیستیم و این در فراخوان مسابقه ما به صورت آشکار مطرح شده است، متاسفانه آقای ظریف از زبان تصویری کاریکاتور در ایران که به دنبال افشای حقایق در شکل فاخر کلمه است تصور روشنی ندارند، در واقع نگاه ایشان به کاریکاتور همان نگاهی است که برخی از رسانه‌های صهیونیستی و غربی دنبال می‌کنند که بر اساس آن به کاریکاتوریست‌های خود اجازه می‌دهند کارهایشان از حیطه طنز خارج شده به هجو گرایش پیدا کند تا جایی که به شکل توهین آمیز مطرح شود، حتی این توهین به جایی می رسد که به پیامبران تمامی ادیان از جمله پیامبر گرامی اسلام توهین می کنند.
در واقع ما در واکنش به کاریکاتورهای توهین آمیز علیه پیامبر گرامی اسلامی در نشریات دانمارکی و فرانسوی واکنش نشان دادیم، و در هر دو مسابقه اعلام کردیم که رفتار غرب با آزادی بیان دوگانه است. این نوع زبان تصویری اهانت آمیز، زبانی نیست که ما به دنبال آن باشیم؛ اگر آقای ظریف یکبار آثار ما را می دید قطعا قضاوت شان به این شکل نبود و مطمئن هستم که او نه نمایشگاه ونه آثار آن را دیده و نه در جریان این اتفاقات است و حتی به خودشان نیز اجازه ندادند که حضور پیدا کنند، همان طور که در مصاحبه با نیویورکر و اخیرا درصحن علنی مجلس هم اعلام کردند که ما به این نمایشگاه نمی رویم.
وی در ادامه خطاب به وزیر امور خارجه بیان کرد: حداقل یک نگاهی به این آثار بیندازید که هم به شکل کتاب چاپ شده است هم در فضای مجازی وجود دارد، باز هم تاکید می کنم تمامی این کارها درارتباط با هولوکاست معاصری است که صهیونیست ها به آن دامن می زنند. شجاعی اظهار داشت: ای کاش آقای ظریف از مشاورانی بهره می گرفت که در این زمینه او را راهنمایی می کردند تا این گونه مباحث را مطرح نکنند و اساسا این سوال مطرح است که چرا از همان ابتدای برپایی مسابقه هولوکاست ایشان با رسانه های همسو با رژیم صهیونیستی همراه شد؟ و در مصاحبه با خبرنگار نشریه نیویورکرمباحثی مانند مقایسه دست اندرکاران این مسابقه را با کوکلوس کلان ها یا نژادپرستان آمریکایی که سیاه پوستان را به آتش می کشیدند را مطرح کردند؟
این مسئله نشان می‌دهد که آقای ظریف متاسفانه شناخت روشن و دقیقی از کاریکاتور در ایران ندارند و نوع غربی آن ملاک قضاوتشان می‌باشد، به نظر می‌رسد وزیر امور خارجه کشور ایران باید در ارتباط با هولوکاست معاصر که زمینه برای اشغالگری رژیم صهیونیستی را به وجود آورد جدی‌تر توجه کنند و علت عصبانیت بنیامین نتانیاهو را که به شکل‌های مختلف در سایت‌های همسو با این رژیم در ارتباط با این مسابقه منعکس شد را بررسی نمایند و بعد در مقام قضاوت ببیند که آیا با این اتفاق مظلومیت رژیم صهیونیستی مطرح میشود یا سبوعیت این رژیم ددمنش به چالش کشیده میشود؟
در نهایت متاسفیم که هنرمندان فرهیخته 52 کشور دنیا که بسیاری از این کشورها حتی مسلمان نیستند پیام مظلومیت مردم مظلوم فلسطین را دریافتند و به افشای ظلم رژیم صهیونیستی دست زدند اما وزیر کشور نظام جمهوری اسلامی هنوز متوجه این پیام واضح و روشن ما نشده است.