به گزارش مشرق، موسسه «توانا» یک موسسه ویژه معلولین است که از 20 سال پیش کار خود را در شهر قزوین آغاز می‌کند تا خانه آرامشی باشد برای معلولین که در کنار هم برای تحقق آرزوهایشان تلاش کنند. این موسسه از همان ابتدا برای دو شعار بزرگ تلاش کرد:«تغییر نگرش جامعه نسبت به معلولین» و «احقاق حقوق معلولین» و حالا پیک توانا محصول فرهنگی این موسسه است که در 9 سال اخیر خواسته‌است اخبار، گزارش‌ها و مشکلات معلولین را به گوش مسئولین برساند. مجله‌ای که مدیرمسئول، سردبیر و جمعی از دبیران آن همگی از معلولین هستند و برای اهدافشان تلاش می‌کنند. در نمایشگاه مطبوعات امسال سری به غرفه «پیک توانا» زدیم تا با آنها بیشتر آشنا شویم. غرفه‌ای که با یک ویلچر نشان دار شده است و یکی از اعضای آن با لباس و صورت سفید رنگی که پوشیده از بازدیدکنندگان تقاضا می‌کند تنها لحظاتی چشم‌هایشان را ببندد و خودشان را جای یک نابینا بگذارند.

 

هیچ‌گاه احساس معلولیت نکردم

«رقیه بابایی» سردبیر جوان «پیک توانا»است که از همان سالهای ابتدایی مجله با آنها همکار شده‌است و حالا یک سالی ست که افتخار سردبیری در آن را دارد. خانم بابایی خودش معلول جسمی و حرکتی‌ست و در این باره می‌گوید:« من در یک سالگی از ناحیه مچ دست چپ معلول شدم و از پروتز استفاده می‌کنم. اما چون این اتفاق خیلی زود برایم افتاد هیچگاه این معلولیت را حس نکردم و فکر نمی‌کردم چیزی کمتر از بقیه دارم و جایش برایم خالی نبود. شاید به خاطر رفتاری بود که خانواده‌ام با من داشت. سال دوم دانشگاه وقتی در رشته شیمی درس می‌خواندم تابلوی مجموعه توانا را دیدم و با آنها آشنا شدم. آن موقع حس کردم چقدر به من نزدیک است و من هم یک معلول هستم. همانجا به صورت افتخاری همکاری کردم. بعد از یک دوره خبرنگاری در توانا گذراندم و از من خواسته شد تا با آنها همکاری کنم و در حال حاضر هم سردبیر هستم.»

پیک توانا برای معلولین رایگان است

شاید باورتان نشود اما تنها ماهنامه تخصصی معلولین به صورت رایگان در اختیار معلولین قرار می‌گیرد و آنها هیچ پولی را پرداخت نمی‌کنند. ماهنامه‌ای که محتوای گزارش‌هایش همه به معلولین اختصاص دارد:« رویکرد مجله اجتماعی و فرهنگی‌است و اگر بخواهیم خبر،یادداشت و یا گزارشی کار کنیم همه مرتبط با معلولین است و تنها زیر 20 درصد از مجله به غیر از این موضوع اختصاص دارد. چون می‌خواستیم به عنوان تنها مجله معلولین تخصصی روی این حوزه کار کنیم. به دلیل اینکه بیشتر قشر معلول نیز در سطح مالی بسیار پایینی قرار دارند دیگر نمی‌توانند بخشی از هزینه‌شان را به خرید یک کالای فرهنگی اختصاص دهند به همین خاطر ما این مجله را رایگان در اختیارشان قرار می‌دهیم.»

معلولین خواسته‌هایشان را از ما مطالبه می‌کنند

خانم سردبیر درباره ناشناخته بودن پیک توانا برای معلولین نیز بسیار ناراحت است و معتقد است متاسفانه معلولین آنطور که باید مجله را نمی‌شناسند:« با اینکه ما تنها ماهنامه‌ای هستیم که در حوزه معلولین کار می‌کنیم و همه مراکز دولتی، بهداشتی و هلال احمری‌ها ما رامی‌شناسند اما معلولین آنطور که باید از ما شناخت ندارند و به همین خاطر به محض آشنایی شوکه می‌شوند چون تاکنون بی خبر بوده‌اند. بعد از آشنایی نیز چون نهاد دیگری را نمی‌شناسند. تمام خواسته‌هایشان را از ما مطالبه می‌کنند؛ در حالی که ما فقط می‌توانیم خوراک فرهنگی آنها را به صورت رایگان تامین کنیم و کمک دیگری از ما بر نمی آید. تنها کاری که ما می‌توانیم در این زمینه برایشان انجام دهیم است است که از راه‌های قانونی پیگیر مطالباتشان باشیم و مسئولین را به چالش بکشیم و به همه ثابت کنیم که معلولین کارایی دارند به آنها برچسب نتوانستن نزنید. یکی از کارها موسسه ما این است که توانسته برای اثبات این قضیه 600 تا 700 معلول را مشغول به کار کند. این موضوع هم افراد عادی را متوجه توانایی معلولین می کند و هم به معلولین اعتماد به نفس می‌دهد که خودشان را باور کنند.»

اتفاقات خوب در پیک توانا

تلاش‌های پیک توانا گاهی نیز موفقیت آمیز بوده و توانسته اتفاقات خوبی را رقم بزند. خانم بابایی می‌گوید:« اخیری مادری که یک معلول 5 ساله داشت به ما مراجعه کرد و گفت می‌خواهم بچه‌ام به عضویت سازمان بهزیستی در بیاید اما آنها قبول نمی‌کنند چون معتقدند معلولیتش محرض نیست. با اینکه بچه من نمی‌تواند از عهده کارهایش بربیاد و هنوز شیرخشک مصرف می‌کند. ما این موضوع را پیگیری کردیم و در چندسایت خبری حتی سعی کردیم اطلاع رسانی کنیم. امروز با خبر شدیم که بهزیستی بچه را قبول کرده و حتی هزینه درمانش را پذیرفته است.»

اینجا اولویت کا با معلولین است

به گفته خانم سردبیر در پیک توانا الویت کار با معلولین است حتی اگر قابلیت کمتری داشته باشند ولی او معتقد است معلولینی که در پیک توانا مشغول به کار هستند حتی از بقیه بهتر کار می کنند:« الویت کار همیشه با فرد معلول است حتی اگر کارش ضعیف تر باشد. ما سعی می کنیم به مرور ضعف هایش را بپوشانیم و از یک نیروی کیفی بسازیم. البته من در پیک توانا نیرویی دارم که فوق لیسانس معماری است و به علت معلولیت نمی‌توان از خانه بیرون بیاید اما بهترین ترجمه‌های من را او می‌فرستد و بیشترین مبلغ حق التحریر هم برای اوست.»

مسئولین ما را هم ببینند

موسسه توانا تاکنون حدود 150 ازدواج موفق بین معلولین هم داشته‌است که همگی در حال گذراندن زندگی خوب و خوششان هستند تا توانا حدود 200 نوه داشته باشد اما با همه این خوشی‌ها اتفاقات آزاردهنده برای معلولین تمامی ندارد:« خیلی سخت است وقتی می‌بینیم که معلولین وقتی برای حق و حقوقشان هم که مراجعه می‌کنند، نه تنها اتفاقی نمی‌افتد بلکه به آنها توهین هم می‌شود. هنوز 10 سال است قانون حمایت از معلولین در مجلس در حال ابهام است و تصویب نمی‌شود. چندمیلیون آدم معطل این قانون است. ما به عنوان تنها مجله تخصصی برای معلولین کشور تنها یکبار سال گذشته یارانه دریافت کردیم. در صورتیکه رایگان هستیم و مخاطب ما همه قشر ضعیف هستند؛ اما شاهدیم که بسیاری از نشریات زرد از کمک‌های دولتی بهره می‌گیرند. مسئولین ما را هم ببینند.»