به گزارش مشرق، اوایل دهه هشتاد بود که علیرغم وجود مدلهای شکست خورده اروپایی، وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی اقدام به توزیع ظاهرا کنترل شده ترامادول در داروخانه های کشور کرد.

 

اطلاعیه های معاونت غذا و دارو ی وزارت بهداشت از سالهای 1392 تا 1390 نشانه هایی از نگرانی این وزارتخانه از همان ابتدای ورود ترامادول به بازار دارویی ایران را به همراه دارداما همانگونه که انتظار می رفت، عدم وجود زیرساخت های نظارتی دقیق بر توزیع این دارو، باعث شد که طبق برخی آمارها در سال 1385میزان 40 تن ترامادول در کشور مصرف شود.

 

هرچند آمار دقیقی از میزان عوارض و مرگ و میر ناشی از سوء مصرف ترامادول در دسترس نیست اما فعالان حوزه درمان اعتیاد و اورژانسهای کشور هنوز که چند سال از ممنوعیت توزیع گسترده ترامادول در کشور می گذرد ، با عوارض اعتیاد با آن روبرو هستند که به معضلی در مقابله با روند اعتیاد در کشور تبدیل شده است و به تغییر بزرگ الگوی مصرف مواد تبدیل شده است.

 

حدود یکسال قبل وزارت بهداشت اقدام به صدور بخشنامه ای کرد که بر اساس آن توزیع اکسی کدون، بوپرونورفین و شیاف مرفین در داروخانه های منتخب مجاز شد که در آن زمان با مخالفت ستاد مبارزه با مواد مخدر مسکوت ماند ، اما اخیرا معاونت غذا و دارو مجددا اقدام به صدور مجدد این بخشنامه کرده است.

 

این در حالیست که طبق کنوانسیون مواد مخدر 1971 که ایران نیز آن را پذیرفته است داروهایی مانند بوپرو نورفین جزو دسته سوم داروهای مخدر است که تولید و تجارت و توزیع آن باید با مجوز و تحت کنترل باشد، کنترلی که تجربه قبلی وزارت بهداشت در مورد ترامادول نشان از نقصی بزرگ در روند اجرای آن دارد.

 

جالب اینجاست که رییس ستاد مبارزه با مواد مخدر صراحتا با این بخشنامه اعلام مخالفت کرده و می گوید:" دسترسی به داروی اکسی کدون با این وسعت از طریق داروخانه ها، ما را با یک سونامی سوء مصرف و اعتیاد به آن روبرو خواهد کرد." وی در جایی دیگر می افزاید: " بوپرو نورفین خوراکی در ایران اساسا کاربرد ضد درد ندارد و در دوزهای بالا و جهت درمان اعتیاد استفاده می شود".

حال سوال اینجاست که وزارت بهداشت که تجربه تلخ ترامادول را در کارنامه دارد، بر اساس کدام تجربه موفق تصمیم گرفته که دارویی مانند اکسی کدون را که به Poor ma- heroi شهرت دارد، به عنوان داروی ضد درد توزیع کند،آنهم در سطح وسیع و بدون اینکه پروتکل و گایدلاینی برای تجویز و توزیع و مصرف آن تدوین شده باشد.

 

به عنوان یک فعال در عرصه درمان اعتیاد ،کاملا با نگرانی برای روبرو شدن با موجی از تغییر الگوی اعتیاد همسو هستم و نگران از اینکه پشیمانی امضا کنندگان چنین تصمیمی درست مثل پشیمانی امضا کنندگان طرح توزیع ترامادول ،جبرانی برای هزینه های گزاف ناشی از عوارض سوء مصرف آن نخواهد بود.

 

منبع: روزنامه ابتکار