سرویس جهان مشرق - در مدت رقابت، نامزدهای انتخاباتی چه در سطح انتخابات درون‌حزبی و چه در مرحله نهایی هر آنچه که از فساد اخلاقی و تبهکاری سیاسی از هم می‌دانستند افشا کردند و در این میان با گذر از اصل رازداری در داخل بدنه نظام حکومتی جهت حفظ شان سیستم، آنچه که از آبروی آمریکا مانده بود را هم بر باد دادند. چهره کدخدا، به همت رفتار و گفتار نامزدهای انتخاباتی خود هر چه بیشتر نمایان شد.

 

 

از همان روز آغازین که هر دو حزب اصلی آمریکا نامزدهای خود را برای انتخابات درون‌حزبی روانه سالن‌های مناظره کردند، بار دیگر چهره و ماهیت آمریکا که خود را کدخدای سیاست بین‌الملل و مهد دموکراسی می‌داند به انظار عمومی در سرتاسر جهان نمایانده شد. در مرحله مقدماتی، هر آنچه که از توهین و افترا را می‌شد دید، ترامپ و رقبایش نثار یکدیگر کردند. ترامپ هر آنچه که از ادبیات ناپسند کوچه‌بازاری آمریکا در چنته داشت، نسبت به «مارکو روبیو» و «تد کروز» به کار برد. وی، بارها کروز را «تدی چاخان» و روبیو را «مارکو کوچولو» خطاب کرد.

 

اوضاع در جبهه دموکرات‌ها از حال و هوای مساعدتری برخوردار بود؛ هر چند که اگر کلام به بیراهه بی‌ادبی نرفت اما سیل اتهامات که صد البته صورت واقعی داشت رهسپار رقیب می‌گردید. «برنی سندرز» به عنوان کاندیدایی که صدای قشر ضعیف و کارگری و جوانان ناامید از آینده آمریکا را منعکس می‌کرد در مقابل رقیبی قرار گرفت که جرثومه رزدالت و نمود عینی و مصداق بارز فساد سیاسی بود.

 

هیلاری کلینتون با کوله‌باری از فساد و بی‌اخلاقی سیاسی و اقتصادی در مقابل آماج حملات پیرمردی میانه‌رو قرار گرفت که هر آینه با افشاگریهای خود وضعیت وی را در انظار عمومی وخیم‌تر می‌کرد. سندرز، هم برنامه داشت و هم با استناد بر مدارک و سوابق اتهامات را وارد می‌کرد. لذا، روز به روز محبوبتر می‌شد. اما پیروز نهایی حزب دموکرات هیلاری کلینتون بود. این امر به هیچ‌وجه منطقی نمی‌نمود. در سرتاسر جریان رقابت‌ها، حمایت بی‌سابقه وکلای غیرمتعهد از هیلاری کاملا در تناقض با نظرسنجی‌ها که یکسره وضعیت مثبت و عالی سندرز را نشان می‌دادند بود.

 

سرانجام کلینتون به عنوان پیروز رقابت با سندرز و نامزد نهایی حزب دموکرات معرفی شد. اما سوال بزرگ این بود که چگونه با توجه به روند اتفاقات این امر غیرمنطقی ممکن می‌نماید؟! تا اینکه ویکی لیکس با هک ایمیل‌های رهبران حزب دموکرات و افشاگری عظیم خود، مهر رسوائی بر پیشانی بالادستی‌ها زد و بار دیگر ثابت شد که عطف به ماسبق موضوع تقلب از سوی تحلیل‌گران کاملا موضوعیت دارد. سندرز دل‌چرکین شد و اعلام برائت نمود و تاکید کرد که از هیلاری حمایت نمی‌کند. هواداران خشمگین وی حال بدتری داشتند. حزب، که سندرز را به فجیع‌ترین شکل ممکن دور زده بود، دست به دامان اوباما که رییس‌جمهور است و در حزب معمولا کسی به او نه نمی‌گوید شد و طی یک مراسم دعوت در کاخ سفید، سندرز به همت اوباما با چرخشی کامل ساعاتی بعد اعلام کرد که حمایتی تمام‌قد از کلینتون خواهد کرد. هوادارانش که شوکه و گیج شده بودند فقط این سوال را مطرح کردند که چگونه می‌شود در حالی که وی کلینتون را یکی از فاسدترین سیاستمداران تاریخ آمریکا می‌داند، حالا اینچنین سینه برای او چاک می‌دهد؟! ظاهرا هنوز هواداران سندرز پی نبرده‌ بودند که در بین سیاستمدارانشان، سیاست با صداقت سنخیتی ندارد.

 

 

این روند که البته آمریکایی‌ها را چندان ناخوشایند نیست، نهایتا به انتخاب هیلاری کلینتون و دانلد ترامپ به عنوان نماینده حزب متبوعشان ختم شد. در همان ابتدای امر، ترامپ در یکی از سخنرانی‌های خود از توصیف و تعبیری بسیار قبیح بر علیه هیلاری کلینتون استفاده کرد که حتی رسانه‌های بی‌پرده آمریکایی هم از پخش آن ابا داشتند.

 

در ماه ژوئن خبر اتحاد هیلاری کلینتون و «الیزابت وارن» یکی از متحدین و دوستان نزدیک وی به ژوشن رسانه‌ها و مردم رسید و ترامپ از سناتور وارن به نام «پوکوهانتس» نام برد. شخصیت پوکوهانتس قهرمان اصلی یک انیمیشن در جایگاه یک سرخپوست بود. همین امر موجب شد تا رسانه‌ها پیشگام شده و نامزد جمهوریخواهان را یک نژادپرست بنامند.

 

در ماه ژوئن بود که وارن موفق شد که با توهین به ترامپ، وی را تحریک نماید و ستاد نامزد جمهوریخواه در اولین بیانیه‌اش آورد: «وارن دیگر پوکوهانتس نیست بلکه ملیجک هیلاری کلینتون است». ترامپ که سعی می‌کرد از زیر اتهامات مربوط به نژادپرستی بگریزد، این بار با توهین دگیری قضیه را بدتر کرد.

 

اظهارات و توهین‌های رد و بدل شده از سوی این دو و بخصوص وارن، آنقدر مضحک بود که هر جامعه دیگری از بیرون به انتخابات امریکا می‌نگریست، از این همه اضمحلال اخلاقی و بی‌مبالاتی خنده‌اش می‌گرفت. وارن، در سخنرانی بعدی‌اش به دور از شان یک سناتور و یک سیاستمدار اظهار داشت: «می‌خواهید گوفی (اشاره به شخصیت کارتونی یک سگ) را ببینید؟ کافی است ترامپ را کلاه به سر تماشا کنید». سپس کلینتون در یک اظهارنظر مضحک‌تر به طرفدارانش گفت که از تماشای اینگونه سخن گفتن وارن لذت می‌برد. کلینتون البته سابقه اینگونه نمایش‌های مسخره و مضحک را دارد که از آن دست می‌توان به نمایش تئاتری مضحک‌اش قبل از انتخابات درون‌حزبی نیویورک اشاره کرد. 

 

 

اما پس از گردهمایی ملی دو حزب که در آن رسما دو نامزد انتخاباتی مورد تایید وکلای انتخاباتی و رهبران حزب خودشان قرار می‌گیرند، جنگ و جنجالی که در اثر تصادم این دو نفر پیش‌بینی می‌شد آغاز گردید و تا به امروز ادامه داشته است.

 

دانلد ترامپ در سخنرانی گردهمایی ملی جمهوریخواهان، هیلاری را یک زن «منحرف و دغل‌باز» خواند که باید بازداشت و محاکمه شود. او رقیب خود را «یکی از فاسدترین سیاستمداران تاریخ آمریکا» خطاب کرد که بانی اصلی خیانت به مردم است.

 

هیلاری کلینتون نیز در پاسخ در سخنرانی گردهمایی ملی دموکرات‌ها شروع به تمسخر و تخریب دانلد ترامپ کرد: «من او را کوچک می‌بینم. خودش برای خودش حرف می‌زند و در یک گفتگوی 70 دقیقه‌ای (اشاره به سخنرانی پذیرش کاندیداتوری ترامپ) چیزی به جز مزخرفات نمی‌گوید. تصور کنید که او در یک اتاق کارش در کاخ سفید بنشیند و با یک بحران بین‌المللی و یا داخلی به عنوان رییس جمهور روبرو شده باشد. تصور کنید. چهره‌اش دیدنی است. مردی که با یک توئیت عصبانی می‌شود، آیا می‌توان به او اعتماد کرد و زرادخانه‌های سلاح هسته‌ای را به دست او سپرد؟ او چگونه می‌تواند آمریکا را هدایت کند؟ دانلد ترامپ خود یک فرد مضحک است اما دیدگاه او نه تنها مضحک نیست که بسیار خطرناک است. سال گذشته همه به گفتار و رفتار و دیدگاه او می‌خندیدیم اما بدانید و آگاه باشید که اتفاقا ترامپ بسیار جدی شده و خطر زیادی دارد. ترامپ معتقد است که باید دوباره به امریکا عزت ببخشد. من به او می‌گویم که ابتدا باید به خودش عزت ببخشد؛ چیزی که ندارد».

 

 

 

در واقع، میزان توهین‌های کلینتون به افراد متفرقه به مراتب کمتر از توهین‌های ترامپ است. دانلد ترامپ، دست کم در 5 وعده بطور جدی به زنان و در چندین وهله بطور مستمر به رقیبان و یا منتقدان مرد خود حمله کرده است. وی یک بار «مگین کلی» مجری فاکس نیوز را «یک مجری درِ پیت که وقتی جوابش را می‌دهی آتش از ده جایش بیرون می‌زند» خواند؛ یک بار، الیزابت وارن را «پوکوهانتس» و یک «سناتور دسته هونگی و درجه سه» خواند؛ او پیشتر از این در مورد خانم «کارلی فیورینا» یکی از رقبای خود اینچنین گفته بود: «به قیافه‌اش نگاه کنید؛ واقعا چه کسی به او رای می‌دهد؟».

 

ترامپ مابقی زنانی که دارای چهره شناخته‌شده نبودند اما در دفاع از هیلاری کلینتون وهله‌هایی به وی تاختند را «مشتی آدم بی‌ارزش، روسپی، متقلب، و منحرف» خواند. در نقطه مقابل، هیلاری کلینتون در سخنرانی پس از مناظره اول خود با ترامپ، هواداران وی را «رقت انگیز و مشتی نژادپرست مریض» خواند.

 

 * برخی از اظهارات نامزدهای انتخاباتی آمریکا و بالاخص دانلد ترامپ آنقدر شنیع و زشت بود که ناگزیر از آوردن در این گزارش معذور شدیم.

 

منابع:

 

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/610338

 

 http://www.mashreghnews.ir/fa/news/595977

 

 http://www.mashreghnews.ir/fa/news/599542

 

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/599542

 

 http://www.mashreghnews.ir/fa/news/597836