حاج اویس ما را به حیاط و باغچه اش می برد. درخت های گیلاس و گردو به وفور دیده می شوند. می گوید اینجا با اینکه خوش آب و هوا و پر باران است اما بازهم کمبود آب دارد، می دانید چرا؟ چون اینجا اکثر خانواده ها ترجیح می دهند درخت گیلاس داشته باشند و گیلاس تولید کنند. گیلاسی که برای هر کیلوگرم از آن صدها لیتر آب استفاده می شود اما من برای تولید هر یک تن قارچ یک تن آب استفاده می کنم؛ این یعنی اقتصاد مقاومتی.
با یک نهار ساده اما سالم و حلال، پذیرایی اش را تمام می کند. آقای تخریبچی موقع خداحافظی، برایمان می گوید که حالا فقط یک آرزو دارد؛ حرف رهبرش روی زمین نماند. او باید هر طور شده اقتصاد مقاومتی را هرچند در ابعاد کوچک حتی در روستای پدری هم که شده اجرا کند و به نتیجه برسد تا ما هم بتوانیم الگوی یک رزمنده دیروز و امروز را از طریق رسانه ها به مردم آموزش دهیم.