سرویس اقتصاد مشرق - وزیر نفت ماهها قبل مکررا اعلام کردند که سهمیه ایران تولید 4.7 میلیون بشکه است و ایران به هیچ وجه طرح فریز را نخواهد پذیرفت مخالفت بجای وزیر محترم و ایستادگی ایشان، تولید نفت ایران را به مرز 4 میلیون بشکه در روز رساند اما به ناگاه وزیر در مصاحبه با صدا و سیما پس از اجلاس اوپک اعلام کردند که ایران قرار است 3.975 میلیون بشکه تولید نماید.

 

این شوک عجیب زمانی صورت خود را شفاف تر نشان داد که توافقنامه ی اوپک(تصویر زیر که به سادگی در سایت اوپک هم  قابل دسترسی است) منتشر شد سطح تولید ایران برای شش‌ماهه ی اول سال 2017 (قابل تمدید به ششماهه ی دوم) بر خلاف گفته ی وزیر  3.975 میلیون بشکه نیست بلکه  3.797 میلیون بشکه  است:


جدول فوق به وضوح 4.5 درصد کاهش تولید را برای ایران در نظر گرفته است همانگونه که برای عربستان و قطر،امارات، عراق و ... هم همین میزان کاهش در نظر گرفته شده است:

 

 

ایران که قرار بود فریز را هم نپذیرد نه تنها فریز را پذیرفته بلکه در یک نرمشی (که قطعا قهرمانانه نیست) و با یک چرخشی در حد عقب‌گرد کامل، کاهش 4.5 در صدی یا 178 هزاربشکه ای را پذیرفته است! شاید برخی بگویند در یک حرکت هماهنگ همه پذیرفته اند و ایران برای حفظ اوپک چنین کاری کرده است اما وضع فاجعه بارتر از این است که اینگونه توصیف شود بهتر است سهمیه ی تولید ایران و اعضای اصلی اوپک بررسی شود؟  چرا که برای ایران کمی اوضاع قمر در عقرب تر است.

 واقعیت این است که سهمیه ی تولید ایران در اوپک 4.7 میلیون بشکه است ( این رقم مکرر گفته های وزیر طی ماههای گذشته هم منعکس شده است) ایران که بسیار کمتر از سهمیه نفت تولید می کند چرا باید تولید خود را کاهش بدهد؟ عمق فاجعه زمانی مشخص می شود که بدانیم کشوری مثل عربستان، عراق و امارات بسیار بیشتر از سهمیه ی خود تولید می کنند و در شرایط فعلی حتی  اگر این کاهش محدود را هم اجرا کنند باز عربستان حدود سه میلیون، عراق حدود 550 هزار و امارات حدود 240 هزار بشکه بیشتر از سهمیه ی خود تولید خواهند کرد.

 

پذیرش کاهش تولید ایران با هیچ منطقی حتی حفظ اوپک سازگار نیست دیگر کشورها بخشی از زیاده خواهی خود را کم کرده اند ولی ایران از سهمیه ی خود کم کرده است! اوپک اگر نتواند یا نخواهد نظام سهمیه بندی را اعلام و اعمال کند دیگر چه مزیتی جز به رسمیت بخشیدن به زیاده خواهی های برخی کشورها خواهد داشت؟

این توافقنامه صریحا می گوید ایران کاهش تولید به 3.797  میلیون بشکه ای و فریز در این سطح را پذیرفته است.  بهتر است وزیر محترم  این فاجعه را که به عنوان یک فتح الفتوح قدرت مذاکره ایرانی و همکاری با دشمنان برای منافع مشترک! در بخش خبر تلوزیون جا می زنند موارد زیر را توضیح دهند:

الف: ایران که مکررا اعلام می کرد با فریز موافق نیست چرا در این طرح برای 6 ماه (قابل تمدید به یکسال) فریز را پذیرفته است؟

ب: بدتر از فریز، ایران کاهش 178 هزار بشکه ای را پذیرفته است ایران که عملا 750 هزاربشکه کمتر از سهمیه ی خود تولید می کند چرا ایران که کمتر از سهمیه تولید می کند باید تولید را کاهش دهد؟

ج: این اقدام تولید 4.75 میلیونی را با 3.797 میلیون بشکه تولید عوض کرده است در آینده چگونه اختلاف حدود 900 هزار بشکه ای را در اوپک می خواهد جابیندازد؟

د: عربستان با چه منطق مذاکره ای سه میلیون بشکه بیش از سهمیه و سایر کشورهای تولید کننده ی اصلی، (که بیشتر از سهمیه تولید می کنند) تولید داشته باشد اما ایران حق تولید در حد سهمیه خود هم نداشته باشد؟

ه: چرا منافع مذاکرات، همیشه برای ایران ضرر خالص است؟ فراموش نمی کنیم زمانی که ایران با قدرت گفت به دنبال سهم خود بود توانست به سطح تولید 3.975 میلیونی برسد چرا مذاکره برای ما همیشه یعنی عقبگرد؟ این بود مفهوم شکست عربستان در مذاکرات نفتی؟