به گزارش مشرق، امیر ابراهیم رسولی مدیرمسئول سایت نماینده در سرمقاله این هفته‌نامه نوشت: با نگاهی به تقویم درمی‌یابیم که بیش از 6 ماه از کار رسمی مجلس دهم گذشته است. روزهایی که در پس هم می‌آیند و انتظار می‌رود نمایندگان ملت در مسیر حل مشکلات مردم اقداماتی کاربردی و عملیاتی انجام دهند، درحالی‌که به‌نظر می‌رسد مجلس دهم روزبه‌روز سیاسی‌تر شده و سرگرم مسائل حاشیه‌ای می‌شود. سیاسی بودن گرچه در ذات نهادی چون پارلمان است اما سیاست‌زدگی و مشغولیت به مباحث سیاسی زرد، آفت است. آفتی که هم وقت مجلس را خواهد گرفت و هم مردم را ناامید خواهد ساخت.
درحالی‌که این روزها از یک طرف مردم در فشار اقتصادی، بیکاری، آلودگی هوا و ... غوطه‌ورند و از طرفی دیگر اوضاع برجام بحرانی و دلار سیر صعودی یافته، مجلس شورای اسلامی که می‌بایست نقش مؤثری ایفا کند و نمایندگان که باید پی‌گیر مطالبات و مشکلات مردم باشند، اسیر حاشیه‌طلب‌ها شده‌اند.
روزی فردی سخنرانی‌اش لغو می‌شود همۀ حواس‌ها متوجه او می‌شود، رسانه‌هایی که نمی‌خواهند ضعف دولت نمایان شود به آن دامن می‌زنند، نمایندگان نطق آتشین می‌کنند و فضای ملتهب به مردم منتقل می‌شود. روزی دیگر نماینده‌ای که باید برای مشکلات مردم نطق کند، راهکار بدهد اصل را رها کرده و وقتش صرف توئیت‌گذاری و فعالیت در فضای مجازی می‌شود.
واقعاّ مجلس به کجا می‌رود؟
مدعیان حل مشکلات مردم با هزار شعار و وعده از مردم رأی گرفتند. مجلس نهم را سیاسی و دلواپس خواندند و خود را منجی معرفی کردند اما چه شد؟ صرف رأی اعتماد دادن و حمایت از دولت برای آن همه شعار و ادعا کافی است؟
قرار بود فراکسیون امید به مردم امید بدهد اما آنها هم اسیر حاشیه شده و به بازی‌های سیاسی دامن می‌زنند و شاید بزرگترین اقدام بزرگانش دادن پیام تبریک و تسلیت و دیدن تئاتر بوده در این 6ماه اما خبری از یک طرح برای رفع بیکاری، اشتغال‌زایی و رفع مشکلات مردم نیست. آیا چنین رویه‌ای نشانۀ کارآمدی مجلس است؟
این چند سطر دغدغۀ سیاسی نیست بلکه مطالبه از کسانی است که قرار بود کارآمدی مجلس را افزایش دهند، درحالی‌که حاشیه‌های خانۀ ملت را افزایش داده‌اند.
ظاهراً مجلس به حال خود رهاست، نه مدیریتی بر آن می‌شود نه کسی دلش به حال دقیقه‌ها و ثانیه‌هایی که با پول بیت‌المال سپری می‌شود، می‌سوزد.
آیا سخنرانی هیجانی یک نماینده برای مردم آب و نان می‌شود که به موضوع اصلی تبدیل شده؟ آیا با سخنرانی کردن و نکردن یک نماینده، مشکلات جامعه حل می‌شود؟
نماینده که باید سنبل قانون‌مداری باشد، در فضای مجازی هرمطلب بدون سندی منتشر می‌کند، شاکی خصوصی دارد، مدعی‌العموم احضارش می‌کند اما پس از مواجهه با مأمور قانون می‌گریزد و از دست آنان فرار می‌کند، قاضی را تهدید می‌کند و در نهایت خود را تسلیم قانون می‌کند. خب کسی نیست سؤال کند آقای نماینده نمی‌شد به جای این همه حاشیه‌سازی توکه می‌خواستی تسلیم شوی چرا چندین روز همه را درگیر حاشیه کردی؟
مردم درحالی با فشاراقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که برخی نمایندگان به‌جای پرداختن به مشکلات مردم وقتشان صرف پرداختن به حاشیه‌های لغو یک سخنرانی یا رجزخوانی در فضای مجازی و رسانه می‌شود. امروز روز مطالبه از کسانی است که با شعار امید رأی گرفتند و ناامیدی را به جامعه تزریق کرده وکاری به گرفتاری واقعی مردم ندارند.
آیا این بود امیدی که قرار بود به مردم داده شود؟ آیا با این افراد حاشیه‌طلب مشکلات مردم حل می‌شود و مجلس کارآمد خواهد شد؟
به‌نظر می‌رسد تنها راه مطالبۀ عمومی از کسانی است که روزی برای رأی آوردن هر نوع شعاری دادند و به رقیب هر برچسبی چسباندند تا امروز بر کرسی سبز بنشینند پس باید پاسخگوی رفتار خود باشند و باید بگویند برای حل مشکلات مردم چه کرده و چه خواهند کرد؟
درحالی‌که این روزها از یک طرف مردم در فشار اقتصادی، بیکاری، آلودگی هوا و ... غوطه‌ورند و از طرفی دیگر اوضاع برجام بحرانی و دلار سیر صعودی یافته، مجلس شورای اسلامی که می‌بایست نقش مؤثری ایفا کند و نمایندگان که باید پی‌گیر مطالبات و مشکلات مردم باشند، اسیر حاشیه‌طلب‌ها شده‌اند.
روزی فردی سخنرانی‌اش لغو می‌شود همۀ حواس‌ها متوجه او می‌شود، رسانه‌هایی که نمی‌خواهند ضعف دولت نمایان شود به آن دامن می‌زنند، نمایندگان نطق آتشین می‌کنند و فضای ملتهب به مردم منتقل می‌شود. روزی دیگر نماینده‌ای که باید برای مشکلات مردم نطق کند، راهکار بدهد اصل را رها کرده و وقتش صرف توئیت‌گذاری و فعالیت در فضای مجازی می‌شود.
واقعاّ مجلس به کجا می‌رود؟
مدعیان حل مشکلات مردم با هزار شعار و وعده از مردم رأی گرفتند. مجلس نهم را سیاسی و دلواپس خواندند و خود را منجی معرفی کردند اما چه شد؟ صرف رأی اعتماد دادن و حمایت از دولت برای آن همه شعار و ادعا کافی است؟
قرار بود فراکسیون امید به مردم امید بدهد اما آنها هم اسیر حاشیه شده و به بازی‌های سیاسی دامن می‌زنند و شاید بزرگترین اقدام بزرگانش دادن پیام تبریک و تسلیت و دیدن تئاتر بوده در این 6ماه اما خبری از یک طرح برای رفع بیکاری، اشتغال‌زایی و رفع مشکلات مردم نیست. آیا چنین رویه‌ای نشانۀ کارآمدی مجلس است؟
این چند سطر دغدغۀ سیاسی نیست بلکه مطالبه از کسانی است که قرار بود کارآمدی مجلس را افزایش دهند، درحالی‌که حاشیه‌های خانۀ ملت را افزایش داده‌اند.
ظاهراً مجلس به حال خود رهاست، نه مدیریتی بر آن می‌شود نه کسی دلش به حال دقیقه‌ها و ثانیه‌هایی که با پول بیت‌المال سپری می‌شود، می‌سوزد.
آیا سخنرانی هیجانی یک نماینده برای مردم آب و نان می‌شود که به موضوع اصلی تبدیل شده؟ آیا با سخنرانی کردن و نکردن یک نماینده، مشکلات جامعه حل می‌شود؟
نماینده که باید سنبل قانون‌مداری باشد، در فضای مجازی هرمطلب بدون سندی منتشر می‌کند، شاکی خصوصی دارد، مدعی‌العموم احضارش می‌کند اما پس از مواجهه با مأمور قانون می‌گریزد و از دست آنان فرار می‌کند، قاضی را تهدید می‌کند و در نهایت خود را تسلیم قانون می‌کند. خب کسی نیست سؤال کند آقای نماینده نمی‌شد به جای این همه حاشیه‌سازی توکه می‌خواستی تسلیم شوی چرا چندین روز همه را درگیر حاشیه کردی؟
مردم درحالی با فشاراقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که برخی نمایندگان به‌جای پرداختن به مشکلات مردم وقتشان صرف پرداختن به حاشیه‌های لغو یک سخنرانی یا رجزخوانی در فضای مجازی و رسانه می‌شود. امروز روز مطالبه از کسانی است که با شعار امید رأی گرفتند و ناامیدی را به جامعه تزریق کرده وکاری به گرفتاری واقعی مردم ندارند.
آیا این بود امیدی که قرار بود به مردم داده شود؟ آیا با این افراد حاشیه‌طلب مشکلات مردم حل می‌شود و مجلس کارآمد خواهد شد؟
به‌نظر می‌رسد تنها راه مطالبۀ عمومی از کسانی است که روزی برای رأی آوردن هر نوع شعاری دادند و به رقیب هر برچسبی چسباندند تا امروز بر کرسی سبز بنشینند پس باید پاسخگوی رفتار خود باشند و باید بگویند برای حل مشکلات مردم چه کرده و چه خواهند کرد؟