گروه جهاد و مقاومت مشرق - در حال تنظيم گفت‌وگويم با فاطمه پوراصغر، همسر شهيد مدافع حرم محمدحسين عطري بودم كه يكي از دوستان و همرزمان شهيد به طور اتفاقي تماس گرفت و از من خواست تا درباره اين شهيد كه اولين شهيد مدافع حرم قم است، مطلبي بنويسم. همراهي و همسري شما با شهيد عطري از كجا رقم خورد؟
شروط ايشان يا شما براي ازدواج چه بود؟
بعد از ازدواجتان به دليل شرايط شغل نظامي‌شان مجبور بوديد به شهرهاي مختلف برويد؟
به نظر شما چه شاخصه اخلاقي در وجود همسرتان، ايشان را تا مرز شهادت رساند؟
چقدر رنگ و عطر شهدا در زندگي شما ديده مي‌شد و سبك زندگي شما به راه و رسم شهدا نزديك بود؟
با حرف‌ها و كارهايش ما را براي شهادتش آماده مي‌كرد. قبل از تولد زهرا دخترم يك CD  از دختر شهيد محمد ناصر ناصري به خانه آورد. دختر شهيد در آن براي پدرش مي‌خواند: «بابا‌جان باز سلام، منم زهرايت، دختر كوچك تو.‌ اي اميد من و‌ اي شادي تنهايي من. ياد دارم كه دم رفتن تو دامنت بگرفتم و به تو مي‌گفتم پدر اين بار نرو. پدر اين بار نرو. من همان روز بله فهميدم سفرت طولاني است....»
چطور شد براي اعزام به سوريه اقدام كردند؟
با خبر شهادتش چطور روبه رو شديد؟
خبر شهادت را به شوهرخواهرم گفته بودند و خواهرم هم به من گفت بيا به شمال برويم. آن روز پسر هفت ماهه‌ام مريض شده بود و تب داشت و دخترم هم امتحان مهمي داشت. هر چه خواهرم اصرار كرد من قبول نكردم و گفتم بايد از محمدحسين اجازه بگيرم. خواهرم گفت همسرت كه اجازه داده بود به شمال بروي. وقتي ديد من راضي نمي‌شوم گفت برادرمان تصادف كرده و حالش خوب نيست بايد براي ديدنش به شمال برويم. به هر نحوي بود من را به شمال بردند. من اهل لنگرود هستم و همسرم اهل رشت. خواهرم گفت بايد به خانه مادرشوهرت برويم. نزديك منزل مادر شهيد خواهرم شروع كرد به گريه كردن و همسرش زيارت عاشورا زمزمه مي‌كرد.
وقتي به خانه مادر شهيد رسيديم جمعيت زيادي در آنجا حضور داشتند. همه اين اتفاقات و تصاوير در ذهنم نشان از شهادت محمد‌حسين داشت اما من نمي‌خواستم باور كنم كه برايش اتفاقي افتاده و شهيد شده است. وقتي برادرم آمد و من را در آغوش گرفت، گفت تو همسر شهيد شدي. آنجا بود كه ديگر متوجه حال خودم نشدم. محمدحسين 14 خرداد شهيد شد و روز16 خرداد به ما خبر شهادتش را دادند و شنبه 18 خرداد براى تشييع ابتدا به تهران كه محل كارشان بود و بعد به قم بردند و دور حرم حضرت معصومه سلام‌الله عليها طواف دادند و بعد به شمال بردند و به خاك سپردند.
مزارش در مسجد سليمان داراب رشت كنار مزار ميرزا كوچك‌خان جنگلي است. همان مسجدي كه دوران جواني و نوجواني‌اش را در آن سپري كرده و بزرگ شده بود. محمد‌حسين در ايام جواني به مادرش گفته بود من را در زير پله اين مكان به خاك بسپاريد تا مردم از روي من عبور كنند و به زيارت مزار شهدا بروند. چه سعادتي از اين بالاتر كه امروز خودش در كنار شهدا آرام گرفته و مزارش تا ابد زيارتگاه اهل يقين خواهد بود ان‌شاءالله.