به گزارش مشرق، «زینب الحسن» دختری از شهرک محاصره شده «فوعه» نامه تکان‌دهنده‌ای درباره مرگ تدریجی مردم مظلوم و بی‌دفاع شهرکهای «کفریا و فوعه» ارسال کرده است که متن آن به این شرح است :
«نامه‌ای از دو قلعه استوار در محاصره در حومه شمالی ادلب، «فوعه و کفریا» به تمام انسان‌ها می‌‌‌شود.
از فوعه و کفریای محاصره شده با خط آتش که تبدیل به یک زندان شده‌‌اند، مزین به خون شهدا، به آه و ناله مجروحان،به خون کودکان، به آه و ناله مادران داغدیده فرزند مرده!
ما در اینجا، ای کسانی که وجدان انسانی دارید، اینجا کودکان، زنان و سالخوردگان شما را می‌خوانند، از بطن و عمق فاجعه شما را فریاد می‌زنند، به داد و فریادمان برسید و ما را از مرگ حتمی، از بیماری واگیردار و از گرسنگی بی‌رحم نجات دهید، فوعه و کفریا از شدت درد فریاد می‌زنند، از شدت ظلم استغاثه می‌کنند!
از چه چیز برایتان سخن بگوییم ای آزادگان، آیا از خانه‌های خالی از تمام عناصر زندگی با شما حرف بزنیم؟ نه آبی باقی مانده، نه برق، نه روغن و نه آرد، هر یک از خانواده‌ها دیگر غذایی برای فرزندانشان ندارند، هوا و خاک و محصولات کشاورزی ما با گاز کلر و مواد سمی ناشی از شلیک گلوله‌های کینه‌توزانه تروریست‌ها آلوده شده است.
با تکیه بر کمک‌های ناچیزی زندگی می‌کنیم که گرسنگی کوچکتر‌ها را رفع نمی‌کند، چه برسد به بزرگترها، این کمک‌های ناچیز به بخشی از رویاهایمان تبدیل شده است، اما 6 ماه است که دستان ظلم و تروریسم مانع ورود این کمک‌ها به فوعه و کفریا شده و گرسنگی شرح حال ما شده است.
آیا از بیماری‌های کشنده‌ای برایتان بگویم که استخوان‌های ما را متلاشی کرده و پیکرهایمان را دریده است و ما را همچون اشباح قرار داده است، همنوعان شما در بیمارستان الفوعه به خاطر کمبود دارو و غذا جان می‌دهند، هر روز از بیماری جدید به ما خبر می‌دهد، دارو تمام شده و جراحت بهبود نمی‌یابد، و درد تسکین نمی‌یابد.
هزاران بیمار در میان ما زندگی می‌کنند که منتظرند صدای ناله‌هایشان شنیده شود و برای درمان خارج شوند،به نظر شما، آیا زمان حل ریشه‌ای و فوری برای بیماران ما فرا نرسیده است؟ آیا آنها مستحق نیستند تا صدایشان شنیده شود؟ درد و رنج ما تمامی ندارد.
آیا از محاصره‌ای برایتان بگویم که بی‌رحم است، از قلوبی بگویم که به هیچ کس رحم نمی‌‌کنند، از کودکان پابرهنه‌ای حرف بزنم که خوشید سوزان پیشانی‌شان را می‌سوزاند و سرمای سوزناکی که دستان و پاهایشان را خشک میکند و پاهای برهنه آنها را اذیت میکند و سختی و بی‌چیزی شرح حال ما شده است.
آیا از اشک‌های مادران برایتان بگویم؟ یا از اندوه پسران و دختران؟ هر روز، فردی را از دست می‌دهیم، روزی نیست که فردی به گلوله‌های حقد و گلوله‌های کینه تروریست‌ها شهید و یا زخمی نشود، این وضع بی‌وقفه هر روز ادامه دارد، ما جوانان همچون دسته‌گل خود را به آرامگاه ابدی‌شان مشایعت می‌کنیم، دروازه‌های اشک و گریه باز است و بسته نمی‌شود، مرگ همراه ما است.
آیا فریادرسی نیست که به فریاد ما برسد؟ آیا یاوری نیست که به داد ما برسد؟ فوعه و کفریا دو شهر مصیبت‌زده شما را فرا می‌خوانند، برای یاری ما به پا خیزید، ما در آستانه مرگ هستیم، ما تنها به بارقه امیدی سر پا هستیم که شما را صدا می‌زند.
شما در مقابل بازخواست الهی در روز قیامت چه پاسخی دارید؟ شما را به حق محمد و اهل بیتش به فریادمان برسید و ما را از این محاصره رها کنید.
به ارتش عربی سوریه، ایرانِ دوست، حزب الله دلیر و شجاع، ما با صبری که صبر در برابر آن عاجز مانده است، و ایستادگی و مقاومتی که به سبب این شرایط سخت و دشوار به تدریج پایان می‌یابد،منتظر شما هستیم.
آزادی را به ما بازگردانید،لبخند را به کودکانمان برگردانید، امید را به ما بازگردانید،همه شما در مقابل خداوند در قبال ما مسئولیت دارید، کفریا و فوعه در حال احتضارند، ما را نجات دهید به فریادمان برسید، این سکوت مرگبار تا کی ادامه دارد؟»
ادامه محاصره ظالمانه هزاران انسان بی‌دفاع از «کفریا و فوعه»
چهل و دو هزار غیرنظامی بیگناه ساکن فوعه و کفریا در حومه ادلب همچنان در انتظار پایان یافتن محاصره خود از سوی گروه‌های تروریستی تکفیری هستند که با انواع سلاح‌ها، مردم این مناطق را به جرم پایبندی به اصول و عقایشدان آماج گلوله وموشک قرار می‌دهند.
گروه تروریستی تکفیری موسوم به جیش الفتح تحت فرماندهی جبهه النصره شاخه القاعده در سوریه تحت فرمان مستقیم رژیم سعودی و ترکیه و قطر از دوم آگوست 2015، شهرکهای الفوعه و کفریا در حومه ادلب را در محاصره خود قرار داده‌اند و تقریبا هر روز مردم را با خمپاره و تک‌تیراندازهای خود هدف قرار می‌دهند، مردم این شهرک‌ها با شرایط بسیار سخت و نفس‌گیری دست و پنجه نرم می‌کنند و این محاصره،ارتباط آنها را با جهان خارج قطع کرده است، یک سوم ساکنان این شهرکهای مقاوم را کودکان تشکیل می‌دهند، شرایط سخت و هولناک این شهرک‌ها تنها به سبب نبود سوخت و قطع جریان برق و کمبود مواد غذایی و دارویی نیست، بلکه آنچه مصایب مردم را بیشتر کرده، حملات هر روزه گروه‌های تکفیری با انواع سلاح‌ها، موشک‌ها و گلوله‌ها به این شهرک‌هاست که تا کنون شمار زیادی از مردم بیگناه را به خاک و خون کشیده و خسارت‌های زیادی هم به منازل و دارایی‌های آنها وارد کرده است.
اخباری که از داخل این شهرکهای مقاوم تحت محاصره به دست رسیده است، نشان می‌دهد که کمک‌هایی که از طریق سازمان‌های حقوق بشری وارد شده، هرگز کافی نیست و نیازهای مردم را برآورده نمی‌کند، چرا که بیش از 40 نوع داروی لازم و اساسی برای درمان بیماران در بیمارستان‌های الفوعه و کفریا به اتمام رسیده و همین مشکل به جان باختن شماری از غیرنظامیان و وخیم شدن حال برخی بیماران منجر شده است.
حدود 80 درصد ساختمان‌های مسکونی و اداری شهرکهای الفوعه و کفریا در نتیجه حملات خمپاره‌ای وموشکی مستمر تروریست‌های تکفیری ویران شده است و مردم بیشتر اوقات خود را در زیر‌زمین‌ها و پناهگاه‌های زیرزمینی به خاطر در امان ماندن از حملات تکفیری‌ها به سر می‌برند. از ابتدای محاصره این شهرک‌ها تا کنون ده‌ها هزار گلوله خمپاره و موشک به این شهرکهای محاصره شده شلیک شده که منجر به شهادت بیش از دو هزار نفر شده که بیشتر آنها زن و کودک بوده‌اند.
خانواده‌های تحت محاصره برای تامین یک لقمه غذا برای زندگی خود به شیوه‌های مختلف پناه می‌برندکه جان آنها را در معرض خطر گلوله تروریست‌های تک تیرانداز و خمپاره‌های آنها قرار می‌دهد.تروریست‌ها همچنان با خمپاره و موشک این شهرک‌ها را هدف قرار می‌دهند، ولی کمیته‌های مردمی همچنان در اطراف این شهرک‌ها مقاومت و ایستادگی می‌کنند.
«نامه‌ای از دو قلعه استوار در محاصره در حومه شمالی ادلب، «فوعه و کفریا» به تمام انسان‌ها می‌‌‌شود.
از فوعه و کفریای محاصره شده با خط آتش که تبدیل به یک زندان شده‌‌اند، مزین به خون شهدا، به آه و ناله مجروحان،به خون کودکان، به آه و ناله مادران داغدیده فرزند مرده!
ما در اینجا، ای کسانی که وجدان انسانی دارید، اینجا کودکان، زنان و سالخوردگان شما را می‌خوانند، از بطن و عمق فاجعه شما را فریاد می‌زنند، به داد و فریادمان برسید و ما را از مرگ حتمی، از بیماری واگیردار و از گرسنگی بی‌رحم نجات دهید، فوعه و کفریا از شدت درد فریاد می‌زنند، از شدت ظلم استغاثه می‌کنند!
از چه چیز برایتان سخن بگوییم ای آزادگان، آیا از خانه‌های خالی از تمام عناصر زندگی با شما حرف بزنیم؟ نه آبی باقی مانده، نه برق، نه روغن و نه آرد، هر یک از خانواده‌ها دیگر غذایی برای فرزندانشان ندارند، هوا و خاک و محصولات کشاورزی ما با گاز کلر و مواد سمی ناشی از شلیک گلوله‌های کینه‌توزانه تروریست‌ها آلوده شده است.
با تکیه بر کمک‌های ناچیزی زندگی می‌کنیم که گرسنگی کوچکتر‌ها را رفع نمی‌کند، چه برسد به بزرگترها، این کمک‌های ناچیز به بخشی از رویاهایمان تبدیل شده است، اما 6 ماه است که دستان ظلم و تروریسم مانع ورود این کمک‌ها به فوعه و کفریا شده و گرسنگی شرح حال ما شده است.
آیا از بیماری‌های کشنده‌ای برایتان بگویم که استخوان‌های ما را متلاشی کرده و پیکرهایمان را دریده است و ما را همچون اشباح قرار داده است، همنوعان شما در بیمارستان الفوعه به خاطر کمبود دارو و غذا جان می‌دهند، هر روز از بیماری جدید به ما خبر می‌دهد، دارو تمام شده و جراحت بهبود نمی‌یابد، و درد تسکین نمی‌یابد.
هزاران بیمار در میان ما زندگی می‌کنند که منتظرند صدای ناله‌هایشان شنیده شود و برای درمان خارج شوند،به نظر شما، آیا زمان حل ریشه‌ای و فوری برای بیماران ما فرا نرسیده است؟ آیا آنها مستحق نیستند تا صدایشان شنیده شود؟ درد و رنج ما تمامی ندارد.
آیا از محاصره‌ای برایتان بگویم که بی‌رحم است، از قلوبی بگویم که به هیچ کس رحم نمی‌‌کنند، از کودکان پابرهنه‌ای حرف بزنم که خوشید سوزان پیشانی‌شان را می‌سوزاند و سرمای سوزناکی که دستان و پاهایشان را خشک میکند و پاهای برهنه آنها را اذیت میکند و سختی و بی‌چیزی شرح حال ما شده است.
آیا از اشک‌های مادران برایتان بگویم؟ یا از اندوه پسران و دختران؟ هر روز، فردی را از دست می‌دهیم، روزی نیست که فردی به گلوله‌های حقد و گلوله‌های کینه تروریست‌ها شهید و یا زخمی نشود، این وضع بی‌وقفه هر روز ادامه دارد، ما جوانان همچون دسته‌گل خود را به آرامگاه ابدی‌شان مشایعت می‌کنیم، دروازه‌های اشک و گریه باز است و بسته نمی‌شود، مرگ همراه ما است.
آیا فریادرسی نیست که به فریاد ما برسد؟ آیا یاوری نیست که به داد ما برسد؟ فوعه و کفریا دو شهر مصیبت‌زده شما را فرا می‌خوانند، برای یاری ما به پا خیزید، ما در آستانه مرگ هستیم، ما تنها به بارقه امیدی سر پا هستیم که شما را صدا می‌زند.
شما در مقابل بازخواست الهی در روز قیامت چه پاسخی دارید؟ شما را به حق محمد و اهل بیتش به فریادمان برسید و ما را از این محاصره رها کنید.
به ارتش عربی سوریه، ایرانِ دوست، حزب الله دلیر و شجاع، ما با صبری که صبر در برابر آن عاجز مانده است، و ایستادگی و مقاومتی که به سبب این شرایط سخت و دشوار به تدریج پایان می‌یابد،منتظر شما هستیم.
آزادی را به ما بازگردانید،لبخند را به کودکانمان برگردانید، امید را به ما بازگردانید،همه شما در مقابل خداوند در قبال ما مسئولیت دارید، کفریا و فوعه در حال احتضارند، ما را نجات دهید به فریادمان برسید، این سکوت مرگبار تا کی ادامه دارد؟»
ادامه محاصره ظالمانه هزاران انسان بی‌دفاع از «کفریا و فوعه»
چهل و دو هزار غیرنظامی بیگناه ساکن فوعه و کفریا در حومه ادلب همچنان در انتظار پایان یافتن محاصره خود از سوی گروه‌های تروریستی تکفیری هستند که با انواع سلاح‌ها، مردم این مناطق را به جرم پایبندی به اصول و عقایشدان آماج گلوله وموشک قرار می‌دهند.
گروه تروریستی تکفیری موسوم به جیش الفتح تحت فرماندهی جبهه النصره شاخه القاعده در سوریه تحت فرمان مستقیم رژیم سعودی و ترکیه و قطر از دوم آگوست 2015، شهرکهای الفوعه و کفریا در حومه ادلب را در محاصره خود قرار داده‌اند و تقریبا هر روز مردم را با خمپاره و تک‌تیراندازهای خود هدف قرار می‌دهند، مردم این شهرک‌ها با شرایط بسیار سخت و نفس‌گیری دست و پنجه نرم می‌کنند و این محاصره،ارتباط آنها را با جهان خارج قطع کرده است، یک سوم ساکنان این شهرکهای مقاوم را کودکان تشکیل می‌دهند، شرایط سخت و هولناک این شهرک‌ها تنها به سبب نبود سوخت و قطع جریان برق و کمبود مواد غذایی و دارویی نیست، بلکه آنچه مصایب مردم را بیشتر کرده، حملات هر روزه گروه‌های تکفیری با انواع سلاح‌ها، موشک‌ها و گلوله‌ها به این شهرک‌هاست که تا کنون شمار زیادی از مردم بیگناه را به خاک و خون کشیده و خسارت‌های زیادی هم به منازل و دارایی‌های آنها وارد کرده است.
اخباری که از داخل این شهرکهای مقاوم تحت محاصره به دست رسیده است، نشان می‌دهد که کمک‌هایی که از طریق سازمان‌های حقوق بشری وارد شده، هرگز کافی نیست و نیازهای مردم را برآورده نمی‌کند، چرا که بیش از 40 نوع داروی لازم و اساسی برای درمان بیماران در بیمارستان‌های الفوعه و کفریا به اتمام رسیده و همین مشکل به جان باختن شماری از غیرنظامیان و وخیم شدن حال برخی بیماران منجر شده است.
حدود 80 درصد ساختمان‌های مسکونی و اداری شهرکهای الفوعه و کفریا در نتیجه حملات خمپاره‌ای وموشکی مستمر تروریست‌های تکفیری ویران شده است و مردم بیشتر اوقات خود را در زیر‌زمین‌ها و پناهگاه‌های زیرزمینی به خاطر در امان ماندن از حملات تکفیری‌ها به سر می‌برند. از ابتدای محاصره این شهرک‌ها تا کنون ده‌ها هزار گلوله خمپاره و موشک به این شهرکهای محاصره شده شلیک شده که منجر به شهادت بیش از دو هزار نفر شده که بیشتر آنها زن و کودک بوده‌اند.
خانواده‌های تحت محاصره برای تامین یک لقمه غذا برای زندگی خود به شیوه‌های مختلف پناه می‌برندکه جان آنها را در معرض خطر گلوله تروریست‌های تک تیرانداز و خمپاره‌های آنها قرار می‌دهد.تروریست‌ها همچنان با خمپاره و موشک این شهرک‌ها را هدف قرار می‌دهند، ولی کمیته‌های مردمی همچنان در اطراف این شهرک‌ها مقاومت و ایستادگی می‌کنند.
