به گزارش مشرق، بهترین مدافع لیگ برتر، فقط در بازی رفت با چین دقایق کوتاهی روی نیمکت بود و بقیه بازی‌ها، در ترکیب 11 نفره کی‌روش حضور داشت. در بازی‌های دور رفت، بازیکنان زیادی در ترکیب کی‌روش جابجا شدند اما سیدجلال، همچنان ثابت بود. ثباتی که در دو بازی اخیر تیم ملی، به پایان رسید.
کی‌روش در این دو بازی ترجیح داد با بهبود مصدومیت منتظری، از او و پورعلی‌گنجی در قلب دفاع استفاده کند. هیت مپ عملکرد دو مدافع میانی تیم ملی مقابل چین، دلیل این تصمیم او را به خوبی نشان می‌دهد. سیدجلال در دفاع، از پورعلی‌گنجی و منتظری تواناتر است اما قدرت بازیسازی بالایی ندارد و معمولا، نزدیک به دروازه دفاع می‌کند. موضوعی که باعث شد فصل پیش، برانکو هم روی نام او خط قرمز بکشد.
کی‌روش در بازی با دو حریف کوچکتر تیم ملی، قصد داشت خارج از محوطه جلوی حملات حریف را بگیرد و مدافعانش تا میانه زمین، بازیسازی کنند. ایده‌ای که در بازی اول، تا حد قابل قبولی اجرا شد و بازی دوم با چین، کاملا موفق بود. پورعلی‌گنجی و منتظری، به کمک هافبک‌های تیم ملی قبل از رسیدن چینی‌ها به محوطه حملات آن‌ها را خنثی می‌کردند و بعد از آن هم تا میانه زمین جلو می‌رفتند تا برتری عددی ایران در زمین حریف بیشتر شود. هیت مپ بازی آن‌ها، نشان می‌دهد کمترین حضور دو مدافع میانی تیم ملی، در محوطه جریمه بوده است.
شاید در بازی‌های بزرگتر و سخت‌تر، کی‌روش دوباره دست به دامن سیدجلال و توانایی دفاعی بالای او شود، اما فعلا کسی نمی‌تواند بخاطر ایده او در دو بازی اخیر سرمربی تیم ملی را سرزنش کند. مربی که از مهره‌هایش، در بهترین نقطه پازل استفاده می‌کند.