کارلوس کی روش کیست؟

کارلوس کی‌روش در دهه ۹۰ هدایت تیم امید و تیم ملی پرتغال را بر عهده داشت و چند فصلی نیز در کشورهای آمریکا و ژاپن به مربیگری پرداخت.
 
وی در گذشته به عنوان مربی در تیم‌هایی چون رئال مادرید، تیم‌های ملی آفریقای جنوبی و امارات متحده عربی فعالیت کرده و اولین بار در تابستان سال ۲۰۰۲ به منچستریونایتد پیوست.
 
کی‌روش از سال ۱۹۹۰ مربی تیم زیر ۲۰ ساله‌های پرتغال بود و سال ۱۹۹۱ سرمربی تیم بزرگسالان شد و در سال ۱۹۹۴ به تیم اسپورتینگ پیوست و ۲ سال انجا فعالیت کرد.
 
کی‌روش مربی موفق در رده سنی پایه
 
وی سال ۱۹۹۶ به ژاپن رفت و به مدت یک سال با تیم ناگویا تجربه کسب کرد و سال ۱۹۹۹ با فدراسیون امارات قرارداد بست و یک سال نیز با این تیم کار کرد.
 
کِی‌روش در سال ۲۰۰۲ با تیم ملی آفریقای جنوبی قرارداد بست و ۲ سال آنجا بود سپس به منچستر یونایتد پیوست و بعد از یک سال با رئال مادرید قرارداد بست.
 
او سالی ناموفق را در رئال مادرید گذراند و بار دیگر در سال ۲۰۰۴ به منچستر یونایتد بازگشت و به عنوان کمک الکس فرگوسن تا سال ۲۰۰۸ به تجربه اندوزی پرداخت.
 
کِی‌روش در سال ۲۰۰۸ با قراردادی چهار ساله جانشین لوئیس فیلیپه اسکولاری، مربی پیشین پرتغال شد. تیم ملی پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۰ در گروه (جی) با تیم‌های برزیل، کره‌شمالی، ساحل‌عاج همگروه بود.
 
کارلوس کی‌روش ۱۵ فروردین سال ۱۳۹۰ با عقد قرارداد ۳ ساله و توافق کامل با فدراسیون فوتبال هدایت تیم ملی ایران را بر عهده گرفت.

کارلوس کی روش از زمان شروع مربی گری خود تا کنون، به دلیل مشکلات موجود و اختلاف نظرها، چندین بار نامه استعفای خود را به فدراسیون فوتبال داده که البته با هیچ‌یک از آن‌ها موافقت نشده‌است.

کی‌روش در دوران مربیگری خود، برخی بازیکنان ثابت را از تیم کنار گذاشت و دیگر آن‌ها را دعوت نکرد. بازیکنانی مانند سید مهدی رحمتی، هادی عقیلی و محمدرضا خلعتبری، که گفته می‌شود در فهرست سیاه کیروش هستند. برخی از بازیکنان تیم نیز پس از دعوت او از تیم کناره گرفتند که فرهاد مجیدی، فریدون زندی و محرم نویدکیا از آن جمله‌اند. کیروش برای اولین بار در ایران، به صورت گسترده از بازیکنانی که از ایرانیان مهاجر و دارای تابعیت دوگانه بودند در تیم ملی استفاده کرد. اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد و سامان قدوس از مطرح‌ترین این بازیکنان هستند.

انتقادها به کی روش

پس از جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵، کیروش به خاطر «نتیجه‌گرایی»، «محافظه‌کاری»، «نداشتن تاکتیک جایگزین»، «گلزنی از ضربات ایستگاهی»، «زیبا بازی نکردن» و «دفاعی بازی کردن» تیم ایران مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال کارشناسان دیگری، از روش بازی کردن تیم کیروش دفاع می‌کنند و موارد انتقاد را نقاط قوت و حرفه‌ای می‌دانند. کیروش در پاسخ گفته‌است که تیم او با روشی که «توانایی آن را داشته‌باشد» بازی می‌کند.

مسئله داشتن دستیار ایرانی، همواره یکی از خواسته‌های فدراسیون فوتبال ایران از کیروش بوده‌است که در مفاد قرارداد دوم نیز گنجانده شد. با این وجود منتقدان او به این نکته اشاره می‌کنند که او به مربیان ایرانی اعتقادی ندارد و برخی از مربیانی که در کادر فنی خود استفاده کرده، مناسب نبوده‌اند یا حضورشان لازم نبوده‌است. برخی از منتقدان، دستمزد و مبالغ پاداش او را بسیار بالا می‌دانند.

یکی از اختلافات دیگر فدراسیون با کیروش، نحوه نظارت او بر تیم‌های ملی پایه مانند تیم امید است که یکی از مفاد قرارداد است و گفته می‌شود او این وظایف خود را به‌خوبی انجام نمی‌دهد. مرخصی‌های زیاد و طولانی‌مدت نیز از موضوعات مورد انتقاد است.