سرویس سیاست مشرق_ روزنامه اصلاح طلب آرمان در مطلبی با عنوان «حیات اصلاحات را به دولت وصل کردن، جفاست» روحانی را دارای پایگاه اجتماعی نمی داند و به رئیس جمهور گوشزد می کند که تمام حیات سیاسی خود در قامت ریاست جمهوری مدیون اصلاح طلبان است در این گزارش آمده است:«اصلاح‌طلبان بودند که به‌طور تمام و کمال از او حمایت کردند. در این راستا جریان اعتدال شکل گفتمانی نداشته که بخواهد دست اصلاح‌طلبان را بگیرد و آنها هم در سایه قدرت به‌دست‌آمده نصیبی ببرند. روحانی فراموش نمی‌کند که اصلاح‌طلبان پایگاه رأی او بوده‌اند چراکه با وجود اعلام کابینه علی ربیعی و محمود واعظی برای اینکه بتوانند رأی قابل توجه و بی‌دردسری از فراکسیون امید بگیرند، سراغ بزرگان اصلاحات رفتند.»
آرمان در ادامه نتیجه می گیرد طیف اعتدال گرا و شخصا رئیس جمهور تنها به اصلاحات برای رسیدن به قدرت متصل شدند و اصلاحات نیازی به اعتدال ندارد.
محمدرضا تاجیک فعال سیاسی اصلاح طلب در این باره به آرمان می گوید: «اینکه ما فرض کنیم حیات اصلاح‌طلبی مدیون کسانی است که به ما اجازه دادند از فضای قدرت نصیبی ببریم و حظی ببریم و جایی در سریر قدرت بنشینیم، این مساله را به حیات اصلاح‌طلبی وصل کردن خطایی فاحش و جفا به جریان اصلاح‌طلبی است.»
تاجیک در ادامه می گوید:
« جریان اصلاح‌طلبی در هر شرایطی جریانی توفنده، مردمی و تاریخی است که با تمام و فرازوفرودهای تاریخ ما، حیات خود را حفظ کرده است. آنگاه که هیچ‌مجالی برای بروز و ظهور نداشته، در ریزبدنه‌های جامعه به حیات و بالندگی خود ادامه داده و آنجا که امکان بروز و ظهور داشته، به اشکال مختلف بروز و ظهور کرده، تاریخ را از آن خود کرده و تاریخ را تغییر داده است، اما نه بدین معنا و مفهوم که حیات خود را به قدرت و دولت وصل کرده باشد.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب فراموش کرده است که این جریان سیاسی بعد از تشتت کاندیدای ریاست جمهوری در سال ۸۴ و اختلافات درونی و سهم گرایانه در ورطه نابودی قرار گرفته بود و این نابودی کار را به جایی رساند که مجبور به حضور ساختار شکنانه در سال ۸۸ و ایجاد هزینه های گزاف سیاسی، امنیتی، اقتصادی و حتی معیشتی برای مردم شد.
اصلاح طلبان که در سال ۹۲ با حسن روحانی به بدنه قدرت بازگشته بودند به هر نحوی که می توانستند شادی خود را ابراز می کردند حالا چه شده است که روحانی را مدیون اصلاحات می‌دانند و نه خود را مدیون روحانی.
از طرف دیگر بیشتر وزرا، معاونین و مدیران دولت یازدهم و حتی افراد معرفی شده در کابینه دوازدهم از مدیران دولت اصلاحات هستند و اینکه آقای تاجیک می گویند «حیات اصلاحات را به دولت وصل کردن جفاست» از اساس نادرست است.
پیشتر نیز عبدالله گنجی فعال سیاسی اصولگرا در پاسخ به اظهارات اخیر اصلاح طلبان گفته بود:
«از ۱۷ وزیر پیشنهادی رئیس جمهور به مجلس ۵ نفر آنان در دولت اصلاحات وزیر بوده اند(بی طرف،حجتی،زنگنه،شریعتمداری،آخوندی) وچهار نفر دیگرشان از مدیران ارشد یا میانی دولت اصلاحات بوده اند(سلطانی فرد،ظریف،ربیعی،کرباسیان) علاوه بر آن معاون اول و معاونت زنان(جهانگیری ،ابتکار) هم در دولت اصلاحات وزیر و معاون رئیس جمهور بوده اند.وزیر علوم نیز از همین جماعت انتخاب خواهد شد.بنابر این اکنون ۱۱ الی ۱۲ نفر از وزراء یا معاونین خاتمی در دولت حضور دارند .
این فعال سیاسی اصولگرا معتقد است اصلاح طلبان به دو علت به دولت می تازند:اول کاشت یک انگاره نارضایتی از روحانی در افکار عمومی برای باز بودن زبان در ۱۴۰۰ و دوم تلاش برای سفید کردن مهره های سیاه فتنه ۸۸ در کابینه به دست روحانی که ظاهرا در تحقق این امر و "نظام مالی"کردن طراحان فتنه موفق نشدند و لذا خود را ناراضی نشان می دهند.
روزنامه آرمان در مطلبی دیگر با عنوان «آری» لاریجانی‌ها «نه» عارفی‌ها سعی کرده به مخاطب بگوید که کابینه معرفی شده مطلوب لاریجانی است نه فراکسیون امید و عارف در این گزارش آمده است: « فرمان لاریجانی به یارانش تایید وزرای پیشنهادی روحانی برای دولت دوازدهم است. »
روزنامه ابتکار نیز در این باره نوشت: «اکنون از زمان اعلام کابینه شاهد زاویه‌ای بین بدنه اصلاح‌طلبی با اعتدالیون (حلقه نزدیک به دولت) هستیم و برخی این نگرانی را پیش می‌کشند که آیا اساسا این امکان وجود دارد که جریان اعتدالی زیر بیرق اصلاحات سیاست‌ورزی خود را در سال ۱۴۰۰ پیش ببرد یا نه؟»
رویه ای که اصلاح طلبان در چند روز اخیر پیش گرفته اند نزدیک نشان دادن لاریجانی به روحانی و معرفی کردن این دو به عنوان جریان اعتدال در مقابل جریان اصلاحات است و ناکامی های اصلاح طبان را در جهت همین اتحاد ارزیابی می کنند.
اصلاح طلبان برای ۱۴۰۰ مجبور هستند که از روحانی عبور کرده تا بتوانند کاندیدای مورد قبول خود که کاملا اصلاح طلب باشد را معرفی نمایند و چنین وانمود کنند که در ناکامی های دولت روحانی بی تقصیرند از طرفی دیگر با سهم خواهی و فشار همه جانبه سعی در درو کردن هر چه بیشتر پست های دولتی داشته تا بتوانند زمینه حضور سیاسی شان را بیشتر کنند.
استراتژی این روزهای اصلاحات ، استراتژی بی رحمانه‌ای نسبت به روحانی است هم بهره روحانی را می برند و هم به وی توهین کرده و او را وامدار جریان خود می دانند.