به گزارش مشرق، در واقع بسیاری از خودروسازان معتبر که در بازارهای جهانی رقیب مستقیم هیوندای/کیا به حساب می آیند در کشور ما با وارداتی ناپیوسته و خدماتی نامشخص زمین بازی را به نفع رقیب خالی گذاشته اند اما چند وقتی است که یک خودروساز فرانسوی (یا بهتر است بگوئیم دورگه ژاپنی/فرانسوی) تصمیم گرفته که محاسبات و پیش بینی ها را بر هم بریزد و با معرفی یک محصول جسور به بازار کشورمان امپراطوری جومونگ را به چالشی سخت بکشاند البته وقتی به شما بگوئیم که منظورمان از این رقیب جدید، رنو است احتمالاً با خودتان می گوئید که این همه شلوغ کاری ما فقط برای یک رنو بود؟! همان رنویی که همواره در رده ی سدان های لوکس لقب بازنده را یدک کشیده؟ بله منظورمان همان رنوست.

تازه این یکی در زادگاه هیوندای تولید می شود و از خیلی از آپشن های اروپایی اش هم بهره ای نبرده! اما با تمامی این صحبت ها زود قضاوت نکنید.

اتومبیلی که امروز برای رقابت آماده کرده ایم از بسیاری جهات با محصولات قدیمی این خودروساز متفاوت است و می توان امیدوار بود که شرایطی کاملاً متفاوت با پدرانش را در کشورمان تجربه نماید.

ما هم امروز قصد داریم این محصول رنو یعنی تلیسمان را به جان یکی از موفق ترین کره ای های بازار یعنی «کیا اپتیما» بی اندازیم تا ببینیم آیا این تازه وارد اروپایی می تواند از پس سدان محبوب سال های اخیر کشور بر بیاید یا این یکی هم در بازار ایران به سرنوشت فرانسوی های گران قیمت قبلی (مثل رنو سفران، پژو ۴۰۷ و سیتروئن C۵) دچار خواهد شد. پس لطفاً در این بررسی با ما همراه باشید.

طراحی ظاهری

زمانی که کیا نسل سوم اپتیما را معرفی نمود، کمتر کسی باور میکرد که چنین سدان زیبایی از یک کمپانی کره ای متولد شده باشد (حالا کاری نداریم که طراحش اصلاً کره ای نبود!).

چهره کم نقص این محصول در حدی گیرا بود که می توانست حتی اتومبیل های گرانتر و برند های معتبر تر از خود را نیز به رقابت دعوت کند و چه بسا همین ظاهر جذاب راه را برای موفقیت روز افزونش هموار نمود.

خوشبختانه طراحی عالی اپتیما در نسل های بعدی نیز به پیشرفت خود ادامه داد و حالا که با بدنه جدیدش روبرو هستیم به هیچ وجه دلمان برای مدل های قبلی تنگ نشده است.

تازه مهمان امروزمان که مدل ۲۰۱۶ میلادی و نمونه (GT-LINE) می باشد حتی از قبل هم خشن تر شده و با چراغ های اخمو و جلو پنجره بزرگش نگاهی غضب آلود به ما می اندازد! کاپوت کشیده و سپر کاملاً اسپرتش نیز با همراهی خطوط زاویه دار دماغه توانسته اند جذابیت اتومبیل را به نقطه اوج خود برسانند.

در قسمت کناری هم مواردی مثل آبشش های روی گلگیرها و رینگ های اسپرت جذاب با خطوط کم انحنا و ساده بدنه ترکیب شده اند و تلفیقی از وقار و هیجان را خلق نموده اند و در انتها چراغ های کشیده اپتیما بهمراه دیفیوزر سپر عقبی که اگزوزهای دوگانه را در خود جای داده حس و حال مسابقه را در دل بیننده تداعی می کنند که البته شاید این قضیه با ویژگی های فنی نسخه ارائه شده در کشور همخوانی چندانی نداشته باشد اما از لحاظ بصری چشم را نوازش می دهد.

جدای از همه اینها نکته ای که در مورد ظاهر اپتیما می پسندم این است که طراحان کیا توانسته اند در ساخت این محصول بدون استفاده از خطوط عجیب و غریب و حجم های اغراق آمیز، اتومبیلی خوش قیافه خلق نمایند و از این رو زیبایی اپتیما با یک پختگی عالی همراه شده.

خوب پس می توان گفت که در این رده قیمتی رقابت با اپتیما کار دشواری خواهد بود؛ بخصوص که طرف مقابلش هم خودروسازی باشد که به طرح های کسالت آورش عادت داریم!

اما خبر خوب اینجاست که تیم طراحی رنو هم دیگر آن تیم سابق نیست و محصولات ساده پوش این برند اکنون لباس هایی جذاب و پر زرق و برق به تن کرده اند.

تلیسمان نیز یکی از همین محصولات جدید است که با طرحی فریبنده و چشم نواز، زبان منتقدین را حسابی کوتاه کرده. نکته مثبت دیگر اینکه طراحان رنو نیز همچون کیا، زیبایی بدور از خشونت را کافی ندانسته اند و از این رو با خلق یک زیباروی عصبی و عبوس، اتومبیلی پر جذبه را روانه بازار کرده اند.

طراحی قسمت جلویی تلیسمان با چراغ هایی زیبا، دی لایت هایی خاص و سپری اسپرت همراه شده که در ترکیب با هم واقعاً زیبا از آب در آمده اند و کروم کاری های دماغه نیز حالت اسپرت اتومبیل را با ویژگی های لاکچری ترکیب نموده.

همچنین خطوط مهیج کار شده بر روی کاپوت برآمده اش هم به خوبی حس پویایی را به بیننده القا می نمایند.

در قسمت کناری سعی شده با یک سری خطوط ساده و شیک متانت و سنگینی اتومبیل در اولویت قرار گیرد اما رینگ های جذاب و طرح آبششی روی گلگیرها اجازه نداده که در این سادگی زیاده روی شود و در انتها با چراغ هایی دم دار که گویی دارند به آرم کمپانی رنو اشاره می کنند مواجه می شویم که در کنار سپر عضلانی اش به خوبی جسارت موجود در کالبد تلیسمان را به تصویر کشیده اند البته شاید بتوان گفت که «زلم زیمبو»های به کار رفته در تلیسمان کمی از اصالت اروپایی اش کاسته اما خطوط کلی بدنه به حدی جدی و مصمم است که این تزئینات جانبی چیزی از ابهتش کم نکرده اند.

یکی از نکات خوب چهره تلیسمان این است که طراحانش در ساخت این محصول، سلایق متفاوتی را در نظر گرفته اند.

مثلاً فرقی نمی کند که شما بدنه اسپرت و خشن را بپسندید، یا متین و جدی و یا حتی فانتزی و زنانه! جزء هر کدام از این افراد که باشید با ظاهر تلیسمان مشکلی نخواهید داشت.

پس باید اعتراف کنیم که تیم طراحی هر دو اتومبیل، کارشان را به بهترین شکل انجام داده اند و در اینجا نظر شخصی شما برنده را مشخص خواهد نمود.

طراحی داخلی و آپشن ها

علیرغم قسمت بیرونی که در آن از اِلِمان های مشترکی مثل خشونت و حالت تهاجمی استفاده شده بود در داخل کابین با دو سبک متفاوت روبرو می شویم.

کیا مقداری از حالت اسپرت بیرونی را در داخل نیز ادامه داده اما انگار در میانه کار پشیمان شده و با کمی محافظه کاری سعی کرده محیطی عامه پسند را خلق نماید.

خوب حاصل کار هم هرچند تا حدودی معمولی است اما کم نقص از آب در آمده و حس و حال بودن در یک اتومبیل متوسط آلمانی را در ذهن تداعی می کند.

به طور کلی در این محصول، خطوط ساده و کاربردی، به طرح های شلوغ و پیچیده ای که در بسیاری از کره ای ها رایج است ترجیح داده شده که به نظر شخصی من در طولانی مدت حس آرامش بهتری (نسبت به آن کابین ها) برای سرنشینان به ارمغان خواهد آورد.

اما با نشستن درون تلیسمان با داشبودی مدرن مواجه می شویم که تا حدود زیادی به محصولات ولوو شباهت دارد.

در داخل رنو اولین چیزی که نظرها را به سمت خود جلب می کند نمایشگر لمسی مرکزی است که تنظیمات زیادی را در خود جای داده.

این سیستم چند منظوره ضمن خلوت نمودن داشبود از کلید های مختلف، ظاهر کابین را متفاوت و بسیار پیشرفته نشان داده است.

خطوط کلی طراحی نیز بسیار ساده در نظر گرفته شده اند که البته این ترکیب با چهره وحشی تلیسمان کمی نا هماهنگ به نظر می رسد اما به خودی خود کاملاً شیک و چشم نواز می باشد. یک نکته منفی کوچک هم این است که با تمامی این سادگی های ظاهری در ابتدای ورود به کابین رنو احساس می کنید که کار با ادوات کمی پیچیده است و به مقداری زمان نیاز دارید تا با محیط داخلی اش اُخت شوید اما خوب پس از مدتی که به این قضیه عادت نمودید، از کار با تبلت میانی و آپشن های رنگارنگ تلیسمان لذت خواهید برد.

از نظر کیفیت متریال استفاده شده نیز باید بگوئیم که هر دو اتومبیل شرایطی نزدیک بهم دارند که هرچند به حالت ایده آل نمیرسد اما به نسبت رقبای قیمتی مناسب است.

خوب پس در این قسمت هم سلیقه شخصی شما مشخص خواهد کرد که طراحی مردانه و کمی اسپرت اپتیما بهتر است و یا کابین متمدنانه و متفاوت تلیسمان.

راستی در مورد آپشن ها صحبت نکردیم. خوشبختانه هر دو میهمان امروزمان لیست بلند بالایی از امکانات رفاهی و ایمنی را پیش رویمان قرار داده اند. مثلاً نمونه های فول آپشن اپتیما و تلیسمان گزینه هایی از قبیل ایربگ های جلو/ جانبی/ پرده ای، سیستم های ترمز و پایداری شامل ABS, EBD, BAS, TCS و..، سیستم ورود و استارت بدون کلید، سامانه هشدار نقاط کور، سیستم پارک اتوماتیک، چراغ و برف پاک کن هوشمند، ترمز دستی الکترونیکی، نشانگر باد تایرها، آینه الکتروکرومیک، تهویه صندلی های جلویی و گرمکن تمامی صندلی ها، سقف پانوراما و سانروف چند حالته، درب صندوق هوشمند، سیستم تهویه اتوماتیک دوگانه و بسیاری امکانات دیگر را دراختیار قرار میدهند که کاملاً راضی کننده است.

ضمن اینکه تلیسمان با داشتن برخی امکانات دیگر از قبیل هدآپ دیسپلی (HUD)، ماساژور صندلی های جلویی و نمایشگر بزرگتر و حالت های متنوع تر رانندگی و.. سعی می کند برتری خود را در قسمت آپشن به محصول کیا دیکته نماید اما اپتیما هم بیکار ننشسته و در نمونه های فول آپشن با داشتن گزینه هایی مثل چراغشور، سیستم هشدار خروج از خط، شیفتر های پشت فرمان، اتوهلد و شارژر بیسیم و... نشان میدهد که هنوز هم شکست دادن کره ای ها در بحث امکانات جانبی (البته به شرط فول آپشن بودن خودرو) کار دشواری است. (البته ناگفته نماند که تلیسمان های اروپایی از گزینه های دیگری مثل سیستم Control۴ و تابلو خوان و.. نیز بهره میبرند که متاسفانه در نسخه آسیایی خبری از آنها نیست)

ضمناً تلیسمان از سیستم صوتی BOSE و اپتیما از برند Harman/kardon استفاده نموده اند که هر دو از نظر قدرت و تفکیک صدا جزء بهترین انتخاب های ممکن می باشند.

ایمنی

هر دو خودرو توانسته اند ۵ ستاره ایمنی موسسه EuroNCAP را بدست بیاورند؛ اما اگر بخواهیم خیلی دقیق تر بررسی کنیم، در بخش سرنشینان بزرگسال و کودکان اپتیما اندکی بهتر عمل نموده و در مورد امنیت عابرین پیاده و سیستم های ایمنی فعال، تلیسمان تا حدودی موفق تر بوده است.
در تصویر زیر میتوانید خلاصه ای از گزارش ایمنی این دو اتومبیل را مشاهده نمائید:

پیشرانه و توانایی های حرکتی

خوب تا اینجا که رقابت شانه به شانه و بسیار نزدیک بهم پیش رفته اما بالاخره به بزرگ ترین تفاوت میان این دو که در زیر کاپوتشان مخفی شده بود رسیدیم!

کیا اپتیما عرضه شده در کشور دارای یک موتور ۴ سیلندر تنفس طبیعی ۲.۴ لیتری می باشد که قادر است حداکثر ۱۷۷ اسب بخار را در دور ۶۰۰۰ آزاد نموده و در بیشترین حالت ۲۳۱ نیوتن متر گشتاور را در دور ۴۰۰۰ در اختیار راننده قرار دهد (البته مدل GDI راندمان بهتری دارد).

خوب هرچند که این اعداد و ارقام برای اندام درشت اپتیما شاهکار به حساب نمی آیند اما برای کاربرد های یک سدان خانوادگی کافی به نظر می رسند.

در حقیقت اگر با دیدن ظاهر اسپرت اپتیما در جو مسابقه قرار نگرفته اید و فقط نگران سبقت های معمول و شتابگیری در سربالایی ها هستید، ما به شما اطمینان میدهد که همین پیشرانه به راحتی پاسخگوی نیازهایتان خواهد بود.

اما محصول رنو با پیشرانه ای کاملاً متفاوت پا به میدان نبرد گذاشته. با گشودن درب موتور تلیسمان، با یک انجین ۱.۶ لیتری مواجه می شویم که شاید در نگاه اول برای این هیکل و برچسب قیمتی مضحک به نظر برسد ولی همین پیشرانه کوچک به کمک توربو شارژر توانسته ۱۹۰ اسب بخار را در دور ۵۷۵۰ در اختیارمان قرار دهد که حتی بیشتر از موتور ۲.۴ لیتری اپتیما است.

تازه این فقط شروع کار بود و با رویت عدد گشتاور ۲۶۰ نیوتن متری که در دور موتوری بسیار پائین تر از کیا به نقطه اوج می رسد (در دور ۲۵۰۰) دیگر میتوانیم پرونده شتاب و سرعت را بسته و تلیسمان را برنده قطعی این قسمت اعلام کنیم.

جدا از این مورد، پیشرانه رنو بدلیل حجم کوچکتر و فناوری بالاتر نیاز به سوخت کمتری دارد و علیرغم شتاب و سرعت بهتر بنزین کمتری (۶.۲ لیتر به ازای هر صد کیلومتر در حالت ترکیبی) نسبت به اپتیما (حدود ۸ لیتر در شرایط مشابه) نوش جان می کند.

البته شاید بگویید که مقایسه یک اتومبیل مجهز به پرخوران با خودرو تنفس طبیعی کار درستی نیست و بهتر بود در مورد نمونه های توربو اپتیما صحبت می کردیم؛ اما با توجه به اینکه هدف خودروبانک از انجام این مقایسات، دسترسی به بهترین انتخاب برای هموطنان است، مجبور شدیم همین مدل قابل خریداری در تمام نقاط کشور را مورد بررسی قرار دهیم.

راستی این نکته هم از قلم نیفتد که حتی برترین موتورهای توربو جهان نیز نسبت به نمونه های مشابه تنفس طبیعی حساسیت بیشتری به کیفیت بنزین و روغن از خود نشان میدهند و تحت فشار ممکن است هزینه های بیشتری را روی دوش مالک خود بگذارند.

پس اینجا یک نکته مثبت هم برای موتور اپتیما وجود دارد که شاید برای خیلی ها حتی از توانایی های حرکتی نیز مهم تر باشد.

تجربه رانندگی

هر دو اتومبیل با صندلی های راحت و دید نسبتاً مناسبشان وعده یک سواری خوب را به ما می دهند البته صندلی های جلویی تلیسمان از نظر ارگونومی طراحی بهتری دارند اما در عوض روی صندلی های عقبی اپتیما میزبانی مناسب تری از سرنشینان صورت می پذیرد. در حقیقت ارتفاع کم انتهای سقف محصول رنو باعث شده که سر سرنشینان قد بلند با سقف مماس گردد که این قضیه در اپتیما به این راحتی اتفاق نخواهد افتاد.

در مورد کیفیت سواری و لذت رانندگی هم باید بگوئیم که هر دو نمره مناسبی را بدست می آورند اما با این حال نکات مفنی هم دارند. مثلاً تلیسمان با وجود اینکه به کمک لاستیک های پهن، شاسی خوب و انواع سیستم های کنترل پایداری به خوبی به اسفالت چسبیده اما بدلیل سیستم تعلیق نیمه صلب عقبی که ضعف هایی نسبت به مدل تمام مستقل دارد نتوانسته کیفیت سواری و حس خوب رانندگی در پیچ های تند را به بالاترین سطح برساند (اینجاست که دلمان میخواست نمونه اروپایی مجهز به Control۴ را در اختیار داشتیم).

ضمن اینکه رنو علیرغم سواری قابل قبول، در مواجهه با دست انداز های تیز، عملکرد ضعیفی داشته و ضربات را به سرنشینان منتقل می نماید اما در طرف دیگر اپتیما هم در خصوص نرمی و لذت رانندگی شاهکار چندانی نکرده و با وجود استفاده از سیستم تعلیق مستقل (مولتی لینک) در عقب، سواری بی نقصی در اختیارمان قرار نداده است البته باید اعتراف کنیم که نسل جدید اپتیما از این حیث نسبت به نسل قبلی پیشرفت مناسبی داشته اما باز هم در مورد کیفیت سواری در پس رقیب فرانسوی اش قرار می گیرد.

نکته منفی دیگر اینکه فرمان اپتیما اطلاعات کمی از جاده (نسبت به رنو) در اختیار راننده قرار می دهد که برای رانندگی های پر سرعت و هیجان انگیز کمی دلسرد کننده است. البته به غیر از این ایرادهای کمی تا قسمتی سخت گیرانه، در مجموع هر دو خودرو عملکرد راضی کننده ای از خود نشان دادند.

در مورد توانایی های حرکتی هم باید بگوئیم که در هنگام رانندگی عادی و بدور از تنش، هر دو اتومبیل شرایط مشابهی دارند و با واکنش های مناسب گیربکس و پدال گاز و همچنین عملکرد قابل اعتماد ترمز هایشان، لبخند رضایت را بر لبان راننده جاری می سازند اما وقتی شرایط را کمی به حالت مسابقه ای نزدیک تر کنیم این تلیسمان است که با اسب و گشتاور بالاتر لذت بیشتری از فشردن پدال گاز به ما هدیه می دهد.

در این شرایط عملکرد گیربکس ۷ سرعته دو کلاچه تلیسمان نیز کمی برتر از جعبه دنده ۶ سرعته اپتیما ظاهر شد و کار را برای کیا سخت تر از قبل نمود. برای درک بهتر قضیه میتوانید ویدیو زیر را مشاهده نمائید:

خوب همانطور که ملاحظه کردید، تلیسمان علیرغم لگ اولیه توربو اش، توانست بهتر از اپتیما از جا کنده شود و در ادامه نیز موفق شد فاصله اش را به میزان قابل توجهی افزایش دهد البته این را هم فراموش نکنیم که این مقایسه در تهران صورت گرفته و با توجه به کمبود فشار هوا در تهران و حساسیت کمتر موتورهای پرخوران به این مسئله (نسبت به انواع تنفس طبیعی)، میزان اختلاف از آنچه در شهرهای ساحلی اتفاق می افتد کمی بیشتر شد.

قبل از ترک اتومبیل ها نگاهی هم به فضای صندوق عقب انداختیم که در مورد تلیسمان طول بسیار زیاد آن ما را شگفت زده کرد؛ اما در مورد میزان گودی (ارتفاع) اپتیما شرایط کمی بهتری را در اختیار مسافرانش قرار میدهد.

نتیجه گیری

باید اعتراف کنم که هر دو خودرو، گزینه هایی جذاب و دوست داشتنی هستند و با طراحی زیبا و آپشن های پر شمارشان دل هر مشتری را بدست خواهند آورد اما شاید بتوان با یادآوری چند نکته انتخاب را قدری آسان تر نمود.

کیا اپتیما به لطف حضور طولانی مدت چند نسل در کشورمان از بازار دست دوم و فراوانی قطعات یدکی مناسب تری بهره می برد و موتور تنفس طبیعی نه چندان قدرتمندش نیز درعین حال که اجازه نمیدهد با کمبودی مواجه شوید، رسیدگی کمتری از شما طلب خواهد کرد

پس اگر با توانایی های حرکتی متوسط اپتیما مشکلی ندارید می توانید از این سدان تنفس طبیعی لذت ببرید اما از طرف دیگر راندمان بالای موتور تلیسمان هم چیزی نیست که بتوان به راحتی ازآن گذر کرد، چرا که این اتومبیل علیرغم مصرف سوخت کمتر، قدرت و شتاب بسیار بهتری را در اختیارتان قرار میدهد و لذت رانندگی بیشتری را به شما هدیه خواهد داد.

در نتیجه اگر اهل شیطنت و شتابگیری های گاه و بیگاه باشید بدون شک تلیسمان انتخاب مناسب تری برای شما خواهد بود.

منبع: خودروبانک