به گزارش مشرق، روزنامه «حمایت» در یادداشتی از «محمدحسن قدیری ابیانه» نوشت:
مصیبت کشتار مسلمانان بی‌پناه و مظلوم میانمار را به‌واقع باید «نمایشگاه بی‌شرمی محافل و مجامع جهانی و به‌اصطلاح حقوق بشری» نامید .
این سبعیت بی‌سابقه که همچون لکه ننگی بر تارک غرب و سازمان‌های حقوق بشری نمایان شده، ازآنجا ریشه می‌گیرد که معیار تأمین منافع نامشروع آن‌ها، نه از طریق اخلاق و انسانیت، بلکه با توسل به هر روش ممکن است و هر کس با این منافع در تضاد باشد، باید سرکوب شود. با این منطق، ارتکاب هر جنایتی در این راستا چه توسط خودشان یا عوامل آن‌ها، مجاز، بلکه لازم است. معیار دیگری که مکمل معیار نخستین محسوب می‌شود، این است که جنایت‌های صورت گرفته را با عناوین جذاب و پرطمطراقی مثل دفاع از دموکراسی، صلح و حقوق بشر بزک‌کرده و به خورد مردم دنیا بدهند و از سوی دیگر، هر مبارزه به حقی را با اتهاماتی همچون تروریسم و دیکتاتوری مواجه سازند. این دو اصل، تکمیل‌کننده یکدیگرند و لذا از دولت‌های غربی و آمریکا و نهادهای تحت امر آن‌ها چیزی بیش از رویکردی که امروز شاهد آن هستیم؛ یعنی سکوت و انفعال خفت‌بار در قبال نسل‌کشی مسلمانان، انتظار نمی‌رود.
نمره مردودی مدعیان حقوق بشر در جریان میانمار، البته مربوط به چند هفته یا چند سال گذشته نیست بلکه قدمتی به طول چند دهه و چند قرن گذشته دارد. در ایران پیش از انقلاب، شاهد بودیم که نظام سلطه از هیچ‌گونه حمایتی از رژیم استبدادی شاه از قتل و غارت گرفته تا شکنجه و ارعاب انقلابیون، فروگذار نمی‌کرد و صدایی از مجامع حقوق بشری مبنی بر نقض حقوق بشر بلند نمی‌شد اما به‌محض پیروزی انقلاب اسلامی، جنگ تبلیغاتی و بیانیه‌های به‌اصطلاح حقوق بشری علیه ایران اسلامی صادر شد و تاکنون نیز ادامه دارد.
از طرفی، دولت آمریکا، محاکمه و مجازات پیاده‌نظام خود در ایران را برنمی‌تابد و تا حد حمایت علنی از زبان رئیس‌جمهور وقت این کشور از سران فتنه پیش می‌رود اما از حمایت هزاران مسلمان میانماری بی‌گناه که کشته و آواره شده‌اند، پرهیز می‌کند؛ زیرا تنها جرمی که سازمان‌های متبوع استکبار را از حمایت آن‌ها بر حذر می‌دارد، مسلمان بودن آن‌هاست. کافی بود که یکی – تأکید می‌شود که فقط یکی - از این آوارگان و کشته‌شدگان میانمار، اروپایی یا آمریکایی بود تا همه رسانه‌های غربی، ذبح شدن حقوق بشر را فریاد و در صورت نیاز، حتی نیروی نظامی هم به آن کشور اعزام کنند !
حمایت وقیحانه آمریکا از کودک‌کشی رژیم صهیونیستی در لبنان و فلسطین تحت عنوان «حق دفاع از خود» در جریان جنگ ۵۱ روزه غزه، نمونه دیگری از قربانی شدن انسانیت در مسلخ حقوق بشر غربی است. درست وقتی‌که جنایات صهیونیست‌ها در هدف قرار دادن مدارس و بیمارستان‌های غزه با بمب‌های فسفر سفید در جریان بود، سردمداران آمریکایی به دفاع از این جنایات در سازمان ملل و محافل خبری می‌پرداختند و زمانی که ذخیره سلاح صهیونیست‌ها رو به اتمام بود، درب انبارهای سلاح خود را به روی ارتش کودک‌کش اسرائیل بازکرده و مایحتاج آن‌ها را باسخاوت تأمین نمودند.
تأسف‌بار اینکه وقتی رزمندگان حماس و جهاد اسلامی در دفاع از خود، شهرهای صهیونیست‌ها را با موشک هدف قرار می‌دادند، رسانه‌های غربی با رپورتاژ گسترده از مجروح شدن یا هلاکت چند صهیونیسم، چنان فضایی را ایجاد کردند که گویی فلسطینی‌ها متجاوز و صهیونیست‌ها قربانی هستند! اکنون همان دستگاه‌های هوچی‌گر و دروغ‌پرداز، در مقابل جنایتی بی‌سابقه در مرئی و منظر جهانیان خفقان گرفته‌اند و کمترین اشاره‌ای به حقایق تلخ این روزهای مسلمانان روهینگیا نمی‌کنند.
نکته فاجعه‌بار اینجاست که مسئولین جایزه جهانی صلح نوبل، این جایزه را هم به «شیمون پرز»، رئیس‌جمهور اسبق رژیم صهیونیستی اهدا کردند و هم به «آنگ سانگ سوچی»، رهبر حزب حاکم میانمار ! استحاله فکری و سقوط اخلاقی مدعیان حقوق بشر ازاینجا مشخص می‌شود که حامی کسانی هستند که از کودک کشی و نسل‌کشی مسلمانان میانمار و فلسطین به‌صورت توأمان جانب‌داری کرده و این اقدام ازنظر آن‌ها، تلاش و کوشش در راستای صلح ارزیابی‌شده است !
نمونه دیگر از انحطاط جوامع به‌اصطلاح متمدن غربی در ارائه تعریف مجعول از حقوق بشر، حمایت از جنایات رژیم قرون‌وسطایی سعودی است. عربستان در یمن جنایت‌ها می‌کند ولی به‌عنوان جایزه در قبال برادرکشی، انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و کشتارجمعی را از دست آمریکا و اروپا دریافت می‌کند.
زنان و کودکان و مردم بی‌گناه یمن به دست سعودی‌ها کشته می‌شوند و از سوی دیگر، مسلمانان میانمار به دست عمال آمریکا به مسلخ می‌روند ولی هیچ صدایی از نقض حقوق بشر شنیده نمی‌شود اما به‌محض اینکه تروریست‌های دست‌پرورده عربستان، پرده کوچکی از همان جنایات را در حق شهروندان فرانسوی، انگلیسی و اسپانیایی انجام می‌دهند، هم باید تروریست‌ها تعقیب و مجازات شوند و هم باید از تمام ظرفیت‌های سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی برای حفظ جان بی‌گناهان استفاده کرد!
یک‌بار هم که بنا شد که نام عربستان سعودی در سیاهه رژیم‌های کودک‌کش سازمان ملل قرار گیرد، با تهدید ریاض به قطع کمک‌های مالی، اسم این رژیم از لیست خارج شد؛ ضمن اینکه پیش از آن، عربستان سعودی به‌پاس خوش‌خدمتی‌ها و در اوج جنایت‌هایش علیه مردم یمن، به ریاست پنلی از شورای حقوق بشر سازمان ملل منصوب‌شده بود!
قصه نسل‌کشی برادران مسلمان ما در میانمار وقتی تلخ‌تر می‌شود که عربستان با همراهی چند کشور دیگر، یک کشور مسلمان دیگر را تحت شدیدترین تحریم‌های اقتصادی و تجاری قرار می‌دهند تا به خواسته‌های آنان تن دهد؛ درحالی‌که همان کشورها در برابر سبعیت توطئه سیاسی کشتار مسلمانان میانمار، هیچ اقدام درخور و بازدارنده‌ای را انجام نمی‌دهند و حداکثر به صدور بیانیه بسنده می‌کنند.
بنابراین، از غرب و دستگاه‌های مدعی جانب‌داری از حقوق انسان‌ها هیچ انتظاری نیست که به داد مسلمانان میانمار برسند و این وظیفه بر دوش کشورهای اسلامی است تا به یاری برادران دینی خود بشتابند. دنیای اسلام با جمعیتی پرشمار و با ظرفیت‌های فراوان اقتصادی، می‌توانند با اعمال تحریم‌های اقتصادی و قطع روابط خود با دولت میانمار، در کوتاه‌ترین مدت و بدون چشمداشت از دیگر کشورها خط پایانی بر رنج بی‌شمار مسلمانان روهینگیا بکشند.
جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که ندای حمایت از مظلومین را در سراسر دنیا بلند کرده و این شعار را با اقدام و عمل همراه نموده است؛ لذا امید می‌رود که دیگر کشورهای اسلامی نیز تا زمان باقی است، با پیروی از این روش، بکارگیری دستگاه‌های رسانه‌ای خود و افشاگری در مجامع جهانی، گزینه‌های تحریمی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و تجاری را به‌صورت یکپارچه و متحد بکار گرفته و با قاطعیت، مانع از ادامه نسل‌کشی مسلمانان میانمار شوند.