به گزارش مشرق به نقل از پایگاه خبری العهد، با وجود اینکه گفتمان مراکز تصمیم‌گیری و توصیه‌های نخبگان استراتژیک رژیم صهیونیستی در تل‌آویو با زبان جنگ‌افروزانه و تنش‌آفرین تناسبی ندارد، نتایج جنگ سوریه برگه‌های بازیگران منطقه‌ای و جهانی از جمله رژیم صهیونیستی را به هم زده است. پروژه روند نتایج میدانی جنگ سوریه از حد پیش‌بینی‌ها و نشانه‌هایی که در رابطه با بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی موجود در سایه سیاست های آمریکایی وجود دارد، نه تنها رژیم صهیونیستی را به سمت رفتار جنون‌آمیز و دیوانه‌وار پیش نمی‌برد، بلکه گزینه‌های آن را با انزوا و فقدان نقش بیشتر مواجه می‌کند.

اگر سرکردگان رژیم صهیونیستی این موضوع را به نگرانی موجودیتی این رژیم از زمان تأسیس تاکنون اضافه کنند، این نتیجه را به دست می‌آورند که حالتی از وهن و تسلیم کشنده و جنگ روانی داخلی در میان آن ها ایجاد شده است. در این شرایط چگونه می‌توان اقدام نظامی رژیم صهیونیستی در حمله به منطقه مصیاف را تفسیر کرد؟ تحلیل موضوعی رفتار اسرائیلی ها در این زمینه چگونه است و چرا منافع تل آویو در خارج از محاسبات طرف های حاضر در عرصه سوریه قرار گرفته است؟

بازخوانی اقدام اسرائیل در چارچوب زمان و مکان

در بررسی اقدام رژیم صهیونیستی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: از نظر زمان‌بندی این اقدام ، حمله مذکور هم زمان با مانورهای فرماندهی نظامی رژیم صهیونیستی در جبهه شمالی به این معنا است که آماده‌باش نظامی موجود در جبهه شمالی اسرائیل را قادر به مدیریت عرصه میدانی می‌کند. این موضوع هم نشان دهنده رفتار نظامی هدف‌دار اسرائیل در شرایطی است که برای تمامی طرف‌ها در عرصه‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، حساس به شمار می‌رود.

از نظر مکانی نیز تجاوز مذکور در چارچوب منطقه هوایی صورت گرفته که تحت پوشش سامانه‌های دفاع هوایی روسیه قرار دارد. این موضوع به خودی خود نشانه ها و پیامدهایی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

رفتار رژیم صهیونیستی را چگونه می‌توان تفسیر کرد؟ شکی نیست که تحلیل رفتار رژیم صهیونیستی، انسان را به نتایج زیر می‌رساند.

اول: رفتار رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که برای مقامات نظامی و امنیتی این رژیم ثابت شده که روند تحولات استراتژیک جنگ سوریه از چارچوب ترسیم شده تل‌آویو یا خطوط قرمز منافع امنیت داخلی این رژیم خارج شده است. به گونه‌ای که نتایج این جنگ، بحران واقعیتی را به تل آویو تحمیل کرده که باعث شده اسرائیل نتواند هیچ یک از معادلات خود را محقق کند و قادر به مدیریت نتایج این بحران و قرار دادن آن در مسیر منافع خود نیست.

دوم: زمان این اقدام رژیم صهیونیستی – که بعد از تسلیم شدن آمریکا در برابر سیاست‌های روسیه در خصوص پرونده سوریه است- نشان می‌دهد که تل آویو تلاش‌ دارد نارضایتی خود را از رویکردهای واشنگتن و مسکو به عنوان طرف‌های بین‌المللی نشان دهد. این موضوع را سرکردگان رژیم صهیونیستی با دیده اختلاف در منافع بین طرف ها و تناقضات آنها دنبال می کنند.

سوم: تل‌آویو همچنین با این اقدام تلاش دارد خود را به عنوان یک طرف تأثیرگذار در پرونده‌های منطقه‌ای نشان دهد. این موضوع در تلاش رژیم صهیونیستی برای نشان دادن امکان تحرکات خود در خارج از حاشیه مشخص شده حضور نظامی روسیه در سوریه قابل مشاهده است. این اتفاق درنتیجه جوی ایجاد شد که طی هفته‌های گذشته و پس از صحبت‌های رسانه‌ای و سیاسی در زمینه شکست اسرائیل برای حساب کردن بر روی طرف روس منتشر شد.

چهارم: ابعاد روانی رفتار رژیم صهیونیستی را نباید از نظر دور نگه داشت. اقدام رژیم صهیونیستی تنها در نتیجه ناتوانی ارتش این رژیم در برابر معادلات میدانی و موازنه های قدرت جدید در عرصه منطقه‌ای نیست، بلکه نشان دهنده حجم مصیبت‌هایی است که سرکردگان اسرائیل در نشان دادن هیبت ارتش در عرصه داخلی با آن مواجه هستند. مانور صورت گرفته در سطح ستاد ارتش شامل تمامی بخش‌ها و یگان‌های ارتش اسرائیل شده و به صورت بی سابقه ای طی 19 سال پیش انجام شده است تا بتواند جنگ با حزب الله را شبیه سازی کند.

این مانور اما با واکنش‌های تمسخرآمیز و تردید آمیزی از سوی رسانه‌های رژیم صهیونیستی مواجه شد. آنهم در شرایطی که این رسانه ها از تقویت ماهیت شکست در جنگ 2006 در میان نظامیان اسرائیلی سخن می‌گویند. این موضوع بحران ایدئولوژیک و زمینه‌سازی جنگ روانی داخلی را برای اسرائیل مهیا کرده که باعث تخریب هیبت ارتش شده و قدرت مرکزی ارتش اسرائیل را با مشکل مواجه می کند.  

با وجود اینکه واکنش‌های ارتش سوریه نشان دهنده موضع جدی این کشور در برابر تجاوز اسرائیل است و تل آویو این موضوع را به خوبی و با جدیت درک کرده، اما رفتار اسرائیلی‌ها در جلوگیری از پیشروی های ارتش سوریه در روند جنگ ضد تروریست یا ایستادگی در برابر هر نوع تجاوزی مثمرثمر واقع نشد. تل‌آویو البته به دنبال تسلیم شدن در برابر واقعیت خطرناکی که به نظر می‌رسد امنیت داخلی این رژیم را تهدید می‌کند، نیست. این در حالی است که ذهن تصمیم سازان استراتژیک رژیم صهیونیستی به دنبال راهکاری است که به نظر می‌رسد نمی‌تواند هیچ تغییری در معادلات جدید به وجود آمده در نتیجه جنگ سوریه ایجاد کند.

به این ترتیب می‌توان گفت که تل‌آویو تجاوز خود را انجام داد تا ثابت کند همچنان قادر به ایجاد اختلال در روند امور است، نه بیشتر. رژیم صهیونیستی دیگر هیچ نقشی در روند اوضاع سوریه ندارد. لذا روش هایی که رژیم صهیونیستی وارد آن شده، در مقوله واکنش ها تعریف می شود، نه کنش ها. البته به نظر می‌رسد این اقدام را نیز از محاسبات دیگران پرداخت می کند.