حسینیه مشرق- در روز سوم شعبان ۱۴۳۰ سال پیش، امام حسین علیه السلام متولد شد و حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم نام حسین را بر نوه گرامی‌اش نهاد.
تولد امام حسین (ع) در کتاب پیشوای سوم – حضرت امام حسین (ع)، این گونه روایت شده است که:روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت [۱] دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء[۲] را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.[۳]
در روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر»[۴] که به عربی «حسین» خوانده میشود، نام بگذار. [۵]چون علی (ع) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی. و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.
در روز هفتم ولادتش، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه[۶] کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد.[۷]
حسین (ع) و پیامبر (ص)
از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع) ابراز می داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند. سلمان فارسی می گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهای خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) می باشد.[۸]
انس بن مالک روایت می کند:وقتی از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت خود را بیشتر دوست می داری، فرمود: حسن و حسین را[۹] بارها رسول گرامی حسن و حسین (ع) را به سینه می فشرد و آنان را می بویید و می بوسید.[۱۰]
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف می کند که: رسول اکرم (ع) را دیدم که حسن و حسین (ع) را بر شانه های خویش نشانده بود و به سوی ما می آمد، وقتی به ما رسید فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است.۱۱
عالی ترین، صمیمیترین و گویاترین رابطه ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می توان در این جمله ی رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم.[۱۱]
پی نوشت:
[1] در سال و ماه و روز ولادت امام حسین علیه السلام اقوال دیگری هم گفته شده است، ولی ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم. ر. به. ک. اعلام الوری طبرسی، ص 213٫
[2] احتمال دارد منظور از اسماء، دختر یزید بن سکن انصاری باشد. ر. به. ک. اعیان الشیعه، جزء 11، ص 167٫
[3] امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 377
[4] شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام -صلی الله علیه وآله وسلم- فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج 3 ص 389، این سه کلمه در زبان عبری همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد- لسان العرب، ج 6، ص 60٫
[5] معانی الاخبار، ص 57٫
[6] در منابع اسلامی درباره عقیقه سفارش فراوان شده و برای سلامتی فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است، ر. به. ک. وسائل الشیعه، ج 15، ص 143 به بعد.
[7] کافی، ج 6، ص 33٫
[8] مقتل خوارزمی، ج 1، ص 146- کمال الدین، صدوق، ص 152٫
[9] سنن ترمذی، ج 5، ص 323٫ذخائر العقبی، ص 122٫
[10] الاصابه، ج 11، ص 330٫
[11] سنن ترمذی، ج 5، ص 324- در این قسمت روایاتی که در کتاب های اهل تسنن آمده است نقل شد تا برای آن‌ها هم سندیت داشته باشد.
منبع: سایت کرب و بلا