حسینیه مشرق- در روز سوم شعبان ۱۴۳۰ سال پیش، امام حسین علیه السلام متولد شد و حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم نام حسین را بر نوه گرامی‌اش نهاد.

تولد امام حسین (ع) در کتاب پیشوای سوم – حضرت امام حسین (ع)، این گونه روایت شده است که:روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت [۱] دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام (ص) رسید، به خانه‏ ی حضرت علی و فاطمه (ع) آمد و اسماء[۲] را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسماء او را در پارچه‏ ای سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.[۳]

در روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر کوچک هارون‏ «شبیر»[۴] که به عربی‏ «حسین‏» خوانده می‏شود، نام بگذار. [۵]چون علی (ع) برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی. و به این ترتیب نام پر عظمت ‏ «حسین‏» از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.

در روز هفتم ولادتش، فاطمه‏ زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه[۶] کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد.[۷]

حسین (ع) و پیامبر (ص)

از ولادت حسین بن علی (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفی که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع) ابراز می‏ داشت، به بزرگواری و مقام شامخ پیشوای سوم آگاه شدند. سلمان فارسی می ‏گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوی خویش نهاده او را می ‏بوسید و می‏ فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی، تو حجت‏ خدا و پسر حجت‏ خدا و پدر حجت‏های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان عج) می ‏باشد.[۸]

انس بن مالک روایت می ‏کند:وقتی از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت‏ خود را بیشتر دوست می ‏داری، فرمود: حسن و حسین را[۹] بارها رسول گرامی حسن و حسین (ع) را به سینه می ‏فشرد و آنان را می‏ بویید و می‏ بوسید.[۱۰]

ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف می ‏کند که: رسول اکرم (ع) را دیدم که حسن و حسین (ع) را بر شانه‏ های خویش نشانده بود و به سوی ما می‏ آمد، وقتی به ما رسید فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست‏ بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است.۱۱

عالی ‏‌ترین، صمیمی‏‌ترین و گویاترین رابطه‏ ی معنوی و ملکوتی بین پیامبر و حسین را می‏ توان در این جمله‏ ی رسول گرامی اسلام (ص) خواند که فرمود: حسین از من و من از حسینم.[۱۱]

پی نوشت:

[1] در سال و ماه و روز ولادت امام حسین علیه السلام اقوال دیگری هم گفته شده است، ولی ما قول مشهور بین شیعه را نقل کردیم. ر. به. ک. اعلام الوری طبرسی، ص 213٫

[2] احتمال دارد منظور از اسماء، دختر یزید بن سکن انصاری باشد. ر. به. ک. اعیان الشیعه، جزء 11، ص 167٫

[3] امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 377

[4] شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و پیغمبر اسلام -صلی الله علیه وآله وسلم- فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده است- تاج العروس ج 3 ص 389، این سه کلمه در زبان عبری‌ همان معنی را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان عربی دارد- لسان العرب، ج 6، ص 60٫

[5] معانی الاخبار، ص 57٫

[6] در منابع اسلامی درباره عقیقه سفارش فراوان شده و برای سلامتی فرزند بسیار مؤثر دانسته شده است، ر. به. ک. وسائل الشیعه، ج 15، ص 143 به بعد.

[7] کافی، ج 6، ص 33٫

[8] مقتل خوارزمی، ج 1، ص 146- کمال الدین، صدوق، ص 152٫

[9] سنن ترمذی، ج 5، ص 323٫ذخائر العقبی، ص 122٫ 

[10] الاصابه، ج 11، ص 330٫

[11] سنن ترمذی، ج 5، ص 324- در این قسمت روایاتی که در کتاب های اهل تسنن آمده است نقل شد تا برای آن‌ها هم سندیت داشته باشد. 

منبع: سایت کرب و بلا