به گزارش مشرق، نام دری‌اصفهانی از چندی پیش صرفاً به "اتهام" جاسوسی هسته‌ای بر سر زبان‌ها افتاده، و طی این روند، برخی اعضای تیم‌مذاکره‌کننده و دولتی‌ها جاسوسی او را صرفاً یک اتهام می‌دانستند. به این معنا که انشاءالله در آینده این اتهام منتفی و تبرئه خواهد شد! اما تایید نهایی جاسوسی او مسئله ساز شده است.
علیرغم برخی اظهارنظرها مبنی بر اینکه او در مذاکرات هسته‌ای نقشی نداشته، دلالتهای روشنی وجود دارد که خلاف این ادعا را ثابت می‌کند. مهمترین آن، اعطای نشان دولتی به او توسط ریاست جمهوری برای تجلیل از نقش او در مذاکرات هسته‌ای است! از سوی دیگر اطلاع موثقی وجود دارد مبنی بر اینکه او نه تنها عضوی از تیم مذاکره‌کننده هسته ای بوده بلکه بالاتر از آن مسئولیت کمیته مالی و بانکی تیم مذاکره کننده ایرانی را برعهده داشته و نقش او از یک عضو مشاور صرف بالاتر هم رفته است.
یکی از مهمترین مسائلی که درباره دری اصفهانی وجود دارد آنکه گفته می شود، او توسط بانک مرکزی به تیم مذاکره کننده هسته‌ای معرفی شده است. ولی‌الله سیف رئیس کل بانک مرکزی در این باره هنوز توضیح روشنی نداده است اما شنیده‌هایی هم وجود دارد که او توسط یک فرد در دفتر رئیس‌جمهور به ولی‌الله سیف معرفی شده و سیف نیز آنچنان که باید و شاید از سوابق او مطلع نبوده است!
وقتی سه مولفه‌ی جاسوس از آب درآمدن عضو موثر پولی و مالی تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای را در کنار عایدی تقریباً هیچ اقتصادی ایران از نظر اقتصادی گذاشته می‌شود و از سوی دیگر این عایدی تقریباً هیچ را در کنار هزینه‌های سنگینی که ایران در حوزه‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای برای مذاکرات هسته‌ای و برجام پرداخت کرده می‌نشانیم، مهمترین پرسشی که پیش رو قرار می‌گیرد آن است که چه کسی پاسخگوی چنین هزینه فوق‌سنگینی خواهد بود که ملت ایران از این بابت می‌پردازند؟
گفته می‌شود دری‌اصفهانی در نگارش چند بند کلیدی مربوط به تحریمهای اقتصادی در برجام که منشأ بسیاری از بحران‌های فعلی جمهوری اسلامی در عدم انتفاع واقعی از رفع یا تعلیق تحریمها به ویژه تحریم های بانکی و حتی اضافه شدن مشکلات جدید از جمله FATF است نقش کلیدی داشته است. حال چه کسی غیر از آقای دری اصفهانی بابت این هزینه مواخذه خواهد شد؟
دری اصفهانی سابقه‌ای مانند مسئولیت حقوقی در قرارداد الجزایر داشته که آن قرارداد نیز هزینه‌های سنگینی به کشور وارد کرد و امتداد ماجراهای مربوط به آن تا استعفای بازرگان از نخست‌وزیری پیش رفت. حالا چنین فردی توسط چه کسی به ولی‌الله سیف معرفی شده؟ و مهمتر اینکه آیا ولی‌الله سیف فردی در این تراز برای ایفای چنین نقش مهمی را بدون حتی یک بررسی ساده به تیم مذاکره کننده هسته‌ای معرفی کرده است؟ و تیم مذاکره کننده هسته‌ای بدون تحقیق او را پذیرفته است؟
اینها سوالات مهمی است. هدف این گزارش تعمیم اتهام به دیگران نیست؛ چرا که مسئولان قضایی افراد دیگری را در این موضوع متهم نکرده‌اند، اما مسئله این است که آیا سهل‌انگاری مسئولان دولتی هم در این زمینه‌ها باید هزینه داشته باشد یا خیر؟