تیم ملی در هر پست 3 بازیکن با کیفیت در اختیار دارد. این را کارلوس کی‌روش گفته و تاکید کرده که برای انتخاب فهرست ایران در جام جهانی دچار سردرگمی شده. به‌عنوان نمونه در پست مهاجم هدف، سردار آزمون حضور دارد و البته کریم انصاری فرد، رضا قوچان نژاد و کاوه رضایی. حتی مهدی طارمی که در تیم ملی نقش بال چپ را دارد همراه با سامان قدوس که او هم در کناره‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد تخصص بازی در پست شماره 9 یا همان سانتر فوروارد را دارند.

نمونه دیگر در مرکز خط هافبک. سعید عزت اللهی، علی کریمی، احسان حاجی صفی، اشکان دژاگه، اکبر ایمانی، احمد عبدا...زاده و امید ابراهیمی. حضور این بازیکنان خط هافبک تیم ملی را به نقطه قوت تبدیل کرده و کی روش نمی‌داند کدام یک از این هافبک‌ها را با خود به جام جهانی ببرد و روی کدام نام‌ها قلم قرمز بکشد.
صحبت‌های کی‌روش و دغدغه‌هایش، شامل قریب به اتفاق پست‌ها می‌شود به جز دفاع وسط. برای مرکز خط دفاع، تیم ملی بازیکنان قابلی در اختیار ندارد که از دل لیگ بیرون بیایند و بتوانند به ترکیب تیم ملی راه پیدا کنند. مرکز خط دفاع تیم ملی خلاصه شده در 3، 4 بازیکن. نام‌هایی چون مرتضی پورعلی گنجی، جلال حسینی، محمد انصاری و این روزها روزبه چشمی. کنعانی زادگان و پورقاز هم هر از چندگاهی به تیم ملی دعوت می‌شوند اما کیفیتی ندارند که کی روش بخواهد روی آنها حساب باز کند.

6، 7 ماه به آغاز جام جهانی مانده و کی روش هم اعلام کرده سورپرایز جدیدی در فهرست تیم ملی نخواهد داشت. حتی اگر بازیکنی بیاید، بدرخشد و نامش را سر زبان‌ها بیندازد. حرف‌های کی‌روش منطقی است چون یک بازیکن برای هماهنگی به چندین ماه زمان نیاز دارد. ابتدا باید با اردوی تیم ملی آشنا شود و سپس وظایفی که سرمربی به او محول می‌کند. با توجه به زمان اندکی که تیم ملی در اختیار دارد، احتمال حضور بازیکن جدید در تیم ملی – حتی در مرکز خط دفاع – ضعیف است.

کی روش به ناچار، باید با همین 3، 4 گزینه خود کلنجار برود و آنها را برای حضور در جام جهانی 2018 آماده کند. انتخاب نخست او برای مرکز خط دفاع کسی نیست جز مرتضی پورعلی گنجی. بازیکنی که از جام ملت‌های آسیا در سال 2015 چهره شد، به ترکیب اصلی تیم ملی رسید و درخشید. از آن به بعد پورعلی گنجی یکی از بازیکنان کلیدی خط دفاع تیم ملی است. اگر به ترکیب تیم ملی هم نگاهی بیندازیم به این نکته پی می‌بریم که کی روش، پورعلی گنجی را برای حضور در ترکیب اصلی برگزیده و تنها دغدغه‌اش انتخاب مدافعی است که باید کنار او بازی کند.

پورعلی گنجی در مرحله دوم مقدماتی جام جهانی یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی بود. کی روش برای انتخاب زوج او، 5 بار به جلال حسینی فرصت داد، 3 بار به پژمان منتظری و 2 بار هم به محمد انصاری. جلال حسینی مقابل قطر، ازبکستان، کره جنوبی و سوریه در دور رفت و برابر ازبکستان در دور برگشت، زوج پورعلی گنجی در مرکز خط دفاع تیم ملی بود. منتظری مقابل چین در دور رفت و قطر و چین در دور برگشت کنار پورعلی گنجی بازی کرد و دو بازی آخر مقابل کره جنوبی و سوریه هم نوبت به محمد انصاری رسید تا به ترکیب اصلی تیم ملی برسد و تبدیل به زوج پورعلی گنجی شود.

بعد از صعود ایران به جام جهانی، کی روش از گزینه جدید خود برای بازی در مرکز خط دفاع رونمایی کرد. روزبه چشمی بازیکن مورد نظر کی‌روش است. مدافع- هافبک استقلال که هم توسط شفر در مرکز خط دفاع بازی می‌کند و هم کارلوس کی‌روش. در بازی ایران- توگو، چشمی همراه با کنعانی زادگان زوج مرکز خط دفاع تیم ملی را تشکیل داد. سپس برابر روسیه نوبت به جلال حسینی رسید تا همراه پورعلی گنجی در قلب خط دفاع بازی کند. مقابل پاناما هم دوباره نام روزبه چشمی در ترکیب اصلی قرار گرفت.

درباره اینکه آیا چشمی می‌تواند مدافع کم اشتباه و مطمئنی باشد، نه می‌نویسیم و نه صحبتی می‌کنیم. کی‌روش از او در پست مدافع مرکزی استفاده می‌کند، آن هم با توجه به شرایط تیم ملی و دغدغه‌ای که او برای انتخاب زوج پورعلی گنجی پیش رو دارد. جلال حسینی تازه آسیب دیدگی طولانی خود را پشت سر گذاشته، پژمان منتظری دوران درمان مصدومیت را پشت سر می‌گذارد و محمد انصاری هم یک در میان به تیم ملی دعوت می‌شود. مدافع پرسپولیس که یکی از بهترین اردوهای تیم ملی تا جام جهانی را از دست داده و همین بهانه‌ای است تا بگوییم کی‌روش روی او برای حضور در ترکیب اصلی حسابی باز نکرده.

همه اینها دست به دست هم داده تا روزبه چشمی گزینه نخست کی‌روش برای بازی کنار پورعلی گنجی باشد. انتقادها فراوان است اما باید به کی‌روش حق بدهیم که در این دوران قحطی مدافع وسط، به چشمی اعتماد کند و از او زوجی مطمئن برای پورعلی گنجی بسازد.