به گزارش مشرق، 4 سال قبل، محمدرضا خلعتبری از تیم ملی خط خورد. آن هم در آستانه جام جهانی. مساله‌ای که تا مدت‌ها انتقاد رسانه‌ها را در پی داشت اما کی روش به دلیل تغییر تاکتیک تصمیم گرفت نام خلعتبری را از فهرست تیم ملی خط بزند و او را همراه خود به برزیل نبرد. حالا این اتفاق شاید برای رضا قوچان نژاد رخ بدهد. اتفاقی که می‌تواند تیم ملی ایران را از داشتن ناجی و یک گلزن مادرزاد در خط حمله محروم کند.

رضا قوچان نژاد در یک برهه چند ساله، ناجی تیم ملی بود. هر وقت به زمین می‌رفت کاری می‌کرد کارستان. گره‌ها را می‌گشود، گل می‌زد و زمینه موفقیت تیم ملی را فراهم می‌کرد. با آمار درخشانی که از خود بر جا گذاشت، محبوبیت فراوانی به دست آورد. به مهاجم نوک ثابت تیم ملی تبدیل شد و برای هر بازی که کی روش ترکیب اصلی تیم ملی را روی تخته می‌نوشت امکان نداشت نام او از قلم بیفتد.

قوچان‌نژاد هم برای تیم ملی کم نگذاشت و گل‌های حساسی به ثمر رساند. نمونه‌اش مقابل کره جنوبی در اولسان که گل زیبای او باعث و بانی صعود تیم ملی به جام جهانی 2014 شد. قوچان نژاد از این گل‌ها کم نزده. او تنها گل ایران در جام جهانی 2014 را وارد دروازه بوسنی کرد و البته در جام ملتهای 2015 هم دو گل سرنوشت ساز وارد دروازه امارات و عراق کرد.

با ظهور مهاجمی به نام سردار آزمون، اوضاع برای رضا قوچان‌نژاد در تیم ملی سخت شد. حالا او برای بازی در ترکیب اصلی باید از سردار سبقت می‌گرفت و بیشتر از قبل اطمینان کی روش را جلب می‌کرد. این اتفاق اما رخ نداد. کی‌روش در جام ملتهای آسیای 2015، یک در میان از آزمون و قوچان نژاد استفاده کرد و پس از آن نوک خط حمله تیم ملی را به سردار سپرد و گوچی را کم کم از ترکیب اصلی دور کرد.

درخشش سردار در ترکیب تیم ملی و به ثمر رساندن گل‌های متعدد برای ایران، احیای کریم انصاری فرد در لیگ یونان و البته موفقیت کاوه رضایی در ژوپیلرلیگ بلژیک، همه و همه دست به دست هم داده تا کی روش دیگر مثل گذشته روی قوچان نژاد حساب باز نکند و کمتر او را در ترکیب تیم ملی قرار بدهد.

با نگاهی به دقایق بازی قوچان‌نژاد در چند ماه گذشته، می‌توان به خروج او از دایره تفکرات کی روش پی برد. گوچی در مرحله دوم مقدماتی جام جهانی، روی هم 185 دقیقه در 10 بازی به میدان رفت. آماری که نمی‌تواند برای او چندان درخشان، دلچسب و امیدوارکننده باشد. بخصوص که کریم انصاری فرد که کمتر توسط کی روش مورد استفاده قرار می‌گرفت، 167 دقیقه در ترکیب تیم ملی بازی کرد. یعنی کمی کمتر از قوچان نژاد.

خروج قوچان‌نژاد از تفکرات کی روش وقتی جدی‌تر می‌شود که بدانیم او در 3 بازی اخیر تیم ملی که جنبه تدارکاتی هم داشت، فقط 27 دقیقه مقابل توگو در ترکیب ایران حضور داشته و بقیه دقایق را روی نیمکت نشسته است. این اتفاق در حالی رخ داده که رقبای قوچان‌نژاد برای حضور در جام جهانی، بیشتر از او بازی کرده و مورد اطمینان کی روش قرار گرفته‌اند.

حساب سردار آزمون جدا است. او از نظر کی روش مهاجم اول تیم ملی محسوب می‌شود. حتی اگر در روبین‌کازان گل نزند و موفقیتی کسب نکند. می‌ماند 3 مهاجم و دو جای خالی. مهاجمانی که باید تلاش کنند مورد تایید کی روش قرار بگیرند که به نظر می‌رسد کریم انصاری فرد تا امروز در این راه موفق بوده.

انصاری فرد مقابل توگو و پاناما در ترکیب اصلی قرار گرفت و تا پایان بازی هم تعویض نشد. یا سردار آزمون که مقابل روسیه توانست گل بزند. کاوه رضایی هم که رقیب جدید گوچی است، برابر توگو و روسیه برای تیم ملی بازی کرد. اولی به‌عنوان بازیکن ثابت و دومی جایگزین سردار آزمون. کاوه که با جدایی از استقلال و درخشش در شارلروا، دوباره پیراهن تیم ملی را پوشیده به همین راحتی‌ها کنار نمی‌رود. بخصوص حالا که بخت بالایی برای حضور در جام جهانی به دست آورده است.

همه اینها نشان می‌دهد زنگ خطر برای رضا قوچان نژاد به صدا در آمده. او اگر نجنبد و دوباره اعتماد کی روش را جلب نکند، شاید اتفاق تلخ‌تری را تجربه کند. اتفاقی به تلخی از دست دادن جام جهانی و تماشای بازی‌های ایران از طریق تلویزیون. بخصوص که ایران در جام جهانی، دیگر آن تیم هجومی نخواهد بود و کی روش نیاز به بازیکنان فیزیکی نظیر کاوه رضایی دارد تا خط دفاع حریفان را پرس کند.

4 سال قبل، محمدرضا خلعتبری از تیم ملی خط خورد. آن هم در آستانه جام جهانی. مساله‌ای که تا مدت‌ها انتقاد رسانه‌ها را در پی داشت اما کی روش به دلیل تغییر تاکتیک تصمیم گرفت نام خلعتبری را از فهرست تیم ملی خط بزند و او را همراه خود به برزیل نبرد. حالا این اتفاق شاید برای رضا قوچان نژاد رخ بدهد. اتفاقی که می‌تواند تیم ملی ایران را از داشتن ناجی و یک گلزن مادرزاد در خط حمله محروم کند.