به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

روزنامه آرمان با اشاره به گسترش پشیمانی در میان رأی دهندگان به روحانی نوشت: موج پشیمانی از رأی به روحانی در نتیجه لایحه بودجه دولت برای سال ۱۳۹۷ ایجاد شد. مشخصاً افزایش ناگهانی عوارض خروج از کشور برجسته گردید. بار عمده این عوارض مازاد بر دوش طبقه متوسط است که همانا خاستگاه آرای دولت بود! جامعه مدنی در فضای مجازی به کلیت لایحه بودجه نیز حساسیت نشان داد. چه بسا برای نخستین بار بوده باشد که لایحه بودجه به مطالعه و دقت نظر عامه مردم رسید.

این نکات به عنوان داده‌هایی جدید در ذهن رأی دهنده مؤثر افتاد. داده‌هایی که سبب نقد و ایراد و اعتراض گردید. ریشه این قصور نیز دولت دانسته شد. به زعم نگارنده پشیمانی کنونی هم بر آبشخور احساسی قرار دارد و هم آبشخور عقلانی. آنجا که داده‌های جدید و مثال‌های فوق، در تضاد با مطالبات رأی دهنده قرار دارد، مصداق آبشخور عقلانی است. آنجا که به واسطه مکانیزیم همرفت، پشیمانی ناشی از تجربه جمعی سرایت می‌کند و تمام قصور بر دوش دولت انداخته می‌شود، آبشخور احساسی است که در موج جمعی تبلور یافته است؛ پشیمانی سرایتی.

آمارهای بانک مرکزی نشان می‌دهد تورم مسکن و اجاره ۲/۵ برابر تورم کلی است. این در حالی است که فاصله رفاهی تهران با بقیه کشور تقریباً دو برابر شده است. چرا؟

چون مدل اقتصادایران از حوزه‌های صنعت و کشاورزی به سمت حوزه خدمات کوچیده و تمرکز جغرافیایی خدمات هم در تهران است. این شرایط کلی را در نظر باید داشت و توجه نمود به اینکه سرمایه‌گذاری پسابرجام نیز چنان که باید رخ نداد. نکته این است که رشد اقتصادی در دولت یازدهم و دوازدهم- با برگ برنده کنترل تورم- رخ داده اما آنطور که باید روی سفره مردم حس نشده است!

اینجاست که می‌توان به تیم اقتصادی دولت نقد جدی وارد نمود. همواره بیماری و مرضی مزمن و ساختاری در راه اصلاحات اقتصادی وجود داشته است.