به گزارش مشرق، «سید رحیم نعمتی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
دونالد ترامپ در این مدت نزدیک به یک سال از کار خود در کاخ سفید بیشتر ترجیح داده نظراتش را از طریق پیام‌های توئیتری منتشر کند تا با رسانه‌های معمول کار کند و این کار او نه تنها خلاف عرف سیاسی است بلکه در نگارش پیام‌های خود پایبند به ادبیات معمول سیاسی نبوده و در برخی موارد پا را حتی از موازین قابل‌قبول سیاسی و اخلاقی هم فراتر گذاشته است. همین یک ماه پیش بود که توئیت‌های نژادپرستانه او سر و صدای انگلیسی‌ها را بلند کرده بود تا آنجا که انتقاد ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا، را به دنبال داشته و حالا او با نخستین پیام توئیتری در سال نو میلادی این رویه را ادامه داده است.
او این بار پاکستان را هدف خود قرار داده و این پیام توئیتری را منتشر کرده: «امریکا در ۱۵ سال گذشته به طور ابلهانه‌ای بیش از ۳۳ میلیارد دلار به پاکستان کمک کرده است ولی در ازای آن پاکستان فقط دروغ و فریب تحویل داده و به تروریست‌هایی که امریکا در افغانستان در پی آنهاست، پناه می‌دهد.»
انتشار این پیام می‌تواند خوشایند دولت افغانستان باشد چرا که مدت‌هاست ادعای حمایت پاکستان از مخالفان مسلح خود را دارد اما به نظر می‌رسد که تند و تلخ بودن این پیام باعث شده کابل با احتیاط رفتار کند و به جای سر و صدای زیاد تنها حمدالله محب، سفیر افغانستان در امریکا است که از پیام ترامپ استقبال کرده و آن را برای مردم افغانستان «امیدوارکننده» خوانده است.
برخلاف افغانستان، واکنش یکپارچه و جدی پاکستانی‌ها قابل انتظار بود که نتوانند پیام توهین‌آمیز ترامپ را تحمل کنند. شاهد عباسی، نخست‌وزیر پاکستان، در نخستین اقدام اعضای دولت را برای ارزیابی اتهامات ترامپ فراخواند و دیوید هالی، سفیر امریکا در پاکستان، هم به وزارت خارجه احضار شده تا در مورد این اقدام ترامپ توضیح بدهد. علاوه بر این اقدامات معمول، دو مقام ارشد پاکستانی پاسخ توهین ترامپ را با یادآوری نکاتی به او داده‌اند.
خرم دستگیرخان، وزیر دفاع پاکستان، همکاری پاکستان با امریکا طی ۱۶ سال را یادآوری کرده که راه‌های ارتباطی هوایی و زمینی و پایگاه‌های نظامی خود را رایگان در اختیار امریکا قرار داد تا گروه تروریستی القاعده را نابود کند:«اما آنها در مقابل چیزی جز بی‌اعتمادی و توهین برای ما نداشتند.» خواجه آصف، وزیر خارجه پاکستان هم استفاده ارتش امریکا از اراضی، جاده‌ها و خطوط راه‌آهن پاکستان برای اهداف لجستیکی در راستانی منافعش در افغانستان را یادآوری کرده و نتیجه گرفته که پول مورد نظر ترامپ بابت «خدمات دریافتی» بوده و امریکا این پول را به عنوان «صدقه در راه خدا» نپرداخته و تأکید کرده: «پاکستان هیچ اهمیتی برای حرف ترامپ که می‌گوید کمک‌مان نمی‌کند، قائل نیست چون خودمان گفته بودیم دیگر کمکی نمی‌گیریم.»
نگاهی گذرا و کوتاه به همین مقدار از پاسخ پاکستانی‌ها به ترامپ به خوبی حاکی از میزان خشم آنها است که به طور طبیعی نمی‌توانند توهین‌های ترامپ را در ابتدای سال نو میلادی تحمل کنند. آنها به خشم آمده‌اند چون این واقعیت قابل‌انکار نیست که اگر کمک‌های پاکستان نبود، امریکا نمی‌توانست ۱۶ سال قبل تنها طی یک ماه حکومت طالبان را سرنگون کند.
طنز ماجرا اینجا است که ارتش امریکا هنوز هم متکی به همین کمک‌ها است و اگر ترامپ بخواهد استراتژی جدید خود را در افغانستان اجرا کند و به شمار نیروهای امریکایی در این کشور بیفزاید، چاره‌ای جز استفاده از راه‌ها و پایگاه‌های پاکستانی برای حمایت لجستیکی از نیروهایش در افغانستان ندارد.
می‌توان از بی‌اطلاعی یا کم‌اطلاعی ترامپ از جنگ ۱۶ ساله افغانستان گفت که موجب این نحو قضاوت او در مورد نقش پاکستان در این جنگ شده اما روشن است که او می‌خواهد به این وسیله کمک ۲۵۵ میلیون دلاری امریکا به پاکستان را قطع کند. پرداخت این کمک به تعویق افتاده و حالا ترامپ به دنبال بهانه‌ای برای قطع آن است اما باید توجه داشت که پاکستانی‌ها از مدت‌ها قبل دریافته‌اند که دیگر نمی‌توانند اعتمادی به حمایت امریکا داشته باشند و رو به سوی چین به عنوان متحد اصلی خارجی خود آورده‌اند و تأکید خواجه آصف بر عدم تمایل کشورش برای دریافت این کمک شاهدی بر این موضوع است.
این جهت‌گیری پاکستان یکی از مواردی است که به نظر الکساندر فرویند، رئیس بخش آسیاسی دویچه‌وله، وجه کلی آسیا را شکل داده که به نظر وی، سال ۲۰۱۷ از دیدگاه آسیایی‌ها سال زوال امریکا به عنوان کشور رهبری‌کننده و ارتقای چین در جهت تبدیل شدن به یک ابرقدرت است. بنابراین، ترامپ نمی‌تواند با این دست پیام‌های توئیتری توهین‌آمیز پاکستانی‌ها را مجبور به تبعیت از خود کند، چرا که مقامات سیاسی و نظامی اسلام‌آباد در این نگاه آسیایی توجه خود را معطوف به چین کرده‌اند و دیگر امریکا آن اهمیت قبل را ندارد.