سرویس سیاست مشرق - جریان سیاسی خاص، طی سال‌های پس از فتنه ۸۸ تاکنون رفتاری را در قبال ترسیم شمایل نظام جمهوری اسلامی ایران در ذهن افکار عمومی از خود بروز داده است که می‌توان از آن با عنوان ابراز «این‌همانی جمهوری اسلامی با رژیم شاه» یاد کرد!
این مسئله شاید در بادی امر، کمی بدبینانه به نظر بیاید اما حقیقت اینست که اصرار چپ‌ها بر تکرار واژه‌های مشترکی که بصورت توأمان درباره رژیم شاه و درباره نظام جمهوری اسلامی و آنهم در دهه فجر به کار می‌برند و یا اشاره‌هایی که به یک مفهوم مشترک درباره رژیم پهلوی و درباره نظام اسلامی دارند؛ جملگی شواهد بزرگی برای اثبات این مدعا هستند.
یکی از واژه‌سازی‌های اخیر که اصلاح‌طلبان بویژه پس از اغتشاشات دیماه تلاش دارند آنرا بر سر زبان‌ها بیاندازند، واژه «تحقیر» است.
آنها اینطور ابراز می‌کنند که نظام جمهوری اسلامی ایران مردم را تحقیر می‌کند و کسانی که در اغتشاشات دیماه به خیابان‌ها ریخته‌اند تحقیرشدگان بوده‌اند!
این در حالیست که جریان چپ اما هرگز حاضر نیست معنای استدلالی تحقیر را بیان کند و بگویند که منظور مستقیمش از به کار بردن این کلمه چیست؟
قابل تأمل آنکه اصلاح‌طلبان در سال ۸۸ نیز کراراً مسئله «تقلب» را مطرح می‌کردند اما چند سال بعد، سعید حجاریان از این گفت که منظور ما «تدلیس سیستماتیک» (کلاهبرداری یا تلاش برای رأی سازی) بوده است نه معنای مصطلحی که از تقلب در ذهن همه وجود دارد! [۱]
آنچه در ادامه می‌خوانید، مواردی از ذکر مسئله «تحقیر» در کلام اصلاح‌طلبان است که فقط طی چند هفته اخیر ابراز شده‌اند:
۱_ محمدرضا تاجیک: جهان امروز همواره در حال تغییر و تطور است. این تغییرات در جوامع همراه با تقاضاهایی است که هنگامی که این تقاضا برآورده نمی‌شود به تعبیر لکان دچار «تروما»، سرخوردگی و سرگشتگی می‌شود و آمال و آرزوهایش سرکوب می‌شود. با این همه، این سرکوب دوباره و به شکل دیگری مانند «شورش» بازمی‌گردد. این امر سرکوب شده تنها امر سرکوب شده اقتصادی نیست، بلکه امر سرکوب‌شده شخصیتی، فرهنگی و هنری است که به شکل‌های مختلف تحقیر شده که در یک فرصت مجال بازگشت پیدا می‌کند. این در حالی است که این بازگشت، رنج‌آور و خشن خواهد بود. ما باید در ابتدا به این سوال پاسخ بدهیم که نسل کنونی جامعه ما به کدام جهان پرتاب شده و اقتضائات طبیعتش چیست.[۲]
۲_ اسحاق جهانگیری: ما معتقدیم و باور داریم که اگر جوانان فرصت پیدا کنند می توانند آینده خوبی را برای کشور ترسیم کنند. اینکه آنان می‌خواهند بیشتر دیده شوند و کمتر تحقیر شوند. [۳]
۳_ بخشی از بیانیه حزب «اتحاد ملت» درباره اغتشاشات تهران: تنش اجتماعی، تحقیر جوانان ناشی از تحمیل سبک خاصی از زندگی از سوی حاکمیت و اعمال فشارهای قهرآمیز برای اجبار جوانان و خانواده‌ها به تمکین در برابر این سبک زندگی... خروجی رسانه ملی جز افزودن و تداوم کینه‌ها و تحقیرها و عصبانیت‌ها در میان اقشار جامعه و فعالان سیاسی و اجتماعی نیست... هیچ ملتی با تحقیر به کمال نمی‌رسد، پس دست از تحقیر و تصغیر ملت برداریم و با آنان قیم مأبانه رو به رو نشویم.[۴]
۴_ بخشی از بیانیه مشترک ۱۶ اصلاح‌طلب در قبال فتنه اقتصادی دیماه: مردم بارها صادقانه و امیدوارانه اقدام به مشارکت در انتخابات کرده و با رای خود مهر مقبولیت و مشروعیت را بر حکومت زده‌اند، ولی متأسفانه پاسخ سنجیده و به موقعی به رفتار مدنی مردم داده نشده و حتی مکررا واکنش‌هایی صورت گرفت که بخش‌هایی از جامعه احساس تحقیرشدگی و یأس پیدا کردند.[۵]
۵_ علیرضا علوی‌تبار در اشاره به اغتشاشات تهران و مشهد: تعداد کسانی که این گونه شعارها را بیان کردند قلیل است و نمی شود آن را به جریانی سراسری تعمیم داد. عده ای پیش از این هم به روش های اصلاح طلبانه باوری نداشتند و معتقد بودند باید از طرق دیگری به نتیجه رسید. البته باید در نظر گرفت که این شعار حاصل وضعیت روانی خاص فعلی است. برخی از یک سو مایوس شدند و از یک طرف تحقیر، یاس و تحقیر به خشم منجر می شود و خشم هم به تهور می رسد.[۶]
*این‌همانی نظام جمهوری اسلامی با رژیم شاه توسط چپ‌ها
همانطور که مشاهده می‌شود چپ‌ها در کنار گزاره‌هایی مثل «ناکارآمدی» و «ناامیدی» که بعدا در گزارش‌های دیگری به آنها خواهیم پرداخت؛ گزاره «تحقیر» را نیز با یک طراحی آشکار در حال پمپاژ هستند. و باز هم تأکید می‌شود که حاضر نیستند معنایی مدلل و دقیق را درباره این واژه بیان کنند و بگویند مردم ایران در کجا و چگونه و توسط چه کسی تحقیر شده‌اند!؟ و اساساً چه کسی جرأت کرده مردم ایران را تحقیر کند!؟
درباره مقصد آنها از این کار گمانه‌های مختلفی وجود دارد اما شاید یادداشت اخیر «احمد شیرزاد» از فعالان اصلاح‌طلب و از نمایندگان مستعفی مجلس ششم، بتواند گمانه‌های نزدیک‌تر به حقیقت را با هاشور پررنگ‌تر کند!
او به تازگی طی یادداشتی در سرمقاله روزنامه اصلاح‌طلبان آرمان امروز نوشته است:
«مهم‌ترین وجهه و چهره انقلاب سال ۱۳۵۷، و آنچه توده‌های مردم را به حرکت واداشت و طی چند ماه و حتی بیش از یکسال جامعه را ملتهب کرد این بود که حکومت سابق مردم را به سخره گرفته بود، "تحقیر" می‌کرد و اراده آنها را نادیده می‌گرفت.»[۷]
در اینجا لازم به اشاره است که ماجرای واژه تحقیر تنها یکی از مصادیق «پروژه این‌همانی» است که برخی معتقدند طی چند سال اخیر توسط چپ‌ها دنبال شده و برای این قضیه اسناد دیگری هم وجود دارد...
***
۱_http://tn.ai/۱۱۴۴۳۰
۲_https://www.jamaran.ir/fa/tiny/news-۸۴۸۵۲۹
۳_https://www.jamaran.ir/fa/tiny/news-۸۴۷۸۵۰
۴_http://etehademellat.com/۱۳۹۶/۱۰/۱۷
۵_mshrgh.ir/۸۱۸۱۰۰
۶_http://www.magiran.com/npview.asp?ID=۳۶۸۵۴۵۴
۷_ http://www.armandaily.ir/fa/print/main/۲۱۲۱۵۴