سرویس اقتصاد مشرق - مرکز آمار برای محاسبه شاخص‌های اشتغال و بیکاری به طور فصلی اقدام به آمارگیری می‌کند. یکی از ایراداتی که همواره به این نحوه آمار وارد بود، شاخص تعریف اشتغال است. مرکز آمار هر فرد را که در هفته قبل از آمارگیری حتی یک سال مشغول به کار بود، شاغل محسوب می‌کند.
در سوالاتی که مرکز آمار در طرح آمارگیری نیروی کار از مردم می‌پرسد، معیار «حداقل یک ساعت کار» به عنوان تفاوت بیکار و شاغل آمده است. بر اساس این نوع آمارگیری، افرادی همچون کارگران ساده که کل هفته را کنار خیابان منتظر می‌مانند تا صاحب‌کاری به دنبال آنها بیاید و خرده‌کاری یا کار ساختمانی انجام دهند، شاغل محسوب می‌شوند. یعنی اگر کارگری از شنبه تا جمعه در کنار خیابان منتظر کار بماند و در این هفته فقط به مدت یکی دو ساعت در جایی مشغول به کار باشد، شاغل محسوب می‌شود، نه بیکار.
هرچند استاندارد حداقل یک ساعت کار به عنوان اشتغال یک استاندارد بین‌المللی است ولی مشخص است که این معیارها برای جامعه ایران، درست نیست.