سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. شنبه تا چهارشنبه ساعت ۷:۳۰ با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.
***
آنچه میرسلیم درباره جمهوری اسلامی نمی‌داند
«مصطفی میرسلیم»، فعال سیاسی و از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم، به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با سایت اصلاح‌طلب جماران اظهار کرده است:
«امروزه راه حل مناسب حذف واسطه انسانی در پرداخت مالیات و اتکا به خود اظهاری و اعتماد به صداقت مردم و بنگاههای اقتصادی است و سپس برخورد قاطع با متخلفان. ولی کسانی که از روش خود اظهاری متضرر می شوند و شفافیت به ضرر آنهاست در سالهای اخیر مانع اصلاح شده‌اند! آیا این برای جمهوری اسلامی ننگ نیست که از لحاظ معیار شفافیت در رده‌های نزدیک به آخر قرارگیرد؟ ما باید فوراً خود را اصلاح کنیم.»[1]
*متأسفانه گویا آقای میرسلیم اطلاع ندارند که درآمد مالیاتی کشور هم‌اکنون به یک و نیم برابر میزان درآمدهای نفتی کشور رسیده است.[2]
از طرفی آقای میرسلیم این نکته را هم نمی دانند که چیزی تحت عنوان «نهادهای بین المللی» که گاهی آماری را درباره «هجدهمین اقتصاد جهان» یعنی ایران اسلامی ارائه می‌کنند، تعدادی تشکل غیر دولتی هستند که خود صراحتاً اعلام کرده‌اند که آمارشان بر اساس «نظرسنجی ادراکی» است. ضمن اینکه عناد آنها با نظام جمهوری اسلامی که مورد اشاره کارشناسان غربی نیز قرار گرفته بر کسی پوشیده نیست.
همچنین است که آقای میرسلیم حکما لااقل این نکته را می‌دانند که اندازه‌گیری مقولاتی مثل شفافیت و فساد و... غیر ممکن است.
اظهارات میرسلیم در گفتگو با یک رسانه اصلاح‌طلب و ننگ دانستن آمار ادراکی یک تشکل غیر دولتی غربی برای کشورمان همچنین در حالی است که ستاد مشترک اصلاح‌طلبان و دولت چندماهیست برای پیوستن ایران به معاهده شفافیت مالی پالرمو در تلاش هستند.
معاهده‌ای که کارشناسان و دلسوزان کشور معتقدند قرار است دست ایران را ببندد، مانع پشتیبانی از محور مقاومت شود و راه را برای در تنگنا قراردادن بیشتر ایران باز کند...
***
ضیافت «رابین‌هود» در شورای شهر تهران!
«مرتضی الویری»، فعال اصلاح‌طلب و رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در واکنش به این سوال که چرا شورای شهر پنجم در حال گران کردن عوارض زندگی در پایتخت است، گفت: شهر را باید براساس درآمدهای پایدار اداره کنیم و دریافت عوارض هم یکی از منابع اصلی درآمد پایدار است.
وی ادامه داد:
تکیه کردن بر روش‌هایی همچون فروش تراکم، املاک شهرداری و تغییر کاربری به عنوان یک منبع درآمد، بدترین فرم و نوع درآمدزایی در مدیریت شهری است که متاسفانه این روش‌ها تا امروز منبع اصلی درآمدزایی شهرداری محسوب می‌شوند.
الویری در ادامه به رویکرد شورا در رابطه با درآمدزایی پایدار اشاره کرد و افزود: در راستای درآمدزایی بهترین منبع برای اداره شهر دریافت هزینه برای خدمات شهرداری است. این رویکرد به هیچ وجه به معنای گران کردن شهر نیست، بلکه به این معنا است که درآمدها واقعی شده است!
او در واکنش به این سوال که چگونه می‌توان فشار اقتصادی به اقشار کم درآمد را کاهش داد و این عوارض عادلانه تقسیم شود، گفت:
هر کسی در شهر تهران زندگی می‌کند، باید هزینه زندگی در آن را بپردازد. در تمام دنیا این امر مرسوم است که هزینه زندگی در شهرهای بزرگ بیشتر از حومه باشد، برای همین بسیاری تشویق می‌شوند در خارج از کلانشهرها زندگی کنند.[3]
*الویری قبل از این هم بر این نکته تأکید کرده بود که شورای شهر اصلاح‌طلبان، قصد دارد دست خود را داخل جیب مردم کند.
او در مصاحبه با همان ویژه‌نامه مشهور روزنامه شرق که نجفی در آن تأکید به مقاومت و ایستادگی کرده بود، طی اظهاراتی تصریح کرد:
«شهرداری‌ها جزء حکومت‌های محلی محسوب می‌شوند و این حکومت‌ها، مالیات محلی کسب می‌کنند...حکومت‌های محلی فعالیت‌هایی را برای زیست و زندگی مردم انجام می‌دهند. این فعالیتها علی‌القاعده باید در پارلمان محلی تصویب شود که همان شورای شهر است. هزینه این زندگی روزمره را هم مردم باید خود پرداخت کنند و این هزینه‌ها همان مالیات محلی است. ما در کشورمان از یک طرف دسترسی شهرداری‌ها به بودجه دولتی را قطع کردیم. از آنطرف، مردم را ملزم به پرداخت واقعی هزینه‌های روزمره شهری نمی‌کنیم.»[4]
ما اظهار نظر علمی درباره فرمول اصلاح‌طلبان شورای شهر را به عهده کارشناسان و مخاطبان وامی‌گذاریم...
اما در این میان 2 سؤال مهم نیز وجود دارد:
یکم: چرا آقای الویری و سایر اصلاح‌طلبان در ایام انتخابات و هنگام «جنگ فهرست‌ها» و ریشخند کردن اصولگرایان و کنایه درباره ماجرای «پیروزی لیستی»! اما از این مقولات سخنی نمی‌گفتند و تئوری‌های خود برای اداره شهر تهران را برای مردم باز نمی‌کردند؟! آیا اسم این کار تدلّس و ناجوانمردی نیست؟
و دوم: سالی که نکوست از بهارش پیداست... آقایانی که در نظر مردم توانایی اداره یک 24 ساعت بارش برف را هم ندارند، برای ایام دهه فجر نیز عارشان آمد که پایتخت ایران را در خور شأن تزئین کنند و شهردارشان نیز در حدّی از کم‌توانی است که رسماً تقاضای استعفا دارد؛ چرا به‌جای برنامه‌ریزی برای انتخاب یک شهردار توانا و حل کم‌توانی مدیریتی خود، به دنبال مسائل دیگری مثل اخذ مالیات از مردم هستند؟!
غیر از این، اگرچه اصلاح‌طلبان شورای شهر و کارنامه‌شان حاصل رأی مردم تهران هستند اما طرح آنها برای پول گرفتن از تهرانی‌ها با این اشکال فلسفی نیز مواجه است... که چرا شأن مردم تهران که علمداران اصلی انقلاب اسلامی بودند نگه داشته نمی‌شود؟! چرا مردمی که با تمام استضعاف خود پای امام و اسلام ماندند و مبارزه کردند؛ اکنون اینطور مذمت می‌شوند که اگر می‌خواهید در تهران بمانید، باید پولش را بدهید؟!
گفتنیست، غیر از الویری، مجید فراهانی، دیگر عضو اصلاح‌طلب شورای شهر تهران نیز چندی قبل طی اظهاراتی از این گفته بود که چاره‌ای جز تعدیل نیروهای سربار و فاقد ارزش افزوده شهرداری تهران نداریم و باید هزینه‌های این کار را هم پرداخت کنیم.[5]
لازم به توضیح است که بر اساس قصه‌ای انگلیسی، «رابین هود» دزدی بود که اعتقاد داشت باید اموال برخوردارها، اغنیا و متموّلین را چپاول و سپس آنها را در میان فقرا و گرسنگان تقسیم کرد...
***
«سیاه‌نمایی»؛ سین جدید در سفره نوروزی اصلاح‌طلبان
اقتصاددان‌هایی که ایران را با غوطه شرقی دمشق اشتباه گرفتند
نشریات دنیای اقتصاد و تجارت فردا در ویژه‌نامه نوروزی مشترک خود که با عنوان «بازسازی امید» منتشر شد، دست به انتخاب تیترها و عناوین عجیبی زده‌اند.
در ادامه به تعدادی از عناوین مطالب، گزارش‌ها و یادداشت‌های این سالنامه اصلاح‌طلب اشاره می‌کنیم که در اشاره به مقولات اقتصادی کشور انتخاب شده‌اند:
_اعتماد رنگ‌باخته
_سپهر سیاسی ایران در سال 96 گردش امید به ناامیدی و چرخش مهره‌ها را تجربه کرد
_ویترین شکسته (محمدباقر نوبخت چگونه به نقطه ضعف دولت تبدیل شد؟)
_در دام بحران‌ها (علی ربیعی و بنگاههای پردردسر وزارت کار)
_ما و ابرچالش‌ها (کدام چالش‌ها اقتصاد ایران را زمین‌گیر کرد)؟
_گره کور
_حل ابرچالش کسری بودجه نیاز به چه نوع سیاست‌گذاری دارد؟
_کیش و مات (گزارشی پیرامون وضعیت بودجه کشور)
_بیداری غول بیکاری
_مثلث بحران‌ساز
_بیماری آشکار
_در چنبره بحران
_هراس بازنشستگی
_غرق در مرداب بی‌انتها
_بمب عمل‌نکرده
_بارِ کج
_رنج یارانه
_بار ابرچالش‌ها روی دوش فقرا
_چرا باید نگران فساد و ناکارآمدی نظام اداری بود؟
_پیوندهای ناکارایی و فساد
*واقعا مشخص نیست نویسندگان و مدیران این نشریه نوروزی در این حجم از ناامیدی و سیاه‌نمایی و بزرگنمایی که به آن دچار هستند، چگونه روزگار می‌گذرانند؟!
جالب آنکه نشریات دنیای اقتصاد و تجارت فردا به لحاظ سیاسی اصلاح‌طلب محسوب می‌شوند و حافظه 4 سال گذشته افکار عمومی پر است از مواضع موافق و مدافعانه این نشریات و مدیران آنها از سرتاپای سیاست‌های اقتصادی دولت رئیس جمهور روحانی!
در مقابل و اگرچه ما منتقد رئیس‌جمهور روحانی هستیم اما کدام ذهن عاقل و کدام منطقی این حجم از سیاه‌نمایی را واقعی می‌پندارد و به راستی آیا این حجم از سیاه‌نمایی و بزرگنمایی مشکلات کشور که نمایشگر یک شهر جنگ‌زده و قحطی زده است؛ رفتاری دشمنانه و ضد امنیتی نیست؟
آنهم وقتی همزمان با انتشار این نشریه، محمدرضا خاتمی در اظهاراتی تأکید می‌کند که مردم وضع موجود را تحمل نخواهند کرد![6] علیرضا بهشتی، دیگر فعال اصلاح‌طلب صراحتاً از این می‌گوید که نظام اسلامی دچار دیکتاتوری و «بحران مشروعیت» است[7] و 14 فعال اصلاح‌طلب نیز همزمان در مصاحبه با یک نشریه از تکرار اغتشاشات دیماه 96 حرف می‌زنند.[8]
تمام این سیاه‌نمایی‌ها، بزرگنمایی‌ها و اظهارات براندازانه اما در حالیست که تنها نگاهی به حجم سفرهای نوروزی امسال، ازدحام در بازار خرید شب عید، بازار داغ برندهای خارجی در ایران، تردد گسترده توریستی به خارج از کشور و غیره نشان می‌دهد که چرا این حجم از سیاه‌نمایی و بزرگنمایی مشکلات یک رفتار دشمنانه بیشتر نیست!
جدای از این، به گواه سازمان‌های بین المللی، ضریب جینی یا همان شاخص عدالت در ایران هم‌اکنون از چین و روسیه و آمریکا بهتر است، نرخ بیکاری در ایران طی 7 سال گذشته به میزان 2 درصد کاهش پیدا کرده و رقم فعلی نیز به گواه وزیر کار درباره 100 هزار شغل بلامتقاضی، بحرانی نیست، اقتصاد ایران در جایگاه هجدهم ایران قرار دارد، درآمد مالیاتی کشور به یک و نیم برادر درآمد نفتی رسیده است و گرسنگی هم در ایران به لحاظ عمومی وجود ندارد. چه اینکه حتی اغتشاشگران دیماه 96 نیز به گواه کارشناسان، محتاج اقتصادی نبوده‌اند.
برخی تحلیلگران معتقدند، ماجرای سیاه‌نمایی از اقتصاد کشور، پروژه چندین ساله جریان سیاسی خاص است تا بر اساس آن، چیزی با محتوای «اعتراض ظالمانه» در کف خیابان‌ها علیه نظام اسلامی شکل بگیرد.
پروژه‌ای خطرناک که کلیدواژه‌هایی مثل «ناامیدی»، «ناکارآمدی»، «فساد» و «ابرچالش» (که تماماً غیر واقعی هستند) طی 5 سال اخیر از رحم آن بوده که متولد شده است.
گفتنیست، مقام معظم رهبری نیز در سخنرانی نوروزی خود به توطئه بزرگنمایی مشکلات کشور اشاره کردند و برخی از نقاط قوت اقتصاد و کشور را برشمردند.
***
1_ https://www.jamaran.ir/fa/tiny/news-892136
2_ http://khorasannews.com/newspaper/page/19760/14/605998/0