با حضور در راهپیمایی صلح و کارخانه باتری سازی که محل شهادت صدها مسلمان بوسنیایی است شهدایی که همچنان در حال تفحص پیکرهاشون هستن به این باور رسیدم که حق طلبی موضوعی فرای مرزهاست.

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، امین صبحی از خبرنگارانی است که به امسال راهپیمایی مارش میرا (صلح) در کشور بوسنی و هرزگوین رفته است. او در صفحه مجازی اش در این باره نوشت:

اسم بوسنی رو اولین بار تو خبرهای دهه ۷۰ شنیدم. تصاویر مسلمانان میانماری بی اختیار باز هم من رو یاد جنگ بوسنی انداخت که به جرم مسلمان بودن و تفاوت نژادی! محکوم به قتل عام شدند. اتفاقات بوسنی از همان ایام برام یک علامت سوال بود تا اینکه به شیوه ای خاص در جریان مراسم «مارش میرا» قرار گرفتم و به نوعی پا در جاده مرگ گذاشتم. مسیری که جای جای آن بیانگر جنایت، تجاوز و ظلم بود...

سفری که رفقا با دیدن تصاویرش تو دایرکت به مهاجرت، پناهندگی، فرار مغزها و... اشاره کردند و عده ای هم توصیه اخیر آقا مبنی بر سفرهای خارجی رو یادآور شدند اما الان با حضور در راهپیمایی صلح و کارخانه باتری سازی که محل شهادت صدها مسلمان بوسنیایی است شهدایی که همچنان در حال تفحص پیکرهاشون هستن به این باور رسیدم که حق طلبی موضوعی فرای مرزها و ملیت هاست چرا که من هم مثل بقیه افرادی که تو این مراسم شرکت کردن به این حقیقت رسیدم که انسانیت و آزادگی ربطی به نژاد، جنسیت، دین و قوم ندارد و به قول شهید آوینی: "حلقوم ها را می توان برید اما فریادها را هرگز فریادی که از حلقوم بریده بر می آید جاودانه است." و اینگونه است که حضور در این مسیر ۱۱۰ کیلومتری به همراه مردم بوسنی و ملیت های مختلف آشکار می کند که چرا مقام معظم رهبری بوسنی را دروازه ورود اسلام به اروپا نامیده اند...