به گزارش مشرق، با برگزاری نهمین روز بازی‌های آسیایی 2018 در روز یکشنبه، اندونزیِ میزبان با کسب 8 مدال طلا در رشته پنچاک سیلات پس از 8 روز موفق به گرفتن جایگاه کاروان ورزشی ایران شد و علاوه بر صعود به رتبه چهارم جدول، فاصله مدال طلای خود را با ایران افزایش داد. اتفاقی که به نظر می‌رسد با توجه به رشته‌های باقی‌مانده و شانس کسب مدال ورزشکاران کشورمان در روزهای آینده، امیدهای کاروان ایران برای بازپس‌گیری جایگاه چهارم بازی‌های آسیایی 2010 گوانگژو را کمرنگ کرده است.
پس از این اتفاق، مقامات ورزش کشور از جمله مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش، محمدرضا داورزنی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و سیدرضا صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک واکنش نشان دادند. در این میان رئیس کمیته ملی المپیک پا را فراتر گذاشت و این موضوع را نقض روح عدالت در ورزش اعلام کرد و گفت: «رسما به شورای المپیک آسیا اعتراض شکایت خواهیم کرد.» اعتراض و شکایتی که با مدت‌ها تاخیر مطرح شده و مقامات ورزش ایران فراموش کرده‌اند از زمان مشخص شدن میزبانی اندونزیایی‌ها این فرصت را داشتند در جلسات ستاد برگزاری مسابقات به آن اعتراض و شرایط را برای تحمیل نظر خود بر مسئولان شورای المپیک آسیا فراهم کنند.
این تلاش باید در گذشته صورت می‌گرفت اما حالا پس از اینکه اندونزی بالاتر از ایران قرار گرفت، «نوشدارو پس از مرگ سهراب» رقم خورد و مسئولان ورزش ایران به فکر شکایت و اعتراض افتاده‌اند، در حالی که از مدت‌ها قبل چنین موضوعی مشخص شده بود. نصرالله سجادی، نماینده ایران در کمیته هماهنگی مسابقات بود. سجادی که آن زمان معاون وزیر ورزش بود در چند جلسه شرکت کرد و گفته می‌شود در چند جلسه هم غایب بود از جمله جلساتی که حضور رشته‌های جدید به تایید اعضا رسید. حدود دو سال پیش حضور رشته‌های جدید در بازی‌های آسیایی 2018 قطعی شد و سپس برای تصویب نهایی به هیئت رئیسه شورای المپیک آسیا (OCA) رفت؛ جایی که در آنجا هم کیومرث هاشمی حضور داشت. بنابراین روال اضافه شدن رشته‌ها یک‌شبه طی نشده و مربوط به دیروز و امروز نیست و کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش می‌توانستند در همان زمان اعتراض کنند یا اینکه پیش از مسابقات چنین حرفی را بر زبان بیاورند.
نکته دیگر اینکه تلاش کشور اندونزی برای حضور رشته‌های پاراگلایدر، جوجیتسو و پنچاک سیلات در بازی‌های آسیایی 2018 اتفاقی نادر در تاریخ این مسابقات نیست و در ادوار مختلف شاهد تلاش میزبان بازی‌های آسیایی و المپیک برای اضافه کردن رشته‌هایی که توانایی کسب مدال در آنها داشتند بوده‌ایم. همانگونه که در المپیک 2020 نیز چنین اختیاری به ژاپن داده و رشته کاراته اضافه شد و همانگونه که چین میزبان دوره بعدی بازی‌های آسیایی در سال 2022 این اجازه را دارد که دو رشته را به دلخواه خود به بازی‌ها اضافه کند. ضمن اینکه میزبانان المپیک (دقت کنید المپیک، نه بازی‌های آسیایی) این حق را دارند که 2 تا 5 رشته را به مسابقات اضافه کنند. موضوعی که شیخ احمد نیز در توضیحات خود به مقامات ورزش کشورمان اعلام کرده و گفته در صورت میزبانی ایران در چنین رویدادی این فرصت برای ورزش کشورمان نیز فراهم خواهد شد.
اندونزی در شرایطی تاکنون موفق به کسب 24 مدال طلا در بازی‌های آسیایی شده که 8 مدال طلا در پنچاک سیلات و 2 طلا در پاراگلایدر کسب کرده و 16 مدال‌های خود را نیز در 19 رشته دیگر به دست آورده اما کاروان ورزش کشورمان تاکنون بدون پیشرفت نسبت به بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون باز هم در همان 14 رشته دوره گذشته مدال‌آور بوده است. (ممکن است در روزهای آینده این تعداد افزایش پیدا کند.)
صالحی امیری، سلطانی‌فر و داورزنی در حالی فغان وامصیبتا بعد از کسب 8 مدال طلای اندونزی در رشته پنچاک سیلات سر داده‌اند که محمود رشیدی، رئیس فدراسیون ورزش‌های رزمی در دی‌ماه سال 94 در مصاحبه‌ای از فرصت‌های خوب این رشته و حتی جوجیتسو برای کسب مدال و بازپس‌گیری جایگاه چهارمی ایران صحبت کرده بود. رشیدی در این باره گفته بود: «اندونزی، مالزی، فیلیپین و ویتنام چهار کشور اصلی مدال‌آور در سبک وزن این رشته (پنچاک سیلات) هستند اما در سنگین وزن هیچ کشور آسیای شرقی رقیب جدی برای ایران محسوب نمی‌شوند و احتمال مدال‌آوری ایران در سطح بسیار بالایی وجود دارد. ما امیدوار هستیم با کسب مدال رنکینگ مدال‌های کشور را بالا ببریم... بر خلاف تصور خیلی‌ها که فکر می‌کردند مدال این رشته در جدول مدال‌ها محاسبه نخواهد شد، مدال این رشته در رنکینگ آماری بازی‌های آسیایی مانند مدال جودو، تکواندو و کاراته محاسبه خواهد شد.»
با این حال با وجود اطلاع فدراسیون ورزش‌های رزمی، مسئولان وزارت ورزش و کمیته المپیک از این موضوع، نه تنها هیچ تلاشی برای موفقیت در این رشته صورت نگرفت بلکه با اظهارات احساسی سعی در توجیه و شاید فرافکنی شده است. صحبت‌هایی که بیشتر از وجود منطق در آن، بیشتر نشان دهنده نپذیرفتن شکست و لگد به زیر میز زدن پس از شکست و خواب زمستانی دارد.