سرویس جهان مشرق - اظهارات آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در کنار تهدیدات هسته‌ای بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مورد تهدید به حمله اتمی به ایران، بار دیگر ماهیت مناسبات خصمانه تهران و تل‌آویو را در کانون توجه عمومی قرار داد. مناسبات میان ایران و رژیم صهیونیستی همزمان با انقلاب اسلامی در ایران از ائتلاف مستحکم به دشمنی عمیق تبدیل شد و دو طرف طی ۴۰ سال گذشته تمامی تلاش خود را برای ضربه زدن یه یکدیگر به کار گرفته‌اند.
تمامی مراکز مطالعات استراتژیک غربی اعتقاد دارند که تضاد استراتژیک میان ایران و رژیم صهیونیستی در منطقه یک تضاد واقعی در تمامی ابعاد است. با این وجود تحلیل‌گران اعتقاد دارند رژیم صهیونیستی رأساً قدرت اجرای تهدیدات خود ضد ایران را ندارد، بلکه به دنبال استفاده از پتانسیل آمریکا و رژیم‌های عربی و تمرکز بر سر اختلافات آنها با ایران است. این موضوع به ویژه در شرایطی که فرماندهی عربستان سعودی در اختیار یک جوان ناپخته و کم تجربه قرار دارد، و در سایه سرسپردگی برخی دیگر از حکام رژیم‌های عربی به آمریکا فرصت اجرایی بیشتری پیدا می‌کند.
رژیم صهیونیستی معتقد است در صورتی که بتواند رژیم‌های عربی را به مقابله نظامی با ایران بکشاند، تخریب و فرسایش متقابل کشورهای عربی و ایران بهترین موقعیت را برای این رژیم فراهم می‌کند. تل‌آویو در همین راستا از تمامی پتانسیل تبلیغاتی و دیپلماتیک خود جهت فتنه‌انگیزی میان ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس استفاده می‌کند. تازه‌ترین رویکرد این سناریو فتنه‌انگیزی میان ایران با کشورهای عضو محور مقاومت نظیر عراق یا لبنان است.
اهداف تهدید حمله نظامی با وجود ناتوانی تل‌آویو
استراتژی ماجراجویانه و جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی ضد ایران کمترین جذابیت را برای تصمیم‌سازان رژیم صهیونیستی دارد، چرا که موجودیت ایران در سوریه و انبارهای تسلیحاتی و موشکی حزب‌الله در لبنان و احتمال کشیده شدن غزه به سمت تقابل احتمالی باعث می‌شود سرزمین‌های اشغالی در زیر بارانی از موشک‌ها قرار گیرد که خسارت‌های انسانی و مالی غیر قابل تحملی را به جامعه شکننده رژیم صهیونیستی تحمیل کند. مقامات تل‌آویو عمیقا اعتقاد دارند که چنین جنگی می تواند بنیان موجودیت رژیم صهیونیستی را متزلزل کرده و زمینه‌های سقوط این رژیم را بیش از پیش مهیا کند.
بر اساس آنچه که گفته شد رژیم صهیونیستی لااقل در کوتاه مدت هیچ طرح و برنامه‌ای برای تقابل نظامی مستقیم با ایران ندارد، اما با این وجود گاه و بیگاه تهدیدهایی از سوی سرکردگان رژیم صهیونیستی ضد ایران مطرح می‌شود. تازه‌ترین این تهدیدات، اظهارات اخیر آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم است.
* فرار به جلوی لیبرمن ضد رسوایی اخلاقی جدید: انتشار اخباری از لیبرمن در روز بعد از انجام سخنرانی کذایی وی در شهر قدس اشغالی، یکی از انگیزه‌های این وزیر افراطی صهیونیست‌ها را رونمایی کرد. یک نماینده پارلمان رژیم صهیونیستی رسوایی تازه اخلاقی از لیبرمن را رونمایی کرده و از دادستان رژیم صهیونیستی خواست تا او را مورد بازجویی قرار دهد.
بر اساس اخبار رسیده از سرزمین‌های اشغالی این نماینده عرب پارلمان اسرائیل فیلمی از لیبرمن را منتشر کرده که یک زن محجبه و نقابدار را به صورت توهین‌آمیزی مورد بازجویی بدنی قرار می‌دهد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد اظهارات جنجالی لیبرمن برای تحت‌الشعاع قرار دادن اخبار مربوط به انتشار این فیلم ویدیویی است و او با فرار به جلو تلاش کرده افکار عمومی سرزمین‌های اشغالی را نسبت به رسوایی اخلاقی تازه خود مدیریت کند.
* وحشت تل آویو از حضور ایران در سوریه: وحشت رژیم صهیونیستی از تحرکات ایران در نزدیکی مرزهای سرزمین‌های اشغالی و فقدان گزینه مطلوب برای مقابله با این تحولات از دیگر انگیزه‌های جارو جنجال تبلیغاتی صهیونیست‌ها ضد ایران است. آوی یسخاروف تحلیلگر مسائل امنیتی در سایت صهیونیستی واللا می‌نویسد که اسرائیل از رسیدن ایران به مرزهای شمالی خود وحشت دارد، لذا در تمامی ابعاد، از جمله عرصه نظامی تحرکات خود را آغاز کرده است. ایران دولتی دارای پتانسیل‌های گسترده است و یک سازمان کوچک نیست.
یسخاروف مدعی است که ایران به بهانه دفاع از دولت بشار اسد به دنبال تقویت موجودیت نظامی خود در این کشور است تا بتواند خود را به مرزهای اسرائیل نزدیک کند. وی معتقد است که اگر اسرائیل الان تحرکی انجام ندهد، تقویت حضور ایران در سوریه می‌تواند به یک جنگ فراگیر منجر شود. هر اندازه که این تحرک زودتر انجام شود، مفیدتر است.
این تحلیلگر سیاسی به برخی ارزیابی‌های منتشر شده در سرزمین‌های اشغالی اشاره می کند که از حضور ۲۰ تا ۲۵ هزار مبارز شیعه در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی حکایت دارد. وی می‌گوید که ۸ هزار نفر از این افراد، عناصر حزب‌الله در لبنان و سوریه هستند و این رقم بسیار بالایی است.
* فرار نتانیاهو از نتایج تحقیقات پلیس: اوفری ایلانی نویسنده سرمقاله در روزنامه هاآرتص به ۳ انگیزه مقامات رژیم صهیونیستی برای موضع‌گیری ضد ایران اشاره کرده و می‌نویسد که برخی اعتقاد دارند که ایران همچنان به فعالیت در پروژه هسته‌ای خود ادامه می‌دهد یا لااقل تلاش دارد سوریه را به جبهه مقدم خود تبدیل کند. این تحلیلگر صهیونیستی دومین انگیزه اسرائیل از افزایش تهدیدات ایران را تلاش بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر این رژیم برای منحرف کردن افکار عمومی از نتایج تحقیقات پلیس در رابطه با خود می‌داند.
ایلانی می‌گوید که سومین انگیزه می‌تواند این باشد که اسرائیل بسیار قوی شده و در این شرایط احساس می‌کند آمادگی مقابله با یک دشمن جدی را دارد.
حملات موشکی و بمباران هوایی به مواضع نظامی ایران در سوریه هیچ‌کدام از اهدافش را در خارج کردن نیروهای ایرانی محقق نساخته است، بلکه نتایجی کاملا معکوس داشته است.
* ناامیدی اسرائیل از تحولات سوریه: عبدالباری عطوان تحلیلگر مسایل راهبردی منطقه در مقاله‌ای می‌نویسد: تهدیدهای اسرائیل بازتاب دهنده وضعیت ناامیدی است که در حال حاضر بر محافل سیاسی و نظامی در اسرائیل حاکم شده است؛ چرا که حملات موشکی و بمباران هوایی به مواضع نظامی ایران در سوریه هیچ‌کدام از اهدافش را در خارج کردن نیروهای ایرانی محقق نساخته است، بلکه نتایجی کاملا معکوس داشته است.
وی می‌افزاید که رهبران سوریه و ایران با نشان دادن بالاترین درجه از خویشتنداری و عدم واکنش توانستند (تاثیر) این حملات را خنثی کنند تا از دادن هرگونه بهانه به اسرائیل جهت شعله‌ور کردن جنگ در منطقه قبل از آزادسازی تمامی مناطق خارج از سیطره دولت مرکزی سوریه، به ویژه در مناطق ادلب و شرق فرات، خودداری کنند.
وی می‌افزاید: لیبرمن می‌خواهد ایران واکنش نظامی نشان دهد تا به برنامه‌های اساسا اسرائیلی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا خدمت کند و مقدمات آغاز حمله‌ای فراگیر به ایران برای تغییر نظام این کشور فراهم شود. به ویژه این که عقب‌نشینی ترامپ از توافق هسته‌ای و جذب حمایت‌ها برای اجرای تحریم‌های اقتصادی علیه تهران شکست خورده است.
یک ضرب‌المثل عامیانه وجود دارد که می‌گوید: «سگی که صدا می‌کند، گاز نمی‌گیرد. » نگاهی به سابقه گذشته رژیم صهیونیستی نشان می دهد که این یک استراتژی تعریف شده درمبانی نظامی این رژیم است.
صهیونیست‌ها همواره تلاش کرده‌اند از اصل غافلگیری به بهترین نحو در عملیات نظامی خود استفاده کنند. لذا قبل از آغاز تجاوزهای مختلف، هجمه تبلیغاتی جدی را ضد دشمنان آغاز نمی‌کنند. عکس این سخن نیز درست است. به این معنی که هرگاه رژیم‌صهیونیستی تهدیدی را ضد دشمنان خود مطرح کرد، باید مطمئن بود که برنامه‌ای برای حمله به آن وجود ندارد. این موضوع را اندیشکده‌های استراتژیک تل‌آویو نیز مورد تایید قرار می‌دهند.