به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
یکشنبه گذشته در همین ستون، خبری با موضوع سانسور سفر مخفیانه ترامپ به عراق در صفحات اول نشریات زنجیره‌ای، ترامپ درباره همین سفر گفته بود خیلی غم‌انگیز است. ۷ تریلیون دلار در خاورمیانه هزینه کردیم اما متأسفانه ناچارم کاملاً مخفیانه به آنجا سفر کنم».
بیشتر بخوانید:
سناریویی برای سال ۹۸!
ماجرای سفر چراغ خاموش ترامپ! +فیلم
در خبر ویژه مذکور در کنار نام روزنامه‌هایی که خبر مذکور را در صفحه اول خود سانسور کرده بودند، به اشتباه، نام روزنامه اعتماد نیز قید شده بود.
همین موضوع دستمایه سردبیر روزنامه مذکور شده تا در مطلبی با عنوان «مباهته شاخ و دم ندارد»، ادعا کند تمام مطالب و دعاوی کیهان درباره این روزنامه دروغ‌پردازی است. اعتماد می‌نویسد:
قصه کیهان فرق دارد و روزنامه‌خوان‌ها می‌دانند که این رسانه با زبان زهردارش و با دروغ‌سازی و افسانه‌پردازی‌اش چه به روز حرفه شریف روزنامه‌نگاری آورده. کیهان با این کارها نه تنها خود را بی‌اعتبار می‌کند بلکه آن مؤسسه قدیمی و نامدار را از چشم انداخته و روزبه روز بیشتر می‌اندازد. ضمن اینکه کیهان مستقل و خصوصی که نیست. با پول ملت منتشر می‌شود و نمی‌تواند هر چه دل تنگش می‌خواهد بگوید. با این دروغ‌ها و بهتان‌ها اعتبار بعضی از نهادهای حکومت را نیز مخدوش می‌کند و جا دارد که دلسوزان نظام فکری بکنند و راه‌علاجی برای این زخم کهنه بیندیشند!
اعتماد می‌افزاید:
کیهان به اعتماد ناسزا می‌گوید و حقیقتاً بی‌ربط، پای شهرام جزایری را وسط می‌کشد و رطب و یابسی به هم می‌بافد که حیرت‌آور است. کیهان که دستش به هیچ دم گاوی بند نیست صحبت از هرچه بشود، تهش به «کله‌پاچه خوری الیاس حضرتی و شهرام جزایری» اشاره می‌کند و با همان شیوه نامیمون مباهته به ترور شخصیت رقیب می‌پردازد.
بیشتر بخوانید:
خبری که روزنامه‌های زنجیره‌ای سانسور کردند
از گردانندگان روزنامه اعتماد باید پرسید آیا اعتراف شهرام جزایری مفسد و پولشوی اقتصادی معروف دوره موسوم به اصلاحات درباره بذول و بخشش به مدیر اعتماد دروغ است؟ یا عکس کله‌پاچه‌خوری این دو؟!
مدیران روزنامه مذکور توضیح بدهند در حالی که در بوق FATF می‌دمیدند و آن را معادل مبارزه با پولشویی می‌دانستند، چرا وقتی پای رشوه‌های کرسنت و توتال و استات اویل یا محکومیت اخیر توتال در دادگاه به خاطر پرداخت رشوه به میان آمد، رویشان را سمت دیگری کردند یعنی اینکه ندیده و نشنیده‌اند و هیچ تیتری نزدند. آیا این مصداق پولشویی و رشوه مهم نبود؟!
آیا پناهنده شدن برخی همکاران اصلی روزنامه اعتماد به غرب و همکاری با رسانه‌های ضدانقلاب دروغ است، یا انتشار دامنه‌دار تحلیل‌های بی‌بی‌سی بدون ذکر منبع و به نام خود روزنامه، آن هم به مدت طولانی که پس از فاش شدن، بالاجبار متوقف شد و حضرات، مسیر کپی‌برداری از سوژه‌های بی‌بی‌سی را جایگزین رونویسی گل درشت کردند؟!