آیا حیوانات میتوانند زبان یک دیگر را بفهمند؟
اگر بپرسید حیوانات می توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند و منظور آن نباشد که پیام های معینی را با علامت صدا به یکدیگر منتقل نمایند این پرسش مثبت است ولی اگر منظور این باشد که می توانند با هم گفتگو کنند جواب آن منفی است حتی در میان انسان ها تمام ارتباطات با حرف نیست ما برای بیان خشم راه هایی داریم مثل: بالا انداختن شانه، تکان دادن و حرکت سر که همه نوعی وسیله ارتباط می باشند. بسیاری از حیوانات نیز برای همین کار سر و صدا راه می اندازند، وقتی یک مرغ مادر صدای بلندی در می آورد یا خود را روی زمین می کشد تمام جوجه هایش می فهمند که این علامت خطر می باشد یا وقتی اسبی شیهه می کشد و پا به زمین می زند دیگر اسب ها منظور او را می فهمند. حیوانات نیز مانند انسان ها می توانند با یکدیگر ارتباط رقرار کنند ولی نمی توانند مانند انسان ها از حق خود دفاع کنند پس دفاع از حقوق حیوانات و جانوران به گردن ما انسان ها می افتد.
آیا حیوانات می خندند یا گریه می کنند؟
اگر حیوانی مثل گربه یا سگ داشته باشید امکان دارد آنقدر به آن دلبستگی پیدا کنید که یک موقع تقریباً حس کنید که انسان است و می‌تواند به طریقی احساس خود را بیان نماید مثل گریه کردن یا حتی خندیدن ولی واقعاً اینطور نیست گریه کردن و خندیدن نحوه بیان انسانی بوده و هیچ حیوانی قادر به این کار نیست البته می‌دانیم که حیوانات در موقع صدمه خوردن می توانند ناله کرده یا زوزه بکشند ولی گریه کردن همراه با تولید اشک است و حیوانات نمی توانند این کار را انجام دهند این موضوع به این معنی نیست که حیوانات مایع اشک در چشمان خود ندارند بلکه داشتن آن برای آبیاری کردن قرینه چشم می باشد. خنده نیز یک پدیده انسانی است بعضی حیوانات ممکن است چنین نشان دهند که می خندند ولی هیچ شباهتی به خنده انسان ندارند ولی تحقیقات نشان می دهد که حیوانات در واکنش به رضایت و خوشحالی صدای خاص و یکتایی تولید می کنند. حیوانات نیز دارای احساس سیستم عصبی می باشند پس حمایت از حیوانات بی سر پناه امری ضروری است.
آیا حیوانات هم عشق را تجربه می کنند؟
محققان پاسخ به این سوال را محتاطانه می دهند، چرا که از نظر آنها مغز انسان و حیوان با وجود اینکه بسیار به هم شبیه است اما با هم تفاوت هایی هم دارد. پس از مطالعات فراوان و اسکن هایی که از مغز حیوانات گرفته شد محققان به این نتیجه رسیدند که: "بله، حیوانات هم عاشق می شوند اما نه مانند انسانها …"
انسانها همه چیزشان پیچیده است حتی حس شان! تفاوت اصلی بین احساسات حیوان و انسان این است که حیوانات احساسات آمیخته مانند آنچه در انسان وجود دارد ندارند. احساس شان ساده است و ساده نشانش می دهند. حیوانات در احساس شان دمدمی نیستند؛ آنها با یکدیگر (یا با انسان ها) روابط همزمان عشق و نفرت ندارند.
مثلاً شامپانزه ها وقتی جفتشان را از دست می دهند برایش سوگواری می کنند، تا مدتها از کنار جسد حتی تکان نمی خورند و به کسی هم اجازه نزدیک شدن به آن را هم نمی دهند!
خوکچه نر زمانی که از جفت ماده خود دور می شود استرس می گیرد و تا زمانی که به عزیز دلش نرسد سطح کورتیزول بدنش همچنان بالاست!!
پنگوئن ها وقتی از جفتشان جدا می شوند بسیار ناراحت می شوند تا حدی که شاید افسردگی بگیرند!
شیخ الرئیس ابو علی سینا رساله ای دارد در بیان عشق به اسم (رساله عشق) و در آنجا اثبات کرده است که عشق اختصاص به نوع انسان ندارد بلکه در جمیع موجودات و حیوانات بصورت غریزی و سرشت، عشق در آنها قرار داده شده است.
وجود اصلی غریزه جنسی در حیوانات امری ثابت است ولی کیفیت ظهورش مختلف است در همه جانوران وحشی معاشقه در زمان معینی از سال وقوع می یابد؛ تنها از جانوران اهلی شده و نزد انسان تولید مثل در هر زمانی از سال رخ می دهد. با توجه به تحقیقاتی که محققان انجام داده اند عقیم سازی حیوانات اهلی و خانگی که امروزه رواج یافته است می تواند تاثیرات سویی برای این حیوانات ایجاد کند و حتی باعث افسردگی شان شود.
بدن یک جانور برای عشقبازی با عوامل بیرونی مجهز است که جنس ها را برای انجام وظایف حیاتی که گونه را حفظ می کند تطبیق می دهند. الگوهای رفتاری ویژه ای، تکامل یافته اند که نر و ماده را به شناختن یکدیگر توانا ساخته و از تلاش های زاید در جفتگیری با گونه های دیگر جلوگیری می کنند. نمایش اظهار عشق طاووس به عنوان نمونه ای از معاشقه تشریفاتی در میان حیوانات است.