به گزارش مشرق، مجید کیهانی در اولین قدم برگزاری اردوی خارجی را لغو کرد و کار در ایران را شرط قرارداد با مربیان خارجی گذاشت، اما خط و نشان تنها مختص خارجی‌ها نبود و برای مربیان ایرانی هم بندهایی گذاشت که هم آن‌ها را خیلی شاکی کرد و هم از امضای قرارداد منصرف. قراردادی که مربیان به آن لقب ترکمانچای می‌دهند. قراردادی که بندهایش با مربیگری منافات دارد؛ ممنوعیت مصاحبه ورزشکار. فدراسیون می‌تواند قرارداد را یک‌طرفه فسخ کند و مربی باید در صورت مثبت شدن تست دوپینگ شاگردش، خسارت بدهد. این قضایا به حدی مربیان ایرانی را شاکی کرده که هادی سپهرزاد، ملی‌پوش سابق و مربی پرتابگران می‌گوید: «آن‌قدر مربیان ایرانی مجانی کار کرده‌اند، فدراسیون بدعادت شده است. به خاطر همین می‌خواهد با ما قرارداد ترکمانچای ببندد. در حالی که ما می‌خواهیم مربیگری کنیم.»
بیشتر بخوانید:
احسان حدادی: ۱۰۰ میلیونی که می‌گویند کجاست؟
به نظر سپهرزاد مهم‌ترین دلیل بی‌توجهی به مربیان ایرانی نبود بعد تبلیغات است: «کیهانی سختش است که به مربیان ایرانی پول دهد. مربی خارجی بعد تبلیغاتی دارد، اما برای هادی سپهرزاد نباید مهم باشد با چه کسی کار می‌کند یا چقدر قرارداد دارد، چون ورزشکارش نفر اول نیست. به همین خاطر برای مربی خارجی کنفرانس خبری می‌گذارند، اما به مربی ایرانی پول نمی‌دهند. چون کار من شوآف ندارد بنابراین فدراسیون هیچ علاقه‌ای به هزینه ندارد. وقتی مربی خارجی به خاطر موفقیت شاگردش در تورنمنت بین‌المللی ۳۰ هزار دلار می‌گیرد، سؤالم این است چرا وقتی صحبت از مربیان ایرانی می‌شود، ساکت می‌شوند.»
سپهرزاد بعد از جراحی احسان حدادی سه ماهی با او کار کرد و همچنین با حسین رسولی قهرمان پرتابگر دیسک جوانان آسیا و سپیده توکلی نیز کار کرده که نتیجه ۴ ساله کارش دو نقره و دو طلای توکلی بوده است. خودش از کارش راضی است: «من در این مدت کار نتیجه‌ای را که باید، گرفتم. شاید بعضی‌ها مجانی کار کنند، اما من تا به حال منتظر بودم و احتمالاً مجبورم کار نکنم و با این شرایط دیگر حتی با حسین هم ادامه ندهم.»
محسن ربانی دیگر مربی جوان دوومیدانی هم حرف‌های هادی سپهرزاد را تأیید می‌کند. او که تا پارسال مربی سپیده توکلی بود، هنوز قراردادی امضا نکرده در حالی که صیامی دبیر فدراسیون دوومیدانی گفته با او قرارداد بسته‌اند. ربانی می‌گوید: «ما کارمان را می‌کنیم. شاید فدراسیون از این بابت خیالش راحت است. البته به خاطر همین بی‌توجهی‌ها، خیلی از مربیان خوب ایرانی دلسرد شده و دیگر کار نکرده‌اند. حالا استفاده از مربی داخلی بیشتر شعار است. شاید هم از روی ناچاری و به خاطر گرانی ارز.» او معتقد است دلیل کوچ بیشتر دوومیدانی‌کاران به رشته‌های دیگر همین بی‌مهری‌هاست: «هیچ‌وقت فدراسیون مربی نیاورده تا سطح دانش مربیان ایرانی را بالا ببرد. به خاطر همین است که مربیان دوومیدانی ترجیح می‌دهند به جای کار در رشته خودشان، بدنساز تیم‌های دیگر شوند یا بادی بیلدینگ کار می‌کنند تا درآمد خوبی هم داشته باشند.» مربی پرشی‌ها معتقد است این وسط حلقه گمشده‌ای هست: «مربی ایرانی از صبح تا شب در پیست است بدون اینکه توجهی ببیند. با این حال به عنوان شغل به مربیگری نگاه می‌کند چراکه نقش روانشناس، کنترل‌کننده و تمرین‌دهنده را دارد. اما شاید حلقه گمشده نبود چارچوب برای آنهاست. نگاه کارگری و کارفرمایی اصلاً درست نیست. اصلاً برخورد خوبی نمی‌شود. سازندگی سخت است و دردسر دارد.»
با این حال مجید کیهانی، رئیس فدراسیون دوومیدانی حقوق پایین برای مربیان ایرانی را رد می‌کند و با دفاع تمام‌قد از سیاست فدراسیونش معتقد است به اندازه مربیان تاپ ایران برای‌شان حقوق ماهانه در نظر گرفته است: «حقوقی که ما برای مربیان ایرانی در نظر گرفته‌ایم در حد مربیان تاپ ایران است و هیچ فدراسیونی نمی‌دهد. سجاد مرادی مثل محمد بنا سرمربی کشتی فرنگی حقوق می‌گیرد. هادی سپهرزاد هم حقوقش هم‌اندازه حقوق فریبرز عسگری سرمربی تیم ملی تکواندو است و محسن ربانی هم حقوقش به اندازه مربی تیم ملی تکواندو است. قرارداد همه آن‌ها آماده است هر وقت بیایند می‌توانند امضا کنند. به هر حال من حافظ منافع فدراسیون، مربیان و ورزشکار هستم.» رئیس فدراسیون دوومیدانی درباره بندهای قرارداد مربیان می‌گوید: «بند تست دوپینگ را از قرارداد حذف کرده‌ایم، اما مربی مسئول ورزشکار است و باید او را تحت کنترل داشته باشد. قبلاً بعضی مربیان، ورزشکار را جلو می‌انداختند تا نتیجه‌ای را که می‌خواهند بگیرند.»